محمد سعیدی‌کیا، رئیس بنیاد مستضعفان در پنجمین همایش روز ملی روستا و عشایر اظهار داشت: کشور با پول نفت به طور کامل آباد نمی‌شود، بلکه با مغز و دست مردم آباد می‌شود و مدیران باید یک بستر امن برای آنها فراهم کنند. وام‌های اشتغال‌زایی روستایی به کمک بنیاد مستضعفان و با همراهی بانک سینا، بنیاد علوی و معاونت ریاست‌جمهوری ارائه می‌شود و تا به امروز 2400 طرح به تصویب رسیده که 2100 طرح به قرارداد منجر شده است.

   شهناز سلطانی/ اواخر شهریور بود که خبر مسمومیت با الکل دست‌ساز و غیراستاندارد در چند استان کشور منتشر شد،  این کش‌وقوس مصرف و مسمومیت و مرگ تا به امروز همچنان ادامه دارد و هر روز بر آمار قربانیان آن افزوده می‌شود. چند ده نفر به وادی مرگ رهسپار و چند صد نفر هم با مسمومیت‌های شدید روبه‌رو شدند. در این میان عده‌ای با نقص عضو (نابینایی دائمی و از کار افتادن کلیه‌ها) از بیمارستان ترخیص شده‌اند. این اخبار وقتی تلخ‌تر می‌شود که به آن ناآگاهی بسیاری از ما نسبت به شیوع و افزایش مصرف مشروبات الکلی و پیامدهای جبران‌ناپذیر آن افزوده شود. 

سن قربانیان 

نگرانی جامعه از میزان مواد مخدر تا حد بسیاری اذهان ما را از مصرف مشروبات الکلی در کشور غافل کرده است (البته به همان میزان اذهان مسئولان در حوزه مواد مخدر هم به این موضوع معطوف نیست. این را از جالی خالی برنامه‌های پیشگیرانه و جست‌وجوی راه برای نجات معتادان به الکل می‌توان دریافت.)، در حالی که در اثنای خبرهای ناگوار قربانیان اخیر، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی استان هرمزگان از سن متوفیان آماری را اعلام کرد که توأمان تأمل و تأسف‌بر‌انگیز بود. سن فوت‌شدگان بین 17 تا 50 سال عنوان شده است. همین خبر به تنهایی هشدار می‌دهد شیوع مصرف تا چه اندازه پایین بوده و تا چه حد نوجوانان و جوانان در معرض این آسیب اجتماعی هستند که ما از آن بی‌خبریم. 

در کشورهای اروپایی منعی در مصرف و فروش مشروبات الکلی وجود دارد که بد نیست به آن اشاره شود. در این کشورها مصرف‌کنندگان زیر 18 سال و فروشندگان الکل به افراد زیر 18 سال در صورت تخلف، مجازات سنگینی در انتظارشان است!

مصرف بی‌اشکال!

در یک پژوهش جامعه‌شناسانه در کشور معلوم شد 25 درصد دانشجویان مصرف الکل را بدون اشکال می‌دانند. این نه تنها یک زنگ خطر است که باز بودن دست تولیدکنندگان و واردکنندگان و فروشندگان این ماده کشنده را هم نمایان می‌کند. متأسفانه آخرین آماری که از ورود مشروبات الکلی به کشور اعلام شده است مربوط به سال 92 است؛ یعنی پنج سال پیش. بنا بر اعلام نیروی انتظامی سالیانه دست‌کم 60 تا 80 میلیون لیتر مشروبات الکلی به شکل قاچاق از مرزهای کشور وارد می‌شود. اگر به این آمار افزایش قاچاق پنج سال اخیر را هم اضافه کنیم، جز تأسف و نگرانی باقی نمی‌ماند. متأسفانه تا اندازه‌ای این معضل و مشکل و آسیب اجتماعی و جرم مغفول مانده که هیچ مقام رسمی در طی این پنج سال اخیر آمار روشن و تحقیق شده‌ای ارائه نکرده است. 

