اگر در نامه فرمانده سپاه اشاره شده است که آرزوي مذاکره را به گور خواهيد برد يک مفهوم بيشتر ندارد و آن اينکه آمريکا با فشار مي‌خواهد ايران را پاي ميز مذاکره بکشاند و پاسخ آن است که اگر تا آخر عمردولت فعلي و دولت هاي بعدي اين رويه ادامه پيدا کند، قطعا ايران تسليم فشار نخواهد شد.

به سبب اختلافات و ستيزهايي که ميان جريان‌هاي مختلف انقلاب مشروطه درگرفت و به صورت لاينحل باقي ماند، نه تنها اين انقلاب در تحقق اهداف خود ناکام ماند، بلکه با فضاي پرآشوب و ضعف و زوالي که بعد از مشروطه در ايران ايجاد شد، کشور به عرصه‌ي تاخت‌وتاز نيروهاي خارجي و تقسيم آن ميان روس و انگليس در قرارداد 1907 تبديل شد.

همه‌ي آحاد مردم با هوشمندي و حساسيت خاصي اوضاع کشور را رصد مي‌کنند و با بهره‌گيري از تجربيات تاريخي، نيک مي‌دانند که هرگونه اقدام سياسي شتاب‌زده و ناشيانه در شرايط موجود، نه تنها کمکي به حل مسائل آنها نمي‌کند، بلکه زمينه‌هاي لازم را براي دخالت خارجي و در نتيجه، پيچيده‌تر شدن شرايط کشور فراهم مي‌کند.

تقابل اراده ها تا آنجايي اهميت پيدا کرده است که کشورها سعي مي کنند به هر طريق ممکن بر سيستم محاسبات رقيب يعني اراده آنها تأثير بگذارند به گونه اي که اين تغيير محاسباتي منجر تسليم کشور مقابل شود و از طرفي ديگر رقيب را به اين باور برسانند که خود اراده اي مصمم بر رفتار خويش دارند.

جنگ معيشتي، از انواع رقابت غيرمستقيم در نظام بين‌الملل است که طي آن، آنگاه که بازيگري نمي‌تواند با روش‌هاي سخت مانند تهديد، جنگ نظامي و... طرف مقابل خود را تسليم کند، مي‌کوشد با تأثيرگذاري بر منابع حياتي طرف مقابل و ايجاد محدوديت براي وي در دسترسي به اين منابع، به تدريج زمينه‌هاي تسليم آن را فراهم کند.

تمرکز دشمن بر فشار اقتصادي و رواني و القاي پايان يافتن عمر انقلاب اسلامي است و براي اين منظور دست به جنگ رواني سنگيني عليه ملت ما زده است؛ تمرکز دشمن بر بي اعتمادسازي نسبت به جريان انقلاب، نظام و همه مسئولان است.

در شرایطی که جنگ اقتصادی همه جانبه دشمن آغاز گردیده و نظریات اقتصادی لیبرالیستی، نسخه معتبری برای مقابله با دشمن در این شرایط نداشته و ناتوان از حل مشکلات کشور در شرایط دشوار است، بنظر می‌رسد افرادی باید در راس تیم اقتصادی دولت قرار گیرند که اعتقاد واقعی به اقتصاد مقاومتی داشته باشند و با همه توان برای اجرایی کردن آن با اتکا به خودباوری ملی و پتانسیل داخلی تلاش نماید.

واقعیت‌های دهه‌های اخیر نشان می‌دهد مهمترین عامل بی ثباتی در منطقه مداخلات خارجی و عواملی که به نوعی وابسته گروه‌های خارجی و کشورهای فرا منطقه‌ای بوده‌اند، بوده است.

اين گونه برداشت‌ها و احساس‌ها در مردم به توليد ياس و نااميدي منتهي شده و اميد آنان را نسبت به وجود فهم و اراده مبارزه با مفسدان را از بين مي‌برد. به خصوص زماني که مردم از برخي پيامدهاي فساد اقتصادي مانند گراني، فاصله طبقاتي، لطمه به فضاي رقابتي و يکه تازي طبقه اشرافي برآمده از فساد و تبعيض به تنگ آمده و مبارزه با مفسدان يک مطالبه عمومي و بر حق است.