همگان بر روی این اصل اتفاق نظر داریم که امنیت و رفاه مردم وجوه متفاوت اما مرتبط قدرت ملی هستند. امنیت پایدار زمینه‌ساز رشد اقتصادی و بهبود شرایط زندگی است و صد البته در کشوری مانند ایران که با تهدیدهای فراوانی مواجه است، هر گونه بحث و سخن در مورد کاهش توان دفاعی می‌تواند به بهای سنگین تضعیف استقلال و امنیت مردم تمام شود.
اظهارات اخیر برخی از افراد، درباره اهمیت بیشتر مردم نسبت به توان موشکی، بحث‌های فراوانی را به دنبال داشته است. این اظهارات البته در ظاهر بر جایگاه رضایت مردم تأکید دارد، ولی در واقعیت دوگانه‌سازی نادرستی میان «مردم» و «موشک» ایجاد کرده است؛ دوگانه‌ای که هم گمراه‌کننده و هم برای امنیت ملی بسیار زیان بار است.
در ابتدا باید تاکید کنم که همگان بر روی این اصل اتفاق نظر داریم که امنیت و رفاه مردم وجوه متفاوت اما مرتبط قدرت ملی هستند. امنیت پایدار زمینه‌ساز رشد اقتصادی و بهبود شرایط زندگی است و صد البته در کشوری مانند ایران که با تهدیدهای فراوانی مواجه است، هر گونه بحث و سخن در مورد کاهش توان دفاعی می‌تواند به بهای سنگین تضعیف استقلال و امنیت مردم تمام شود.
حتی تجربه‌های تاریخی معاصر ما از دوران جنگ تحمیلی تا تحولات منطقه‌ای اخیر نشان می‌دهد که امنیت این آب و خاک با حمایت و همراهی مردم پیوند خورده است. مردم، با حضور فعال و آگاهانه خود در صحنه‌های مختلف، همراه با توان دفاعی کشور، توانسته‌اند تهدیدات خارجی را دفع کنند. به این ترتیب، طرح تفکیک و تقابل میان «موشک» و «مردم» مفهومی نادرست است که می تواند موجب کاهش اعتماد به توان دفاعی شود.
باید در نظر داشته باشیم که از دیدگاه روابط بین‌الملل، قدرت نظامی نقش کلیدی در حفظ صلح و جلوگیری از تجاوز دارد.در همین زمینه، نظریه «بازدارندگی»بیان می‌کند که نمایش آمادگی دفاعی و توانمندی‌های نظامی، عامل بازدارنده‌ای برای دشمن است و احتمال وقوع جنگ را کاهش می‌دهد.
بنابراین، داشتن قدرت موشکی قابل اتکا، موقعیت کشور را حتی در مذاکرات و تعاملات بین‌المللی تقویت می‌کند.این دوگانه‌سازی ساختگی، مشابه روش‌هایی است که دشمنان برای ایجاد تفرقه و تضعیف ارکان اقتدار ملی به کار می‌برند. با توجه به فشارها و تهدیدهای خارجی، کاهش توان دفاعی کشور قطعا زمینه‌ساز خطرات بیشتری می شود و امنیت ملی را به مخاطره می اندازد.
این نکته غیر قابل انکار است که امنیت و رضایت مردم باید در کنار هم تقویت شوند. پیشرفت کشور وابسته به حفظ قدرت بازدارندگی و حمایت مستمر مردم است.اما هر گونه جداسازی یا مقابله این دو مقوله به معنای بازی در زمین دشمن خواهد بود و چشم انداز رسیدن به رفاه و استقلال را نابود می کند.