آماده شدن سریع‌تر از پیتزا!

به نظر می‌رسد در دسترس بودن مشروبات الکلی در کشور سبب شده نه تنها مصرف آن هم به سهولت انجام شود که آمار مصرف‌کنندگان هم فزونی بگیرد. چند سال پیش ستاد مبارزه با مواد مخدر اعلام کرد، میانگین دسترسی به انواع مواد مخدر در کشور 22 دقیقه است. این آمار برای مشروبات الکلی 17 دقیقه است؛ یعنی کافی است شخصی اراده کند، در چشم برهم‌زدنی فقط با یک تماس تلفنی انواع مشروبات الکلی را می‌تواند دم در خانه‌اش تحویل بگیرد، بسیار سریع‌تر از تحویل گرفتن یک پیتزا! راه‌های دیگری هم هست. همان موضوعی که دکتر باقر لاریجانی قائم‌مقام وقت وزیر بهداشت چند سال پیش از آن با عنوان الکل‌های صنعتی با طعم‌های مختلف در سوپرمارکت‌ها نام برد. کسی هم به آن شک نمی‌کند چون معمولاً این نوشیدنی خانه‌برانداز را در ظروف نوشیدنی‌های مجاز می‌فروشند. نوشیدنی‌ای که به گفته پزشکی قانونی ضریب خالص آن 10 تا 15 درصد و ضریب ناخالص آن با افزودنی‌های غیر مجاز و کشنده و سرطان‌زا 60 تا 70 درصد است. همان عاملی که مرگ‌های اخیر را در این زمینه رقم زده است. 

عینک‌مان را عوض نکنیم

به هر حال با همان عینک که به آسیب‌های اجتماعی و مواد مخدر نگاه می‌کنیم با همان عینک هم باید به معضل مشروبات الکلی بنگریم. در کنار حرمت استفاده از مشروبات الکلی در دین مبین اسلام، خرید و فروش و تولید و وارد کردن آن به کشور، هم جرم و هم یک آسیب اجتماعی جدی است. آسیب‌های اجتماعی برای پدیدار شدن علل و عواملی دارند، مصرف‌کنندگان مشروبات الکلی هم از این قاعده مستثنی نیستند. فقر، بیکاری، طلاق، تجاوز و... بخشی از علت‌های روی‌آورندگان به این ماده کشنده هستند. اما از یک نکته غافل نشویم که بخشی از این مصرف‌کنندگان به صورت تفننی آن را مصرف می‌کنند و به آن به چشم تفریح می‌نگرند. بنا بر پژوهشی که در این زمینه انجام گرفته است باید توجه کرد که وقتی از خلأ تفریحات سالم و در دسترس و با قیمت‌های پایین یا رایگان صحبت می‌کنیم، بحث مهمی را طرح می‌کنیم. اگر بخشی از هیجانات و انرژی‌های نهفته نوجوان و جوان در این تفریحات ایمن و مطمئن خالی شود، نگرانی‌ها تا حدی کم می‌شود. تا جایگزین‌های درست و قابل دسترس فراهم نکنیم نمی‌توانیم سرمان را با خیال راحت از جانب فرزندان‌مان زمین بگذاریم.

