طرح موضوع کشت خشخاش به بهانه تهیه مواد اولیه دارو به نوعی یک مسئله فرعی است وبه هیچ وجه اولویت جامعه دارویی و پزشکی نیست. در این میان تنها چیزی که به ذهن تداعی می کند رگه های تعارض منافع است که در آن دیده می شود!
بعد از اینکه یک پژوهشگر حوزه اعتیاد گفته بود: «گزارشاتی از کشت خشخاش در نقاط مختلف کشور داریم و این اتفاق رخ داده؛ ضمن اینکه حدود ۴ میلیون نفر مصرف کننده موادمخدر در کشور داریم و حداقل نیمی از این افراد مصرف کنندگان مخدر تریاک هستند.»، رضا سپهوند، نماینده مردم خرم آباد در مجلس با اشاره به نیاز درمانی کشور به انواع داروها گفت:«سالانه ما از افغانستان برای تولید دارو، تریاک وارد می کنیم آن هم نامرغوب، در صورتیکه در کشور ما کشاورزان تولید می کنند بیاییم با نرخ مصوب دولتی از کشاورز خریداری کنیم.»
ورود و اعلان این موضوع حساس و چالش برانگیز با ورود همزمان یک نماینده مجلس برای تطهیر آن در رسانه ها بازتاب های زیادی داشته است. چند نکته تحلیلی با توجه به مواضع اعلامی باید مد نظر قرار گیرد؛
اول اینکه در خصوص یک مسئله با این درجه از اهمیت نباید اطلاعات غلط و واهی به رسانه ها و مردم داده شود چرا که موجب می شود تا ذهن مردم دچار دوگانگی شود. چون در کشور ما هیچگونه واردات تریاک از افغانستان حتی برای مصارف دارویی نداریم. بنابه گزارش فراجا هر سال در مبارزه با سوداگران مرگ چند صد تن کشفیات تریاک داریم و حجم زیادی از تریاک کشف شده از قاچاقچیان معدوم می‌شود و تنها بخشی از آن را هم برای تولید دارو به شرکت‌های داروسازی اختصاص داده می شود. بنا به اظهارات سردار رادان فرمانده فراجا:«ایران افتخار دارد در عرصه مبارزه با مواد مخدر جزو پیشتازترین کشورها در جهان است، به‌عنوان مثال پلیس ایران در راه مبارزه با مواد مخدر نزدیک به چهارهزار شهید تقدیم کرده است؛ این شهدا، شهدای امنیت جهانی هستند.»
با این شرایط علاوه بر قبح زدایی، یک نماینده مجلس در رابطه با کشت خشخاش برای تولید دارو و مواد اولیه آن چالش های زیادی وجود دارد چرا که کشفیات تریاک مازاد بر نیاز دارویی کشور است.
دوم شکسته شدن قبح تریاک و مصرف آن در جامعه است. طرح اینگونه مسائل به یک سری سیاستگذاری‌های کلان و هماهنگی سیستم‌ها و دستگاه‌های قضایی، انتظامی، بهداشتی و ستاد مبارزه با موادمخدر احتیاج دارد. از سوی دیگر ما سیستم‌های نظارتی قوی در کشور نداریم، با قانونی کردن و در دسترس‌تر بودن آن دچار مشکلات بی شماری خواهیم شد. سوم طرح این موضوع به بهانه تهیه مواد اولیه دارو به نوعی یک مسئله فرعی است وبه هیچ وجه اولویت جامعه دارویی و پزشکی نیست. در این میان تنها چیزی که به ذهن تداعی می کند رگه های تعارض منافع است که در آن دیده می شود!