پس از دیدار اخیر نتانیاهو و ترامپ، کاخ سفید از «طرح صلح» برای توقف جنگ در غزه رونمایی کرد. طرحی شامل بندهای ۲۰گانه که ظاهراً توقف جنگ در غزه را دنبال می‌کند، اما اهداف پیچیده‌تری نیز در بر دارد. پرسش مهمی که قبل از هر چیز مطرح می‌شود این است که به راستی این طرح می‌تواند صلح پایدار در غزه را رقم بزند؟
برای پاسخ به این پرسش، توجه به این نکته مهم است که در یک طرف ماجرا رژیم صهیونی قرار دارد که طبیعتاً از ماهیتش جدا نیست؛ پس بهتر است قدری با ماهیت این رژیم آشنا شویم. پس از صدور اعلامیه بالفور در ۱۹۱۷ که دولت انگلیس مجوز ایجاد یک «خانه ملی برای مردم یهود» در فلسطین را صادر کرد، سیل مهاجرت صهیونیست‌ها به فلسطین شروع شد. افزایش مهاجرت صهیونیست‌ها از اروپا به فلسطین موجب شد تا ساکنان واقعی فلسطین شروع به مقابله با صهیونیست‌ها کنند و بسیاری از فلسطینی‌ها حاضر نبودند زمین‌های خود را ترک کنند.
به همین خاطر، صهیونیست‌ها برای بیرون راندن مردم فلسطین از سرزمین آباء و اجدادی خود شروع به ایجاد گروه‌های ترور کردند. دکتر جوزف ماساد، استاد دانشگاه کلمبیا درباره تفکر صهیونیست‌ها برای ترور می‌گوید: «به کارگیری جنگ به عنوان صلح چنان در تبلیغات صهیونیستی و اسرائیلی مرکزی است که حمله اسرائیل به لبنان در سال ۱۹۸۲ که منجر به کشته شدن ۲۰ هزار غیرنظامی شد، عملیات صلح برای الجلیل نامیده شد.»
معروف‌ترین گروه‌های تروریستی صهیونیست تا سال ۱۹۴۸ شامل هاگانا، ایرگون و لحی می‌شدند. در همین رابطه، زیو ژابوتینسکی، یکی از مؤسسین گروهک تروریستی هاگانا می‌گوید: «ما نمی‌توانیم به اعراب فلسطینی در ازای سرزمین فلسطین چیز مناسبی ارائه کنیم. بنابراین، هیچ امیدی به دستیابی به توافقی داوطلبانه وجود ندارد. به همین خاطر، کسانی که چنین توافقی را شرطی اساسی برای صهیونیسم می‌دانند، بهتر است بگویند نه و از صهیونیسم کناره‌گیری کنند. استعمار صهیونی یا باید متوقف شود، یا بدون توجه به جمعیت بومی ادامه یابد.»
با این تفاسیر، ما قبل از آنکه با رژیم غاصب مواجه باشیم، با یک باند تروریستی مواجهیم؛ لذا از چنین رژیمی با این ماهیت نمی‌توان امیدوار به وفاداری به عهد یا حل معضل فلسطین بود.
رئیس‌جمهور آمریکا در بازگشت از نشست شرم‌الشیخ، از پاسخ مستقیم به پرسش درباره حمایت از تشکیل کشور فلسطین خودداری کرد و ادعا کرد که تمرکز او بر بازسازی غزه است و گفت: «من تاکنون درباره این موضوع اظهارنظر نکرده‌ام.»
در حال حاضر، هرچند که پس از مجاهدت‌های رزمندگان فلسطینی دشمن به این توافق تن داد، به نظر می‌رسد توافق حاضر می‌تواند آرامش مقطعی را حاصل کند، اما نمی‌توان خیلی به صلح پایدار امیدوار بود، چرا که موضوعات اساسی فلسطین همچنان حل نشده است.رژیم صهیونی نیز خوب می‌داند که این نبرد، نبرد ماهیت‌هاست؛ مشکل اصلی وجود خود این رژیم است. به همین خاطر، تا مادامی که این معضل حل نشده، عاقبت طرح صلح ترامپ نزدیک به طرح‌های پیشین از قبیل صلح کمپ دیوید و مادرید و اسلو و ملک فهد و شرم‌الشیخ اول (سال ۱۹۹۹)، شرم‌الشیخ دوم (سال ۲۰۰۵) و آناپولیس است که دوام نداشته‌اند.