نیاز به آگاهی 

ما نیاز داریم افکار عمومی جامعه را نسبت به مصرف، شیوع و افزایش و پیامدهای منفی مشروبات الکلی آگاه کنیم. بی‌شک بسیاری از ما در جایگاه پدر و مادر و... نمی‌دانیم که تا این حد آسیب بچه‌های ما را تهدید می‌کند. باید اول خودمان آگاهی کسب کنیم، بعد آن را به فرزندان‌مان انتقال دهیم. روشن و شفاف برای‌شان توضیح بدهیم که چه خطری ممکن است آنها را تهدید کند و چگونه باید با آن روبه‌رو شوند. مهارت «نه» گفتن اینجاست که به کمک‌مان می‌آید. اگر آن را به فرزندان‌مان آموخته و با او تمرین کرده باشیم، او هم در مقابل دوستان و همکلاسی و... که او را دعوت به همراهی در مصرف می‌کنند، قاطعانه نه می‌گوید و خود را از این مخمصه رها می‌کند. افزون بر این همراه بودن با فرزندان‌مان در تفریحات و سرگرمی‌های آنها و پر کردن اوقات فراغت آنها به شکل صحیح همان موضوعی است که به مدد ما می‌آید. اگر بدانیم که 44 درصد بزهکاران در خانواده‌های بی‌بندوبار زندگی کرده‌اند، آن‌وقت به نقش خانواده در آسیب‌های اجتماعی پی خواهیم برد. 

رسانه‌های مغفول

نقش رسانه‌ها را هم به هیچ وجه نباید دست کم گرفت. سریال‌هایی که با هدف ساخته و در شبکه‌های ماهواره‌ای نمایش داده می‌شوند به خوبی توانسته‌اند به خواسته‌های‌شان جامه عمل بپوشند. در این سریال‌ها مصرف الکل عادی و بی‌مشکل و برای رهایی از دغدغه‌های فرد نشان داده می‌شود. همین به تنهایی کافی است نوجوان و جوانی که بیننده آن است راه را برای خودش هموار ببیند و از آنجا که در دسترس هم هست همه چیز را مهیا می‌بیند. اما متأسفانه ما هنوز به هشدار درباره مصرف مشروبات الکلی به چشم یک خط قرمز نگاه می‌کنیم. در حالی که گفتن از یک واقعیت تلخ در جامعه نه تنها خط قرمز نیست؛ بلکه ضروری و واجب است. نه در سریال‌ها و نه در برنامه‌های تلویزیونی هیچ جایی برای آن باز نکرده‌ایم. در سکوت رسانه‌ها، رشد مصرف مشروبات الکلی سیر صعودی در پیش گرفته‌اند و وقتی سراغی از آن می‌گیریم که قربانی می‌گیرد و نقص عضو برجا می‌گذارد و تیشه به ریشه خانواده‌ای می‌زند. به همان اندازه که مصرف مواد مخدر در جامعه جرم می‌آفریند و به قتل و... می‌انجامد، مصرف الکل هم دست کمی از آن ندارد، اما آیا جامعه و افکار عمومی از این شباهت‌ها آگاهند؟

3‌ـ هک رابط و  API 

به صورت عملی تمام سرویس‌ها و برنامه‌های ابری در حال حاضر APIهایی عرضه می‌کنند. تیم IT از رابط و API به منظور مدیریت و تعامل با سرویس‌های ابری استفاده می‌کنند. امنیت و در دسترس بودن سرویس‌های ابری از احراز هویت و کنترل دسترسی گرفته تا رمز نگاری و نظارت بر فعالیت به امنیت API بستگی دارد. وابستگی شخص ثالث (third party) به API و این رابط‌ها، سبب افزایش ریسک می‌شود؛ چرا که شاید نیاز باشد سازمان، سرویس‌ها و اطلاعات امنیتی بیشتری را فاش کند. رابط‌ها و APIهای ضعیف، سازمان را در معرض مسائل امنیتی مرتبط با محرمانگی، صداقت، در دسترس بودن و پاسخگویی قرار می‌دهند. رابط‌ها و APIها از جمله نفوذپذیرترین بخش سیستم هستند؛ چرا که از اینترنت باز قابل دسترسی می‌باشند. اتحادیه امنیت سامانه‌های رایانش ابری، کنترل را به منزله اولین خط دفاعی توصیه می‌کند. برنامه‌ها و سیستم‌های مدل‌سازی تهدید از قبیل معماری/ طراحی گردش داده به بخش‌های مهم چرخه حیات توسعه تبدیل شده‌اند. 

