رسانه های نزدیک به جریان اصلاح طلب که به نوعی بلندگو و سخنگوی این جریان سیاسی هستند تا این حد نسبت به دستگیری جاسوس ها و بویژه کاووس سید امامی حساسیت دارند که به جای پرداختن به موضوع جاسوسی و ابعاد آن، سعی می کنند نسبت به دستگاه های مسئول در این مسائل تردید افکنی کنند.

جریانات سیاسی در این هفته ترجیح دادند به جای پرداختن به مشکلات واقعی مردم بر طبل اختلافات طوری بکوبند که حتی منافع ملی را نادیده بگیرند. ادامه این روند می تواند هزینه های سنگینی را به نظام تحمیل کند. توجیه ضرورت شکل گیری برجام2 و برگنمایی تقابل با رهبری در جریان رقیب را می توان دو نمونه مهم از این دست اقدامات دانست.

برای مدیران ما عادت شده است که مدیران قبلی را ملزم به پاسخگویی کنند ،‌اما خود نسبت به مدیریت فعلی خود پاسخگو نباشند. در واقع بسیاری از مدیران که عملکرد مناسبی هم ممکن است نداشته باشند برای سرپوش گذاشتن بر مطالبات افکارعمومی، ‌معمولا جهت فلش سوالات را به قبل از خود می کشانند.

اصلاح طلبان با علم به اینکه عملکرد دولت می تواند مقبولیت اجتماعی این جریان و روند پیروزی های اخیر آنها در انتخابات ها را با مشکل اساسی روبرو کند به دنبال راه فراری برای رهایی از مسئولیت عملکرد دولت هستند اما برای تحقق این اتفاق به خوبی می دانند که با توجه به سابقه حمایت از حسن روحانی و... کار آسانی در پیش ندارند و مهم تر از آن زمان زیادی هم ندارند؛

جریان اصلاح طلب می داند که نباید بیش از این خود را با دولت در یک جبهه تعریف کند و هزینه اقدامات دولت را بپردازد و لذا در شرایطی که مردم از عملکرد دولت راضی نیستند با فاصله گرفتن از روحانی و انتقاد از وی سعی می کند پروژه عبور از روحانی را با شیب ملایم کلید بزند!

روزنامه های اصولگرا و اصلاح طلب در این هفته در حالی تقابل خود با یکدیگر را ادامه دادند که محور مباحث آنها مشترک نبود یعنی در حالی که اصلاح طلبان با توجه به نتایج برجام و عملکرد دولت و شهرداری حرف چندانی برای گفتن نداشتند، روزنامه های اصولگرا نصیحت دولت را در دستور کار خود قرار دادند.

درحالی که پنج ماه از انتخاب آقای روحانی به عنوان رئیس جمهور و چندین ماه از حضور محمدعلی نجفی در شهرداری تهران می گذرد اما هنوز رسانه های اصلاح طلب و برخی مسئولان کشور از فضای انتخابات خارج نشده اند و به جای تلاش برای پیشبرد کشور و حل مشکلات مردم، مدام به دنبال بازسازی تقابل های انتخاباتی هستند!

با ادامه یافتن اغتشاشات و مشخص شدن این که منتقدان نقشی در این آشوب ها نداشتند، روزنامه های اصلاح طلب ترجیح دادند به جای گرفتن گارد تدافعی و انتصاب بی نتیجه این موضوع به منتقدان دولت، خواسته های خود را به عنوان خواسته مردم مطرح کنند که یکی از آنها رفع حصر بود.

روزنامه ها و رسانه های دو جریان سیاسی کشور با اشاره به مطالبات حق مردم خواستار جلوگیری از سوء استفاده جریان های معاند و خشونت طلب از اعتراضات مردم شدند؛ موضوعی که از آن می توان به عنوان یک بزنگاه مهم در صحنه رسانه ای کشور یاد کرد و به طبع می تواند زمینه ساز همدلی و همراهی بیشتر جریان های سیاسی برای پیشبرد کشور و تحقق اهداف انقلاب اسلامی باشد.

احمدی‌نژاد و حلقه پیرامونی‌اش که سابقه تولید دوقطبی‌های سیاسی را با حمله به مرحوم هاشمی‌رفسنجانی در پرونده سیاسی‌اش دارد، این بار به اهداف سیاسی خود پوششی عدالتخواهانه و حتی انقلابی داده و با بهره‌گیری از برخی مفاهیم و اطلاعات به ظاهر موجه، ژستی انتقادی و خیرخواهانه برای آینده نظام و انقلاب گرفته و ادعاهایی را مطرح کرده است

اگر در لابه لای مقالات و گزارش ها؛ در میان تیتر های ریز و درشت رسانه های اصلاح طلب نگاه کنیم متوجه می شویم، نه تنها در هفته گذشته؛ بلکه در تمام روزهای پس از طرح موضعاتی موشکی و توان دفاعی جمهوری اسلامی ایران از سوی غربی ها و هم پیمانان منطقه آنها به مطالبی بر می خوریم که منافع ملی در آنها یا دیده نشده است و یا کم رنگ در نظر گرفته شده است.

علی‌رغم آنکه رابطه‌ اصلاح‌طلبان با دولت رابطه‌ای است که در بطن آن ناپایداری و تزلزل وجود دارد، اما این رابطه تاکنون متأثر از دو متغیرِ منازعات جریانی و تلاش برای حفظ و یا ارتقای موقعیت خود نزد افکار عمومی و نیروهای اجتماعی، از تداوم برخوردار بوده است.