حامی مالی تلویزیون تروریست‌ها کیست؟
شبکه ماهواره‌ای «ایران اینترنشنال» این روز‌ها با حواشی فراوانی روبهرو شده؛ از یک سو ایران از این شبکه شکایت کرده است و از سوی دیگر روزنامه گاردین به تازگی گزارشی از پشت پرده آن منتشر کرده که جنجالی شده است.
گاردین نوشت: «یک منبع آگاه که در گذشته با محمدبن‌سلمان، ولی‌عهد عربستان سعودی همکاری داشته، عنوان کرد بودجه ایران اینترنشنال از دستگاه سلطنتی سعودی تأمین می‌شود که حدود ۲۵۰ میلیون دلار تخمین زده شده است.» این نشریه انگلیسی با اشاره به ارتباط مالی ایران اینترنشنال و عربستان سعودی، افزود: «بسیاری از ایرانیان مصاحبه ایران اینترنشنال با سخنگوی گروهک تروریستی الاحوازیه را به گفت‌وگو با سخنگوی داعش پس از حمله تروریستی در غرب تشبیه کرده‌اند.»
شاخص‌ترین همکار آنها علی اصغر رمضان‌پور از مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوران اصلاحات بود. محل استقرار آن نیز همچون شبکه‌های «بی‌بی‌سی فارسی» و «من و تو» در لندن است. ایران اینترنشنال تلاش کرد با استفاده از روش‌های امتحان پس داده بی‌بی‌سی فارسی و من و تو از داخل ایران مخاطب جذب کند. حمله تروریستی اهواز در آخر شهریور ماه سال جاری سبب شد پشت پرده این شبکه نمایان‌تر شود.
ساعاتی پس از حمله، سخنگوی گروه تروریستی و تجزیه‌طلب «الاحوازیه» در گفت‌وگو با شبکه ایران اینترنشنال مسئولیت این اقدام تروریستی را بر عهده گرفت و از حمله به حاضران در رژه اهواز دفاع کرد؛ اما اقدام ایران اینترنشنال زمانی بحث‌برانگیز‌تر شد که عبدالخالق عبدالله، مشاور سابق محمدبن‌زاید، ولی‌عهد امارات و استاد علوم سیاسی پس از حادثه اهواز توئیت کرد: «یک حمله نظامی علیه هدف نظامی تروریسم محسوب نمی‌شود و انتقال نبرد‌ها به داخل ایران گزینه‌ای اعلام شده است و طی مرحله آتی افزایش می‌یابد.»
به جهان بدون آمریکا نزدیک می‌شویم
فرید زکریا در واشنگتن‌پست نوشت: «سخنرانی پرزیدنت ترامپ در سازمان ملل متحد، ارائه‌ای هوشمندانه از شعار «آمریکا در اولویت است» بود.
او رویکرد دنبال کردن منافع شخصی به جای منافع جهانی و اقدامات یکجانبه به جای همکاری‌های چندجانبه را مطرح کرد؛ اما ترامپ احتمالاً متوجه این مسئله نیست که با خارج کردن آمریکا از این عرصه‌های جهانی، بقیه جهان بدون واشنگتن پیش خواهند رفت.
آگاهانه یا ناآگاهانه، به نظر می‌رسد ترامپ عجله دارد دنیایی بدون حضور آمریکا بسازد. یکی از اولین و بزرگ‌ترین اقدامات او، خارج شدن از همکاری ترانس پاسیفیک بود، توافق تجاری گسترده و مهمی که در زمان دولت جرج دبلیو بوش مطرح و در زمان دولت باراک اوباما
مذاکره شد.
این توافق تلاشی برای ایجاد گروهی بود که بتواند جلوی رشد چین را در زمینه تجارت بگیرد. ۱۱ کشور دیگری که عضو این همکاری هستند، تصمیم گرفتند بدون حضور آمریکا این توافق را حفظ کنند که به معنای دسترسی نیافتن آمریکا به آن بازارها است.
شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن، در حالی که ترامپ مشغول شیرین‌زبانی بود، به سرعت یک توافق تجاری آزاد را با اتحادیه اروپا نهایی کرد که یکی از بزرگ‌ترین بازارهای اقتصادی در جهان را به وجود می‌آورد و این شانس را در اختیار اروپا می‌گذارد؛ شانسی که می‌توانست نصیب آمریکا شود. وقتی واشنگتن خود را کنار می‌کشد، دستور کار جهانی بدون حضور آمریکا شکل
می‌‌گیرد.
بنابراین، خروج از شورای حقوق بشر سازمان ملل به معنای آن است که دیپلمات‌های آمریکایی از دور جلسات محاکمه رژیم صهیونیستی را تماشا خواهند کرد و دیگر نمی‌توانند حرف اول را
بزنند.