4ـ پارازیت یا APT 

حملات پیشرفته پایدار به سیستم نفوذ می‌کنند تا از خود ردی بر جا بگذارند و سپس به صورت پنهانی داده‌ها و دارایی‌های ناملموس را سرقت می‌کنند. APT معمولاً به صورت جانبی در سراسر شبکه حرکت می‌کند و شناسایی آن دشوار است. تأمین‌کنندگان ابری به منظور جلوگیری از نفوذ APT به زیرساخت خود، از تکنیک‌های پیشرفته‌ای استفاده می‌کنند. رایج‌ترین روش‌های ورودی APT شامل فیشینگ نوع (Spear spear phishing)، حملات مستقیم، USBهای آلوده به بدافزار و شبکه‌های ثالث آلوده می‌شوند. برنامه‌های قوی معمولاً کاربر را هوشیار نگه می‌دارند و از ورود APT به شبکه جلوگیری می‌کنند. همچنین دپارتمان IT باید نسبت به حملات پیشرفته اخیر آگاه باشد. اقدامات امنیتی پیشرفته، مدیریت فرایند و آموزش کارکنان IT همگی سبب افزایش بودجه امنیتی می‌شوند. سازمان‌ها باید این هزینه‌ها را در مقابل خسارت‌های اقتصادی وارده در اثر حملات APT بسنجند. 

5ـ حذف دائمی داده‌ها

بلوغ و تکامل ابری سبب کاهش ریسک حذف دائمی داده‌ها در اثر خطای ارائه‎دهنده شده است. اما از دیرباز این امر پذیرفته شده است که هکرها می‌توانند برای آسیب به کسب‌وکار، داده‌ها را به صورت دائمی حذف کنند. باید بدانید که مرکز داده‌های ابری به اندازه دیگر تسهیلات در معرض حملات قرار دارند. توصیه ارائه‌دهندگان ابری در این زمینه، توزیع داده‌ها و برنامه‌ها در چندین بخش مختلف است. پشتیبان‌گیری(up back) از داده‌ها و استفاده از روش‌ها ضروری هستند. پشتیبان‎گیری روزانه و انبارش site off در محیط‌های ابری از اهمیت بالایی برخوردارند. مسئولیت جلوگیری از حذف داده بر دوش ارائه‎دهنده سرویس ابری نیست. چنانچه مشتری پیش از آپلود داده‌ها بر روی ابری، آنها را رمزنگاری کند، باید از کلید رمزنگاری حفاظت کند؛ چرا که زمانی که کلید فاش شود، داده‌ها نیز فاش خواهند شد. خط‌مشی‎های پذیرش اغلب قید می‎کنند که سازمان‌ها باید تا چه مدت اسناد ممیزی و دیگر اسناد را نگه دارند. حذف چنین داده‌هایی اغلب عواقبی دارد. 

6ـ دقت ناکافی

سازمان‌هایی که بدون درک کامل محیط و ریسک‌های مرتبط با ابری، از ابری استفاده می‎کنند، با ریسک‎های تجاری، مالی، فنی و قانونی بسیاری رو‌به‌رو هستند. چنانچه تیم توسعه شرکت با فناوری‌های ابری آشنایی نداشته باشد، مشکلات عملیاتی و معماری بسیاری به وجود می‌آید.

 صحرا محمدی/ این روزها محال است در جمع‌های دو سه نفره خانوادگی، فامیلی، دوستانه و همکارانه دور هم جمع باشیم و نقل محفل ما «گرانی» نباشد و اگر این جمع تعداد قابل توجهی باشد که اصلاً صدا به صدا نمی‌رسد؛ چرا که به نظر موضوع گرانی اجناس و کالاها آن قدر بحث‌برانگیز است که همه سعی دارند در این نظردهی‌ها (نه نظرخواهی‌ها) مشارکت فعال داشته باشند. عصاره این مباحث و گفت‌وگوها جز این نیست که اوضاع اقتصادی بحرانی و نگران‌کننده است و خدا به داد ما برسد! آیا واقعاً وضع به همین منوال خواهد بود که ترسیم می‌شود؟ آیا واقعیت ماجرا این است یا رسانه ها و فضای مجازی این واقعیت را به گونه  دیگری ارائه می‌دهند.

