نکته اول از حیث تجربه تاریخی است که با وجود تجربه برجام، ساختار کلی نظام در مواجهه با آمریکایی‌ها تیزبین‌تر و دقیق‌تر شده است و بر موضوع مذاکرات نظارت بیشتری دارد.
نکته دوم از حیث کارگزاری حائز اهمیت است، و آن به تعبیر و اذعان بسیاری از کارشناسان به همگرایی دولت فعلی با ساختارهای حاکمیتی برمی‌گردد.
نکته سوم از حیث ساختارهای بالادستی نظام مانند شورای سیاست‌گذاری خارجی، شورای‌عالی امنیت ملی و بخش‌هایی مانند مجلس است که به علت ساختار تفکیک قوایی که در نظام وجود دارد بر جلوگیری از انحراف دولت از خطوط کلی نظام و بر مذاکرات نظارت دارند.
نکته چهارم از حیث اسناد بالادستی مانند قانون راهبردی لغو تحریم‌ها در مجلس شورای اسلامی است که به نوعی محدودیت‌های ساختاری و قانونی برای دولت‌ها مشخص کرده است و همه دولت‌ها ملزم به رعایت آن هستند.
نکته پنجم حساسیت‌های اجتماعی پدید آمده در جامعه ایرانی نسبت به خواسته‌های طرف مقابل با توجه به مشاهدات اخیر مانند بدعهدی آمریکایی‌ها، تحولات اوکراین، بالا رفتن حساسیت جامعه نسبت به توان نظامی و دفاعی و .... است که برای تخطی از خطوط قرمز مانعی جدی ایجاد کرده است.
منبع: پرسمان هفته شماره 3