جهان در حالی شاهد توحش و جنایات بی پایان و لحظه به لحظه رژیم صهیونی در غزه و نسل کشی با سلاح نظامی و گرسنگی است که در اقدامی تامل برانگیز شورای امنیت سازمان ملل در شرایطی قطعنامه آتش‌بس فوری، دائمی و بدون قید و شرط در غزه را به رأی گذاشت که ۱۴ عضو از ۱۵ عضو شورا به آن رأی مثبت دادند، اما ایالات متحده آمریکا با استفاده از حق وتوی خود، مانع تصویب آن شد.
وتوی آمریکا بار دیگر مانع از تصویب قطعنامه‌ای برای پایان جنگ غزه در شورای امنیت سازمان ملل متحد شد. «دوروتی شی» نماینده آمریکا در سازمان ملل در جلسه شورای امنیت مدعی شد: «ما به روشنی اعلام کرده‌ایم که از هیچ اقدامی که حماس را محکوم نکند و آن را مجبور به ترک غزه نکند، حمایت نخواهیم کرد». این وتو در حالی صورت گرفت که شدت جنایات رژیم صهیونی چنان گسترده شده و مطالبه جهانی برای مجازات این رژیم چنان ابعاد گسترده‌ای گرفته است که دولتهای غربی برای پاسخگویی به ملت‌هایشان در ظاهر هم که شده رو به انتقاد از رژیم صهیونی آورده‌اند، چنانکه فرانسه مدعی اقدام برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین کرده است و انگلیس نیز مدعی شده از قطعنامه غزه حمایت می‌کند. البته باید در نظر داشت که ادعای این کشورها بیشتر یک نمایش ظاهری است، چرا که گزارش‌ها نشان می‌دهد که کشورهای اروپایی همچون آلمان، فرانسه و انگلیس همچنان از تسلیح کنندگان رژیم صهیونی هستند و ادعای آنها بیشتر فریب افکار عمومی است.
این نخستین وتوی دولت ترامپ در دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش بوده است در حالی که او از زمان به قدرت رسیدن مدعی اقدام برای آتش بس شده و ویتکاف را مامور ویژه در این زمینه معرفی کرده بود. در بیش از ۶۰۰ روز جنگ بی‌وقفه، بالغ بر ۵۴ هزار فلسطینی کشته شده‌اند؛ اکثراً کودکان، زنان و غیرنظامیان. رژیم صهیونی با مسدود کردن گذرگاه‌های امدادی، بمباران اردوگاه‌ها و زیرساخت‌های حیاتی، عملاً پروژه‌ای سیستماتیک از نسل‌کشی و پاک‌سازی قومی را به اجرا گذاشته است. اقدام ضد بشری آمریکا صرفا مشمول وتوی قطعنامه نبوده است، چنانکه مارکو روبیو وزیر امور خارجه دولت دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا اعلام کرد که چهار قاضی دیوان کیفری بین المللی را به دلیل مشارکت در اقدام علیه جنایات رژیم صهیونی و نسل کشی مردم غزه تحریم کرده است.
پیام‌های وتوی آمریکا
آمریکا با این وتو در حالی برآن بوده تا از یک سو حمایت بی چون و چرای خود از رژیم صهیونی را نشان دهد و از سوی دیگر نیز به جهانیان چنان القا سازد که آمریکا تنها بازیگر معادلات است و اگر کشورها به دنبال پایان جنگ غزه هستند گزینه‌ای جز پذیرش طرح‌های آمریکا مبنی بر کوچ اجباری ساکنان غزه و نابودی مقاومت ندارند، اما در نهایت و با این وجود چند پیام مهم به همراه دارد:
نخست آنکه تصمیم آمریکا در حالی اتخاذ شد که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان از فاجعه انسانی در نوار غزه به خشم آمده‌اند، و تمامی نهادهای حقوق بشری، پایان فوری جنگ را مطالبه می‌کنند، لذا رفتار آمریکا را می‌توان رویکردی خودکامه و ضد جهانی دانست که برگرفته از توهم یکجانبه‌گرایی انحصاری این کشور است. بر این اساس تغییر در ساختار نظام بین‌الملل از حذف حق وتو در شورای امنیت گرفته تا شکل گیری نظم چند جانبه گرایانه عادلانه برای مقابله با این وضعیت یک ضرورت است.