در اینکه چند ماهی است وضعیت اقتصادی جامعه با مشکلات ریز و درشتی دست و پنجه نرم می‌کند  تردیدی نیست. در اینکه قیمت بیشتر اجناس و کالاها سیر صعودی و گاهی هم تصاعدی داشته شکی نیست و در اینکه تأمین مایحتاج روزمره گاهی به سختی انجام می‌شود هم جای شبهه وجود ندارد، اما موضوع این است که ما وضع دشوارتری از این وضعیت را پیشتر تجربه و به سلامت از آن عبور کرده بودیم. از سال‌هایی که کشور هشت سال درگیر جنگ بود آن‌قدرها نمی‌گذرد که از حافظه بسیاری از ما محو شده باشد؛ جنگ نابرابری که نه تنها در جبهه‌های جنگ که در جبهه اقتصادی هم با آن دست به گریبان بودیم که دشواری آن چه بسا کمتر از دشواری در صحنه جنگ واقعی نبود. اما همه آن سال‌ها با وضعیت نابسامانش گذشت و آرامش حاکم شد. این روزها و ماه‌های اخیر هم می‌گذرد و باز اوضاع به حالت عادی برمی‌گردد.

 پدرها و مادرهای ما روزهای جنگ را با همه زیر و بم‌هایش خوب به خاطر دارند و گاهی همین‌ها هستند که به ما که نگران‌تر از آنهاییم تلنگر می‌زنند که این روزها هم خواهد گذشت، این قدر نگران نباشید!

باید کمی واقع‌بین‌تر و بیناتر به اوضاع فعلی نظر کنیم. ما در جنگی به سر می‌بریم که فرقش این است که تن به تن و در یک مکان مشخص نیست و البته که ملموس‌تر است، چون همه ما هر روز گرفتار آن هستیم. پس باید آگاهی و امید جمعی‌مان را بالا ببریم. تا آنجا که می‌توانیم در هر گفت و شنودی و هر روز تکرار نکنیم که قیمت این کالا و آن کالا بالا رفته! کاری که از دست ما بر می‌آید این است که اولاً، با خرید آگاهانه دست به کاری نزنیم که بر التهاب بازار دامن بزنیم و ثانیاً، به یکدیگر امید و دلگرمی بدهیم که ما از این روزها به سلامت عبور می‌کنیم و خدا را شکر که مایحتاج ضروری ما به وفور در دسترس است، درست است که ما باید فشار بیشتری برای تأمین آنها تحمل کنیم، ولی تأمین آنها مانند پیدا کردن سوزن در انبار کاه نیست که ما را دچار بحران کند. 

این را هم به یاد داشته باشیم برای کسانی که در سنین نوجوانی و جوانی و البته کودکی قرار دارند و تجربه چنین روزهایی را ندارند، هضم این اوضاع دشوار و به مراتب نگران‌کننده‌تر از آنهایی است که چنین روزهای را از سر گذرانده‌اند. آنها به حمایت روانی بیشتری نیاز دارند. ابراز نگرانی ما آنها را ناامید می‌کند و آنها در ترسیم آینده پیش روی خود با تردید قدم برمی‌دارند. کمی دوری کنیم از کسانی که ناامیدانه وضع فعلی اقتصاد جامعه را تشریح می‌کنند و کمی هم به هم یادآوری کنیم که هیچ دشواری‌ای ماندنی نیست و آن‌قدرها که شما فکر می‌کنید این وضعیت اقتصادی و مشکلات آن لاینحل نیست.

