شیخ صدوق از حضرت صادق(ع) نقل می‌کند که فرمود: «حضرت اسماعیل مادر خود هاجر را کنار خانه کعبه (داخل حجر اسماعیل همان نقطه‌ای که به صورت نیم دایره در حال حاضر موجود است و زیر ناودان طلای خانه خدا محسوب می‌شود)، از این جهت دفن کرد که قبر او مخفی نشود و پایمال نگردد و به همین علت بود که قبر او بلند ساخته شده^۱.»

همچنین از امام جعفر صادق(ع) نقل شده‌ است: «حِجر، خانه اسماعیل و محل دفن هاجر و اسماعیل است». در بحارالانوار روایتی است که می‌گوید: «از رکن یمانی تا رکن حجرالاسود در کنار خانه خدا ۷۰ پیامبر و نبی الهی مدفون هستند». آیا می‌توانیم بگوییم مسلمانان هنگامی که رو به قبله می‌ایستند، در واقع رو به قبور حضراتی که در حجر مدفونند نماز می‌خوانند؟ خیر، این کار سجده به پیامبران نیست و بت پرستی و شرک محسوب نمی‌شود. چرا وهابیون نماز خواندن شیعیان در کنار قبور ائمه(ع) را شرک می‌دانند؟ قفاری یکی از محققان وهابی عربستان، در این زمینه می‌نویسد: «شیعه در خصوص قبرهای امامان غلو کرده، در اطراف آنها طواف می‌کنند و حتی در حالی که پشت به قبله هستند به سمت آنها نماز می‌خوانند و کارهای دیگری نیز انجام می‌دهند که فقط مشرکان با بت‌های‌شان انجام می‌دادند».

این سخن تهمت و دروغ است. هیچ شیعه‌ای رو به قبور ائمه(ع) و پشت به قبله نماز نمی‌خواند و هیچ عالمی چنین حکمی ندارد، بلکه در کنار قبور ائمه(ع) و رو به قبله و به نیت عبادت خدا نماز خوانده می‌شود. همان‌طور که رو به کعبه نماز می‌خوانیم و کعبه را نمی‌پرستیم، بلکه خدا را می‌پرستیم.

پی نوشت:

۱ـ شیعه فقط قبور پیامبر(ص)، ائمه، امامزاده‌ها و علمای صالح را بلند می‌سازند و برای دیگر مردم بیشتر از چهار انگشت مکروه است.

«صباح مزنی»، «سدیر صیرفی»، «محمدبن‌نعمان احول» و «عمربن‌اذینه» محضر مبارک امام صادق(ع) حاضر شدند. حضرت فرمودند: ای عمربن‌اذینه، نظرت درباره اذانی که این گروه ناصبی‌ها می‌گویند و نمازی که می‌خوانند چیست؟ عرض کرد: فدایت شوم، ایشان می‌گویند ابی بن کعب انصاری خدا را در خواب دیده و او این کیفیت را به ایشان تعلیم نموده. حضرت فرمودند: به خدا سوگند دروغ می‌گویند.

خداوند تبارك و تعالی منزه‌تر از آن است که در خواب دیده شود و نیز فرمودند: خداوند عزیز جبار، نبی‌اکرم(ص) را هفت بار به آسمان عروج داد. در مرتبه اول برکت و توسعه بر او داد و در بار دوم فرائض را بر او تعلیم فرمود و در دفعه سوم خداوند عزیز جبار، محملی از نور که در آن چهل نوع از انواع نور بود بر وی نازل فرمود. این نورها اطراف عرش خداوند تبارک و تعالی می‌گردیدند و دیدگان ناظران را از فرط روشنایی می‌پوشاندند. یکی از این نورها زرد بود که رنگ زردی ناشی از آن است و یکی دیگر از آنها قرمز بود که رنگ قرمزی از آن پدید آمد و دیگری سفید بود که سفیدی اشیاء از آن به ‌وجود آمده و باقی نورها به عدد سایر انوار و الوانی است که حق تعالی آفریده. در این محمل، حلقه‌ها و زنجیرهایی از نقره بود. رسول خدا(ص) بر آن محمل نشسته و به آسمان دنیا عروج کردند. فرشتگان که به اطراف و اکناف آسمان پراکنده شده بودند به سجده افتاده و گفتند: سبّوح، قدوس ربنا و رب الملائکه و الروح بعد اضافه کردند: چقدر این نور شبیه به نور پروردگار ماست! پس از این کلام، جبرئیل(ع) برای نفی تشبیهی که از کلام آنها استفاده می‌شود، فرمود: الله‌اکبر یعنی خدا بزرگ تر است از اینکه احدی به او شبیه باشد...