از فرافکنی تا نصیحت!

پایگاه بصیرت / گروه سیاسی/ سید فخرالدین موسوی

روزنامه های اصولگرا و اصلاح طلب در این هفته در حالی تقابل خود با یکدیگر را ادامه دادند که محور مباحث آنها مشترک نبود یعنی در حالی که اصلاح طلبان با توجه به نتایج برجام و عملکرد دولت و شهرداری حرف چندانی برای گفتن نداشتند، روزنامه های اصولگرا نصیحت دولت را در دستور کار خود قرار دادند.

سکوت و عبور بی سر و صدای رسانه های اصلاح طلب از سالگرد برجام  موضع غیر قابل پیش بینی نبود؛ شرایط بد این روزهای برجام که از یک سو جمهوری اسلامی تعهدات خود را حتی فراتر از متن برجام اجرا کرده است و طرف مقابل نه تنها به اجرای برجام متعهد نیست بلکه بارها در دوران پسا برجام تحریم های جدیدی علیه کشورمان وضع کرده و همواره در حال تهدید برای  پایان دادن به این توافق است؛ اما آنچه غیر قابل پیش بینی بود و انتظار نمی رفت رسانه های اصلاح طلب و حامی دولت بار دیگر به سراغ آن بروند سیاه نمایی از دوران پیشا برجام و طرح مطالبی است که دلیل و بینه  برای اثبات آنها در دست نیست و بیشتر ادعاعایی است در توصیف اگر برجام نبود و ... چنانکه روزنامه دولتی ایران در مطلبی با عنوان «اگر برجام نباشد» به قلم «فریدون مجلسی» نوشت:«اگر به برجام نمی‌رسیدیم، با ادامه تحریم‌های به گفته امریکا فلج‌ کننده که آثار زیانبار خود را آشکار کرده بود و به سوی قطع کامل صدور نفت و تجارت خارجی ایران پیش می‌رفت، چه می‌کردیم؟» یا روزنامه آرمان  به نقل از مسعود پزشکیان نائب رئیس دوم مجلس شورای اسلامی تیتر زد؛ «برجام نبود، روزی هزارمیلیارد ضرر می ‌کردیم»  این روزنامه در ادامه به نقل از پزشکیان می نویسد؛ «اگر برجامی تصویب شد قطعا ما توانستیم در آن مقطع جلوی ضرر و زیان‌های بسیار زیاد را به این کشور بگیریم. وضعیت بودجه در کشور بسیار وخیم است طوری که بودجه سال آینده را نیز واقعا روی هوا می‌بندیم چرا که هیچ امیدی به این نیست که این ارقام بودجه‌ای حداقل در بخش درآمدی محقق شود» تیتر ها و عبارت هایی که بیش از آنکه نشان دهند موفقیت  و دستاورد داشتن برجام باشد یک نوع بازگشت به عقب است که ابهامات موجود در مورد دستاوردهای برجام را بیشتر و بیشتر می کند.

البته این تنها بازگشت به عقب رسانه های اصلاح طلب طی هفته گذشته نبود؛ دست خالی دولت در حل مشکلات و بحران های موجود؛ بی تحرکی مجلس شورای اسلامی که اصلاح مدعی اکثریت در آن هستند و دست خالی شهردار و شورای شهر تهران در ماه های گذشته که سبب افزایش نارضایتی مردم از عملکرد این جریان و نیروهای نزدیک به آن در مسند های مختلف شده است؛  سبب شد این جریان سیاسی با ارائه گزارش از عملکرد شهرداری تهران از سوی نجفی و پوشش و بزرگ نمایی آن از سوی رسانه ها و روزنامه های اصلاح طلب به دوران انتخابات برگشته و برای تغییر فضای نا رضایتی و مطالبه از این رسانه ها به بازسازی دو فطبی های دوران انتخابات  بپردازند و تیتر های درشتی را علیه محمد باقر قالیباف بر صفحه اول خود بنشانند چنانچه؛ روزنامه آرمان؛ تیترهای افشای تخلفات  شهرداری 4 درصدی ها؛ تیم قالیباف طلبکار شد؛ ورود قالیباف به پروند قالیباف؛ روزنامه شرق؛ افشاگری نجفی از  شهرداری قالیباف و.. تیتر کردند 

رسانه های جریان منتقد دولت که می توان کیهان را به عنوان شاخص ترین آن ها معرفی کرد همچنان و در این هفته نیز تلاش کردند از در نصیحت به دولت  برای حل مشکلات مردم وارد شوند  و درباره سناریو اصلاح طلبان در مواجهه با دولت تذکر دهند در این زمینه روزنامه کیهان با انتخاب تیتر «بازی مدعیان اصلاحات در دو نقش فلج کردن دولت و متهم کردن نظام! » می نویسد؛ «مدعیان اصلاحات در طول سالیان متمادی گذشته چه در سال‌هایی که نقش اصلی را در چیدمان کابینه و قوه مجریه داشته‌اند و چه در روزهایی که دولت اصلاحات بر مصدر امور بودند همواره نقش اپوزیسیون و مطالبه‌گر را بازی کرده‌اند، آنان به جای آنکه پاسخگوی مدیریت خود و نتایج آن باشند همیشه نظام اسلامی را در جایگاه متهم نشانده و این گونه القا کرده‌اند عامل نارضایتی مردم نه مدیریت آن‌ها بلکه کسان دیگری بوده‌اند! حضور مدعیان اصلاحات  در دولت یازدهم و دوازدهم که مستندات، علیرغم فریادهای مزورانه نشان‌دهنده سهم عمده آنان در کابینه است دولت را از نظر رسیدگی به امور اقتصادی کشور فلج و دچار حاشیه‌های غیر ضرور و بعضا مهلک ساخته است، دولت یازدهم و دوازدهم به جای رسیدگی به مشکلات کشور هر روز درگیر حاشیه‌سازی و پاسخ به انتقاداتی است که مدعیان اصلاحات عامل به وجود آورنده این انتقادات بوده‌اند.اصلاح‌طلبان همواره نشان داده‌اند پاسخگوی وضعیتی که به وجود آورده‌اند نیستند» متنی که دولت را  به دور شدن و رهایی از این دام که در برابر آن قرار دارد هوشیار می کند.

روزنامه وطن امروز نیز در موضوعی سخنان جنجالی رئیس جمهور درباره نقد معصومین را با تیتر«تذکر شرعی به روحانی» برجسته می کند و می نویسد«اگر ما گوش شنوایی نسبت به نقد داشتیم و همه باید نقد بشوند، آیا واقعاً در این اجتماع ما ناقدی خبیرتر، دلسوزتر و عالم‌تر از مقام معظم رهبری دام‌ظله سراغ داریم؟‌ چقدر در سال‌های اخیر و نیز قبلش در زمینه‌های مختلف، دلسوزانه، مشفقانه و عالمانه نقد و نصیحت کردند و مشورت دادند. چقدر به این نصیحت‌ها و راه‌ حل‌ها عمل شد؟‌ چقدر آنها در رفتار ما تأثیر داشت؟ آیا به اندازه‌ کافی تأثیر داشت؟ ‌اگر تأثیر داشت چرا باید مقام معظم رهبری در آن بیان ‌شان اشاره بفرمایند که بیش از اینکه علنی تذکر داده‌ام تذکرات و اوقات تلخی‌ در مجالس خصوصی بوده است؟ کسی‌ که واقعا استوانه‌ حلم، تحمل و صبر است»

گ/ب