جامعه همواره گرفتار فراز و نشیب است و نمی‌توان انتظار داشت همیشه روی مدار راحتی و آسایش بود. پس فریب رسانه‌ها را نخوریم و بدانیم روزهای خوشی هم پیش روی ما خواهد بود.

 سید فخرالدین موسوی/«عملیات موشکی در(شرق سوریه و نزدیک مرزهای عراق) سه پیام دارد؛ نخست اینکه، دیگر انجام عملیات تروریستی در ایران شوخی‌بردار نیست و ایران به سختی با آنها برخورد خواهد کرد... پیام دوم بحث «نقطه‌زن» بودن موشک‌هاست که بسیار مهم است. این موشک‌ها(قیام و ذوالفقار) از فاصله ۷۰۰ کیلومتری مواضع تروریست‌ها را هدف قرار داده و دقت بسیار بالایی هم داشته‌اند. این امر نشان‌دهنده توانمندی موشکی و الکترونیکی جمهوری اسلامی است که می‌تواند از فواصل دور، فقط منطقه اصلی هدف را مورد اصابت قرار دهد و بی‌گناهان را به کام مرگ نفرستد. این نکته مهمی است؛ در حالی ‌که تمام عملیات‌هایی که آمریکایی‌ها ادعا می‌کنند علیه تروریسم انجام می‌دهند، افراد بی‌گناه و مردم عادی قربانی این عملیات‌ها می‌شوند...؛ اما نکته سوم این است که تروریست‌ها دیگر هیچ نقطه یا محل امنی در منطقه تا شعاع ۲۰۰۰ کیلومتری نخواهند داشت... امروز قدرت موشکی و هوایی ایران و هدایت پهپادی عملیات‌های اخیر بر ضد محل‌های تجمع تروریست‌ها، به اثبات رسیده ‌است و نشان‌دهنده پیشرفت هوایی و موشکی ایران است. آمریکایی‌ها هم تاکنون در این باره سکوت کرده‌اند و به نظر واقعیت تلخ قدرت موشکی و هوایی ایران را پذیرفته‌اند.»

«از زمان خروج ترامپ از برجام(اردیبهشت ماه گذشته) اتحادیه اروپا اقدامی برای حفظ برجام نکرده است و اساساً جرئت اقدام علیه ایالات متحده را هم ندارد. بنابراین اگر قرار باشد ایران هم کاری انجام دهد که اروپا همراهی نکند، ثمری برای کشور به ‌همراه نخواهد داشت. به نظر باید به پس از برجام فکر کرد؛ یعنی اگر روزی اروپا از برجام خارج شد، ایران باید چه اقدامی انجام دهد تا از وضعیت کنونی رهایی یابد. تصور می‌شود تنها راه این باشد که ایران در رفتارهای منطقه‌ای و بین‌المللی خود یک بازنگری جدی داشته باشد. ایران همچنان در نقطه اول و صفر! نشسته است و دائم از اتحادیه اروپا انتظار داریم. اگر ایران در نقطه صفر بایستد و انتظار داشته باشد که اتحادیه اروپا قدم به سوی ایران بردارد، چندان منطقی به نظر نمی‌رسد، زیرا مشی سیاسی اروپا با کاخ سفید همسان است و باید توجه داشت که اتحادیه اروپا با آمریکا سالیانه بیش از 1200 میلیارد دلار مبادله تجاری دارند. آیا ممکن است از این رقم چشم‌پوشی کنند؟ حال به‌ خاطر حفظ شأن و پرستیژ خود گاهی سخنانی مطرح می‌کنند و رفتارهایی انجام می‌دهند و به نوعی مقاومتی هم در برابر واشنگتن می‌شود! اما به نظر نمی‌رسد این مقاومت‌ها در برابر تهدیدات عملی آمریکا به جایی برسد. در نتیجه اینکه ایران مدام بگوید از برجام خارج خواهد شد، باید محاسبه‌گرایانه باشد. این سخن واقعاً جای تعجب دارد، زیرا اساساً برای برآورده کردن سه شرط اروپا هیچ اقدامی صورت نگرفته‌ است؛ از سویی ایران انتظار دارد طرف اروپایی تا انتها به تعهدات برجام پایبند باشد.»