دوم آنکه اقدام آمریکا نه تنها وتوی یک قطعنامه و اعلام حمایت از رژیم جنایت کار صهیونی است، بلکه دادن اعتماد به نفس کاذب به این رژیم و مشروعیت بخشی به نسل کشی فلسطینی‌هاست. به عبارتی دیگر اقدام آمریکا موجب می شود تا رژیم صهیونی با قصاوت و شدت بیشتری به جنایت علیه فلسطینی‌ها در کرانه باختری و غزه و حتی کشورهای منطقه بپردازد چنانکه همزمان با وتوی آمریکا عملا امدادرسانی ناقص در غزه نیز لغو شده و رژیم صهیونی در کنار کشتار فلسطینی‌ها، لبنان و سوریه را نیز هدف قرار داده است.
سوم آنکه این وتو نشان داد که هیچ تفاوتی میان دولتمردان آمریکا در حمایت از جنایت و نسل کشی وجود ندارد و ادعاهای ترامپ مبنی بر تعیین نماینده ویژه برای آتش بس غزه دروغ و فریبی برای پیگیری اهداف سلطه گرایانه‌ای همچون کوچ اجباری ساکنان غزه به سایر کشورها بوده است. این روند نشان می‌دهد که آمریکا شریک جنایات رژیم صهیونی است و این خود بیانگر حقانیت مواضع کشورها و ملت‌ها و جبهه مقاومتی است که اصرار دارد آمریکا باید از این منطقه خارج شود. تا زمانی که آمریکا در منطقه حضور دارد و از قدرت و سلطه برای تحت فشار قرار دادن کشورهای منطقه استفاده می‌کند هیچ امیدی به پایان کشتارها و جنایات رژیم صهیونی وجود ندارد.
اقدام آمریکا موجب می شود تا رژیم صهیونی با قصاوت و شدت بیشتری به جنایت علیه فلسطینی‌ها در کرانه باختری و غزه و حتی کشورهای منطقه بپردازد چنانکه همزمان با وتوی آمریکا عملا امدادرسانی ناقص در غزه نیز لغو شده و رژیم صهیونی در کنار کشتار فلسطینی‌ها لبنان و سوریه را نیز هدف قرار داده است.
چهارم آنکه این وتو به دولتهای اسلامی نشان داد که امروز جای ملاحظه، محافظه‌کاری، بی‌طرفی و سکوت نیست. اگر یک دولت اسلامی به هر شکل و بهانه‌ای از رژیم صهیونیستی حمایت کند، یقین بداند که ننگ ابدی بر پیشانی آن خواهد ماند. امروز زمان آن است که دولتهای اسلامی زیر پرچم واحد حمایت از فلسطین قرار گرفته و دست از دل بستن به وعده‌های آمریکا برداشته و صف واحدی را در مقابله با رژیم صهیونی تشکیل دهند. امروز جهان اسلام مسئولیت دارد تا به جای ملاحظه‌کاری‌ها و سیاسی کاری‌های هزینه - فایده از ظرفیت‌های عظیم اقتصادی، سیاسی و نظامی خویش برای پایان دادن به جنایات رژیم صهیونی و حامیانش بهره برداری نمایند، چنانکه مقاومت یمن در طول ماه‌های گذشته توانسته است این مهم را محقق سازد. امروز جهان اسلام در آزمونی بزرگ قرار دارد که با رویکرد واقعی به فلسطین می تواند به عنوان بازیگری جهانی و نه یک بازیخورده ایفای نقش داشته باشد و یا آنکه به رویه گذشته ادامه دهد که قطعا نتیجه آن انزوای جهانی و افزایش فشار نظام سلطه بر آنها خواهد بود. ملت فلسطین در طول 20 ماه جنگ غزه آموخته‌اند که دشمن جز زبان زور متوجه نمی‌شود و دل بستن به وعده‌های نهادهای جهانی نیز پوچ و بی معناست، چنانکه نهادهای بین‌المللی به دلیل فرسودگی و بی خاصیت شدن و سلطه غرب بر آنها هیچ کارکردی در امدادرسانی و مقابله با نسل کشی صهیونیست‌ها نداشته‌اند. روندی که موجب شده تا رژیم صهیونی به ابتدایی‌ترین قوانین جنگی نیز پایبند نباشد چه رسد به آتش بس‌هایی که با غزه و لبنان امضا کرده است.