تجربه کشورهای دیگر، از جمله ژاپن در بحث مقاومت اقتصادی که با ریاضت اقتصادی تفاوت دارد، نشان داده خودکفایی در اقتصاد امکان‌پذیر است. «خودکفایی» به معنای قطع رابطه با جهان نیست و در دنیای فعلی روابط بین ملت‌ها بسیار سریع و گسترده شده و با توجه به نیازهای متعدد دولت و مردم در یک کشور، برطرف کردن همه نیازها در داخل کشور امکان‌پذیر نیست. 

واقعیت این است که در مراودات جهانی دستیابی به استقلال اقتصادی بسیار اهمیت دارد و این استقلال حاصل نخواهد شد مگر اینکه دیگر دولت‌ها، ایران را با وزن و جایگاه خاص در روابط اقتصادی بپذیرند. اقتصاد مقاومتی زمینه ارتقای وزن ایران در مراودات جهانی را ایجاد می‌کند.

با روی کار آمدن دولت ترامپ و آغاز جنگ تجاری و تعرفه‌ای با اقتصادهایی، مانند چین که با استدلال حمایت از اشتغال آمریکایی‌ها همراه است، اگرچه روند میزان اشتغال در آمریکا بهبود یافته و بیکاری به حداقل میزان خود رسیده است، اما نرخ تورم در آمریکا به دلیل وضع تعرفه بیشتر بر واردات در حال افزایش است. با این حال خبری از افزایش حقوق و دستمزد در آمریکا نیست.

 Bankrate در آخرین تحقیق خود، از تاریخ ۲۵ نوامبر تا ۱ دسامبر ۱۰۰۰ نفر را بررسی کرده است که در این بررسی مشخص شد، نیمی از کارگران آمریکایی، طی ۱۲ ماه گذشته، هیچ افزایش حقوقی نداشته‌اند. این نظرسنجی همچنین نشان داد، تنها ۲۸ درصد از این افراد، در طول سال ۲۰۱۹ افزایش دستمزد را تجربه کرده‌اند.

«مالیات بر مجموع درآمد» یک پایه مالیاتی است که برای اولین بار در سال ۱۳۴۵ در قانون مالیات‌های ایران گنجانده و برای اجرای آن شرکت خدمات ماشینی در وزارت اقتصاد تأسیس شد. مالیات بر مجموع درآمد شامل امور درآمدی از جمله درآمد حقوق، درآمد اتفاقی، اجاره املاک، انتقال املاک و... بود که عملاً اجرایی نشد، چون در آن زمان هیچ فردی اظهارنامه مالیاتی نمی‌داد. در قانون سال ۱۳۶۶ بار دیگر برای حقوق مشاغل، درآمد اتفاقی، فروش و سرقفلی املاک و... درآمدهایی پیش‌بینی شد؛ اما از آنجا که با برخی قوانین تعیین‌ شده مغایرت داشتند، بار دیگر در سال ۱۳۸۰ حذف شد. سهم مالیات بر اشخاص حقیقی در کشورهای پیشرفته حدود ۸۰ درصد است؛ در حالی که این رقم در ایران حدود ۳۲ درصد است.