هر دوی این مطالب در روزنامه اصلاح‌طلب «آرمان امروز» منتشر شده است، مطلب اول پس از حادثه تروریستی اهواز و انتقام موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از تروریست‌ها و دیگری مانند ده‌ها مطلب دیگر که در این سال‌ها به چاپ رسیده است؛ اما نکته مهم آن است که تکلیف این رسانه‌ها با مسائل کشور و مؤلفه‌های قدرت کشور همچنان نامشخص است و برای این بلاتکلیفی حتی می‌توان نام تناقض در موضع‌گیری‌های سیاسی را برگزید و به مسئله مهم‌تر و نکته قابل توجه‌تر رسید؛ به این معنا و مفهوم که برای حرکت در مسیر درست و تأمین منافع ملی و به حداقل رساندن تصمیمات خطا یا به عبارت دقیق‌تر به حداقل رساندن ضریب خطا در اتخاذ تصمیم‌ها و رویکردها ابتدا باید یک تعیین تکلیف درباره چارچوب‌های منافع ملی شکل بگیرد و مسائل مهم و راهبردی مانند آنچه درباره برنامه موشکی جمهوری اسلامی ایران مطرح است، به تابعی از شرایط و فضا‌سازی‌ها تبدیل نشود، این‌گونه نباشد که وقتی فشار خارجی و سخنان تهدیدآمیزی مطرح می‌شود، به سرعت برخی در داخل بر روی مؤلفه‌های قدرت کشور دست بگذارند و از مذاکره در این حوزه‌ها و گرفتن بهانه از دست دشمن سخن بگویند و روز دیگر که مردم و جامعه از اقتدار موشکی کشور خشنود هستند و به ضرورت آن پی بردند، موضعی دیگر بگیرند! اگر چه اختلاف سلیقه، اختلاف نگاه و نگرش در کشور میان جریان‌های سیاسی و حتی افراد داخل یک جریان کاملاً بدیهی و واضح است؛ اما آنچه نباید به بهانه تفاوت در نگاه در معرض خطر قرار بگیرد، منافع ملی و مؤلفه‌های قدرت و امنیت ایرانیان است. جریان‌های سیاسی چه اصلاحات در موضوع موشکی و چه جریان اصولگرا در مسائل دیگر هر حرکت و موضع‌گیری را باید در افق منافع ملی مشاهده کنند؛ به این معنا که جریان‌های کشور با همه نگاه‌ها، تفاوت‌ها و اختلاف‌ها باید خطوط قرمز مشترکی در صورت منافع ملی داشته باشند.

  حمیدرضا حیدری/ جلسه بررسی الحاق ایران به کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم روز یک‌شنبه هفته گذشته در مجلس شورای اسلامی برگزار شد؛ یکی از جلسات پر حاشیه مجلس که افزون بر فضای حقیقی، در فضای مجازی نیز بسیار محل بحث و جدال کاربران شبکه‌های اجتماعی بود. دو گروه موافقان و مخالفان این طرح در فضای مجازی تلاش کردند دلایل خود را برای موافقت یا مخالفت خود در این فضا با مخاطبان‌شان به اشتراک بگذارند.

یکی از کسانی که چه در مجلس و چه در فضای مجازی یک تنه در مقابل مخالفان پیوستن ایران به کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم ایستاد، «محمود صادقی» نماینده مردم تهران بود. او پیام‌های دریافتی‌اش از مردم را در توئیترش منتشر می‌کرد و محقق شدن بندهای سیاست‌های کلان اقتصاد مقاومتی ابلاغی از سوی رهبر معظم انقلاب را منوط به پیوستن ایران به کنوانسیون مذکور می‌دانست.

