هم‌زمان با برگزاری دومین جشنواره هادیان جهادگر فضای مجازی (روایت حقیقت) و در پی انتشار فراخوان سراسری این رویداد، مجموعه‌ای ارزشمند از تولیدات تبیینی، تحلیلی و رسانه‌ای از سوی فعالان جبهه فرهنگی انقلاب، پژوهشگران، نویسندگان، مستندسازان، فعالان رسانه و هادیان جهادگر فضای مجازی به دبیرخانه جشنواره ارسال شده است.

در میان آثار رسیده، تقی احمدی (هادی سیاسی، پژوهشگر و فعال رسانه‌ای) یادداشتی با عنوان «پشت پرده‌ی لشکرکشی آمریکا به اطراف ونزوئلا» به دبیرخانه جشنواره ارسال کرده است. این اثر پس از طی مراحل ارزیابی اولیه، در بخش یادداشت نویسی پذیرش شده و جهت استفاده مخاطبان و پژوهشگران حوزه تبیین، در صفحه جشنواره منتشر می‌شود.

توضیحات کلی اثر

پشت پردهی لشکرکشی آمریکا به اطراف ونزوئلا

در ماه‌های اخیر، تحرکات نظامی ایالات متحده در اطراف ونزوئلا بار دیگر نگاه‌ها را به سوی
و «بازگرداندن دموکراسی» کاراکاس معطوف کرده است. در ظاهر، این نمایش قدرت با شعار
توجیه میشود، اما نگاهی دقیقتر به صحنه ی بازی جهانی، «حمایت از مردم ونزوئلا»
اهداف عمیقتری را آشکار میکند.
فاز اول: سیاست ارعاب و فشار روانی
آمریکا با استقرار نیرو‌ها و ناو‌های خود در مرز‌های دریایی ونزوئلا، در پی ارسال پیامی روشن
این تاکتیک، بخشی «یا کنارهگیری کن، یا آمادهی رویارویی باش»: به نیکلاس مادورو است
از سیاست سنتی واشنگتن است که در ادبیات سیاسی به آن "دیپلماسی قایق‌های
گفته میشود؛ یعنی استفاده از تهدید نظامی برای تحقق (Gunboat Diplomacy) " توپدار
اهداف سیاسی، بیآنکه گلول‌های شلیک شود.
فاز دوم: عملیات پنهان و جنگ نامرئی
اگر ارعاب به نتیجه نرسد، نوبت به بازیگران سایه میرسد: سازمان سیا. این نهاد با تجربهی
ده‌ها کودتای موفق و ناموفق در آمریکای لاتین (از شیلی تا نیکاراگوئه)، متخصص در
است. هدف، حذف فیزیکی یا بیاعتبارسازی مادورو و انتقال قدرت «مهندسی تغییر رژیم»
به اپوزیسیون دستپروردهی واشنگتن است. همان سناریویی که بار‌ها در تاریخ تکرار شده
است.
فاز سوم: فروپاشی از درون
در صورت شکست دو مرحلهی نخست، آمریکا وارد فاز تخریب زیرساختی میشود: حملات
سایبری، تحریم‌های خردکننده، و عملیات اقتصادی برای فلجکردن سیستم انرژی، مالی و
نظامی ونزوئلا. هدف این است که دولت مادورو نه در میدان نبرد، بلکه در عرصهی داخلی از
پا درآید.
اما چرا ونزوئلا؟
در ظاهر، ونزوئلا کشور کوچکی در آمریکای جنوبی است که تأثیر چندانی در معادلات جهانی
ندارد. اما زیر پوست این کشور، یکی از بزرگترین ذخایر نفت جهان جریان دارد. طلای
سیاهی که همواره محرک اصلی سیاست‌های خارجی آمریکا در منطقه بوده است.
بهعلاوه، نزدیکی ونزوئلا به محور‌هایی مانند روسیه، چین و ایران، آن را به نقط‌های حساس
در نبرد ژئوپلیتیکی شرق و غرب تبدیل کرده است.
پیامد احتمالی شکست آمریکا
اگر واشنگتن نتواند در این بازی پرریسک به هدف خود برسد، نه تنها مشروعیت
بینالمللیاش بیش از پیش آسیب میبیند، بلکه نشان‌های آشکار از افول قدرت هژمونیک
آمریکا در نظم جهانی خواهد بود؛ افولی که از خاورمیانه تا آمریکای لاتین، بیش از هر زمان
دیگری محسوس است.
جمع بندی:
لشکرکشی آمریکا به اطراف ونزوئلا، صرفا یک مانور نظامی نیست؛ بخشی از نبردی
خاموش برای کنترل منابع انرژی و بازتعریف نظم منطق‌های است. مادورو اگر بتواند از این
گردنه عبور کند، به نمادی از مقاومت در برابر هژمونی غرب بدل خواهد شد و اگر نه، تاریخ
 «دموکراسی از لوله ی تفنگ» یکبار دیگر شاهد نسخه ی آمریکایی خواهد بود.