در تاریخ دفاع مقدس و مقاومت، الگویی تکرار شونده و در عین حال عمیق به چشم می‌خورد؛ الگویی که در پناه بردن به حضرت فاطمه زهرا(س) در بحرانی‌ترین لحظات خود را نشان می‌دهد. از سخنان شهید سلیمانی درباره پناه بردن به ایشان در اوج مشکلات جنگ تا روایت‌های مشابه از سیدحسن نصرالله و دیگر فرماندهان، همگی گواه این پیوند روحی هستند. این نکته وقتی بیشتر به چشم می خورد که به زندگی و وصیت نامه شهدا مراجعه کنیم تا ببینیم آن عزیزان بیشترین توسل و ارتباط قلبی را با حضرت زهرا(س) داشتند. به راستی راز این ارتباط ویژه در چیست؟
پاسخ در مفهوم «کوثر» نهفته است. خداوند در پاسخ به دشمنان که پیامبر(ص) را «ابتر» خواندند، سوره کوثر را نازل کرد و حضرت فاطمه زهرا(س) را مظهر این «خیر کثیر» و برکت بی‌پایان معرفی نمود. کوثر به معنای جریان‌ساز، رشددهنده و ادامه‌بخش است. حضرت زهرا(س)، کوثر هدایت است؛ وجودی که نسل پیامبر(ص) را امتداد داد و چشمه زلال معارف و ولایت شد.
انقلاب اسلامی نیز در حقیقت، جلوه‌ای از کوثر است. همان‌گونه که حضرت زهرا(س) امت را رشد داد و برکاتش جاری شد، این انقلاب نیز مردمی را بیدار کرد، به آنان هویت و عزت بخشید و حرکتی جریان‌ساز در تاریخ معاصر ایجاد نمود. بزرگان این راه، از سردار سلیمانی تا شهدای گمنام، در حقیقت «زهرایی» بودند زیرا خود را در مسیر این کوثر قرار دادند. آنان مظهر دستگیری، هدایت و دفاع از مظلوم شدند؛ همان‌گونه که وجود حضرت زهرا(س) این‌گونه بود.
تقارن هفته بسیج با ایام فاطمیه، تصادفی نیست. فرهنگ بسیج، فرهنگ زهرایی است. بسیجی کسی است که می‌خواهد «کوثر» شود؛ در وجود خود و جامعه‌اش برکت، رشد و حرکت ایجاد کند. این تبدیل‌شدن، با «حب و بغض» واقعی ممکن می‌شود؛ همان‌گونه که خداوند در سوره کوثر می‌فرماید «فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ». عشق بی‌قیدوشرط به ولایت و دشمنی مقدس با دشمنان خدا، عاملی است که جان بسیجی را با سرچشمه کوثر پیوند می‌زند.
این است راز سربندهای «یا زهرا» در دل رزمندگان. این یک شعار فرمالیته نبود، بلکه فریاد روحی بود که خود را در مسیر کوثر هدایت یافته بود. برای زنده نگه داشتن این فرهنگ، باید این عشق و دشمنی مقدس را در جان خود نگاه داریم و در مسیر جاری شدن برکت و هدایت در جامعه، همان‌گونه که وجود مبارک حضرت زهرا(س) بود، گام برداریم.