پس از او البته بیش از همه سخنان محمدجواد ظریف، وزیر خارجه کشورمان در فضای اجتماعی دست به دست شد. ظریف گفت: «نه من و نه آقای رئیس‌جمهور تضمین نمی‌کنیم که با پیوستن به کنوانسیون منع تأمین مالی تروریسم مشکلات کشور برطرف شود؛ اما می‌توانیم تضمین بدهیم که با نپیوستن به این لایحه آمریکا بهانه مهمی را برای افزایش مشکلات ما پیدا خواهد کرد.» 

یکی از کاربران در واکنش به این بخش از صحبت‌های ظریف در مجلس نوشت: «یه بارم که شطرنج بازی می‌کردم، همه مهره‌هامو دادم که حریف دیگه بهونه مهمی واسه حمله نداشته باشه، نمی‌دونم چرا کیش و مات شدم!»

کاربر دیگری با انتشار بخشی از سخنان رهبر معظم انقلاب به صحبت‌های ظریف واکنش نشان داد: «همان موقع به مسئولان می‌گفتیم انرژی هسته‌ای بهانه است، اگر این را کوتاه بیایید؛ بهانه دیگری می‌گیرند. اگر اعلام کنید دیگر موشک تولید نمی‌کنیم؛ حتماً یک بهانه دیگر را مطرح می‌کنند، چرا که دعوای آنها با ما بنیادی است و آمریکا با اصل جمهوری اسلامی مخالف است.»

برخی هم با ایجاد هشتگ «بهانه» در توئیتر سعی کردند با انتشار بیش از پیش و ترند شدن آن به صحبت‌های وزیر خارجه کشورمان واکنش نشان دهند. 

اما تعدادی از کاربران هم موضوع رأی مجلس به شفافیت مالی ایران را در کنار رأی ندادن به شفافیت رأی نمایندگان قرار دادند و به آن انتقاد کردند. یکی از کاربران نوشت: ‌«حالا که بسیاری از نمایندگان در خلال طرح لایحه FATF در مجلس، ادعای طرفداری‌شان از شفافیت گوش عالم را کر کرده، پیشنهاد می‌کنم طرح شفافیت آرای نمایندگان دوباره در دستور کار مجلس قرار بگیرد، تا سیه‌روی شود هر که در او غش باشد!» چون یک فوریت طرح شفافیت آرای نمایندگان در آخرین جلسه پیش از تعطیلات تابستانی مجلس با اختلاف بسیار زیادی نتوانسته بود رأی نمایندگان را کسب کند.

یکی دیگر از حواشی این جلسه انتشار تصویر یکی از نمایندگان در حال بازی با تلفن همراه خود بود. برخی کاربران با این نتیجه‌گیری که این فرد جزء پنج نفری است که رأی ممتنع داده‌اند، به این موضوع واکنش‌هایی داشتند. یکی از کاربران نوشت: ‌«من کاری به اون کسایی که رأی موافق یا مخالف دادن ندارم. موندم اون پنج نفری که رأی ممتنع دادن برای چی تو مجلسن؟»

پس از آنکه این طرح در مجلس با کمی بیش از 50 درصد آرا به تصویب رسید، حالا این طرح به کانال شورای نگهبان می‌رسد تا این شورا آن را تأیید یا رد کند؛ اما فضای مجازی باز هم عرصه تقابل دو گروهی است که یک گروه با انواع حربه‌ها از جمله فشار و تهدید سعی می‌کنند شورای نگهبان را مجبور به تأیید آن کنند و گروه دیگری از شورای نگهبان می‌خواهند تا این طرح را رد کرده و به زعم آنها جلوی خیانت مجلس گرفته شود.