نخستین جلسه شورای امنیت سازمان ملل پیرامون قطعنامه پیشنهادی آمریکا درباره تحریم تسلیحاتی، چهارشنبه گذشته برگزار شد. برخی اعضای دائم شورای امنیت، مخالفت جدی خود را با این قطعنامه اعلام کردند؛ اما آمریكاییها برای قطعنامه پیشنهادی واشنگتن دست از زمینهسازی با دروغ و اتهامزنی به جمهوری اسلامی ایران برنداشتند. 26 مهر امسال (18 اكتبر) یكی از كلیدیترین تاریخهای اشاره شده در برجام تحت عنوان «لغو تحریم تسلیحاتی ایران» است كه آزمون جدی تعهد بینالمللی در برابر ایران محسوب میشود. حال که با اجرای بند اشاره شده در برجام و بر اساس قطعنامه 2231، تحریم تسلیحاتی و بهتبع آن، کل تحریمهای آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران به صورت ساختارمند از بین میرود، باید توجه داشت که اجرای سیاستهای متعدد از سوی آمریکا برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران که در طول 41 سال گذشته در قامت جنگ نظامی، جنگ فرهنگی، جنگ سیاسی تحت عنوان انزوای بینالمللی، و جنگ اقتصادی انجام میشد، حالا به ایستگاه آخر خود رسیده است؛ به نحوی که اگر تحریم نیز کارآیی کامل خود را از دست بدهد، دیگر آمریکا توان مقابله با جمهوری اسلامی را حتی به صورت رسانهای نیز نخواهد داشت.
«دونالد ترامپ» رئیسجمهور آمریكا كه سه سال پیش با خروج از برجام امیدوار بود بتواند مذاکرهای یکطرفه را به منظور محدودسازی کامل ایران و بهتبع آن، تحریمهای شورای امنیت علیه ایران احیا كند، حالا کمکم آماده میشود تا چند روز مانده به انتخابات ریاستجمهوری در آمریكا، با منقضی شدن همیشگی تحریمهای تسلیحاتی شورای امنیت علیه ایران روبهرو شود؛ اتفاقی كه نشانهای واضح از شكست کامل كارزار فشار حداكثری او در مقابل جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. از طرف دیگر، این هفته قرار است دبیرکل سازمان ملل درباره قطعنامه 2231 گزارشی مفصل به اعضای شورای امنیت بدهد، که میتواند آزمونی سخت برای سازمان ملل در جهت حفظ هویت مستقل خود باشد. فلسفه تشکیل سازمانهای بینالمللی که بر اساس تقویت مشارکت همگانی در مسیر صلح و ثبات بینالمللی است، با دیدگاه برابری بین اعضای آن است که میتواند روحیه مشارکت همگانی را برای ایجاد جهان بدون ظلم و استبداد کارساز کند؛ از اینرو باید توجه شود در مطالعه قانون اساسی آمریکا که کوچکترین قانون اساسی دنیاست، یک بار هم کلمه «برابری» را نمیبینیم. کشوری که حتی داخل مرزهای خود دنبال برابری و عدالت نیست، بدون شک در تلاش خواهد بود نهادهای بینالمللی را هم تحت تأثیر افکار خود در دست بگیرد. آمریکاییها به دنبال این هستند که فضای جهان را برای برتری خود فراهم کنند. نگاه آنها، نگاه قلمروگرایی مبتنی بر برتریطلبی آمریکاست.
حال که تحریم تسلیحاتی علیه ایران به ایستگاه آخر خود رسیده است، بررسی صنعت دفاعی کشور و دغدغه غرب از پایان آن، نشان میدهد برداشت دشمنان کشورمان این است که ایران نه تنها با پایان تحریمها چندان به دنبال خرید تسلیحات نخواهد بود، بلکه بیشتر به صادرکنندهای قوی در این حوزه تبدیل خواهد شد؛ اتفاقی که به شدت آمریکا را نگران کرده است. ممکن است این روند، پایانی بر سلطه سلاحهای آمریکا در منطقه نیز باشد و کشورهایی که چندین بار ناکارآمدی سلاحهای آمریکا، از جمله پهپاد گلوبال هاوک را دیدند، دیگر تمایلی به خرید تجهیزات تسلیحاتی از ایالات متحده نداشته باشند. دستگاه دیپلماسی ما هم در این زمینه باید فعال شود و به جای دیپلماسی توئیتری، به دنبال اقناع و افشارگری رفتار بیثباتساز آمریکا در جهان باشد.
اکبر معصومی