فرمانده نیروی دریایی سپاه از تشکیل بسیج دریایی خبر داد و گفت: دستور توقیف کشتی‌های ترال در محدوده غیرمجاز را صادر کرده‌ام.

برای بخش قابل توجهی از جامعه و خصوصاً نسل جوانی که ممکن است نسبت به مطالعه تاریخ اهتمام کمتری داشته باشد وقتی از «استقلال» به عنوان یک دستاورد بزرگ انقلاب صحبت می‌شود، به آن وقعی نمی‌نهد؛ زیرا او استقلال داشتن را یک امر بدیهی می‌داند. یعنی تصور یک ایران بدون استقلال برایش سخت است و اصلاً باورش نمی‌شود که در این کشور روزی استقلال وجود نداشته است.

فرمانده کل سپاه با تاکید بر اینکه پیروزی در جنگ عقاید نیازمند توجه به اصول انقلاب است، گفت: دشمن در جنگ نرم، باورها و ایمان مردم به اسلام ناب محمدی را هدف قرار داده و به دنبال تغییر باورهاست.

جنگ امریکا با ایران آسان و ارزان نخواهد بود؛ زیرا: عمق استراتژیک ایران این فرصت را فراهم خواهد ساخت تا با بهره گیری از مدل های جنگ نامتقارن «Asymmetric Warfure» و جنگ های نیابتی«proxy Ware» هزینه های جنگ را برای هر متجاوزی سرسام آور نماید.

آگاهی از روندها و تحولات و بحران های پیش رو و تصمیم گیری به هنگام در خصوص نحوه مواجهه با آن ها می‌تواند هر جامعه و سازمانی را در یافتن بهترین راه ها تواناتر سازد به شرطی که تجویزهای منطقی و کارآمد برای عبور از بحران های پیش رو به کار گرفته شود.

آمپر اعتماد سیاسی معکوس دمای بازار شده است. با شدت گرفتن تب گرانی، اعتماد سیاسی فروکش می‌کند و با کاهش قیمت ها، اعتماد سیاسی روند صعودی به خود می‌گیرد.

مسئولین دولتی و همه دستگاه ها باید متوجه این امر باشند که لرزش در پایه های اقتصاد، تزلزل در سایر بخش ها را به همراه خواهد داشت. دیگر فرصتی برای وقت کشی و اما و اگر وجود ندارد و جامعه به شدت تشنه «اقدام و عمل» است.

جریانات سیاسی به جای سهم خواهی و محدود شدن به منافع حزبی، از مواضع انقلابی رئیس جمهور (مشروط به اقدام) حمایت کنند.

مسئولان کشور معتقدند برای کاهش فشار اقتصادی به مردم باید جو روانی در جامعه به شکل صحیح مدیریت شود، اما باورپذیرتر این است که اگر به جای کنترل جو روانی، اقتصاد و گرانی را کنترل نماییم، آنگاه روان جامعه به خودی خود آرام می شود.

سال ۱۹۴۸ و با تلاش هرتزل یهودی رژیم جعلی ای به نام اسرائیل در سرزمین های غصبی فلسطینی شکل گرفت.

کسانی که طی این سالها آدرس های غلط را به جامعه القا کردند، چه سودی از این رویه می برند؟ چرا امروزه به هر دری می زنند که عامل ناکامی های خود را در هرچیزی بجز برنامه و عملکرد خود بدانند؟