علی رمضانی، مدیرکل فرهنگی، هنری، اردوها و فضاهای پرورشی وزارت آموزش و پرورش درباره ایمنی اردوهای دانش‌آموزی، اظهار داشت؛ برای تأمین این مهم مقرر شده است اتوبوس ویژه اردو خریداری شود. اتوبوس‌های حامل دانش‌‌آموزان در سفرهای اردویی از ساعت ۲۳ شب تا ۵ صبح حرکت نخواهند داشت و مربیانی که آموزش ندیده باشند، حق شرکت در اردو را ندارند.

نگاهی به پیامدهای اضطراب و راهکارهای مقابله با آن


   شهناز سلطانی/ «استرس» موضوعی است که برای همه ما نام آشناست، به خصوص اگر ساکن کلان‌شهرها باشیم که انگار با خون ما عجین شده است. یک حساب سر انگشتی کافی است تا بفهمیم صبح که از خواب بلند می‌شویم تا شب‌هنگام که سرمان را بر بالین می‌گذاریم تا چه اندازه اضطراب پابه پای ما آمده است. اما این همه با ما خانه یکی شدن را نباید دست کم گرفت و از سایه آن نباید ترسید. چه بسا بیماری‌های قلبی، دیابت و سرطان خانمان‌سوز در کشور ما ثمره همین عامل است. اما این ما هستیم که انتخاب می‌کنیم حریف را به مبارزه بطلبیم، یا بی‌آنکه مبارزه کنیم، شکست را بپذیریم. 

استرس بالا در ایران 
به تازگی دکتر «مسعود نصرت‌آبادی» عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی از نتایج یک پژوهش علمی خبر داده که نشان می‌دهد میزان استرس در کشور بسیار بالاست و بدترین نوع آن استرس فریز شده است که متأسفانه در جامعه ما در حد خیلی بالایی شیوع یافته است. استرس فریز شده یعنی استرسی که در بدن باقی می‌ماند و از آن خارج نمی‌شود، در حالی که باید با آگاهی و مدیریت آن را به بیرون هدایت کرد.  
نتایج این تحقیق بیش از آنکه ما را نگران کند، باید تلنگری باشد تا جدی‌تر به موضوع استرس نگاه کنیم و آن را دست کم نگیریم. اما به زبان ساده در تعریف استرس می‌توان گفت؛ هرگاه احساس کنیم دچار فشار روانی هستیم؛ یعنی دچار استرس شده‌ایم. این را هم بدانیم که داشتن استرس همیشه بد نیست. اتفاقاً گاهی لازم است، به این دلیل که در فرد انگیزه ایجاد می‌کند و او را وارد دایره رقابت می‌کند تا سریع‌تر کارهایش را پیش ببرد و شاهد پیشرفت عملکردش باشد، اما وقتی حد آن از این معیار فراتر رفت، باید فکری به حال این مختل‌کننده زندگی کرد. تأثیر منفی استرس بد در 95 درصد بیماری‌ها به گواه محققان شاهدی بر همین مدعاست. از بیماری‌های روانی هم باید گفت که اضطراب مسبب آنهاست؛ بیماری‌هایی مانند افسردگی، احساس ناامنی، اختلالات در خلق و خو و... خلاصه اینکه اضطراب و استرس، هم جسم ما و هم روح و روان ما را نشانه می‌گیرد. 

اتقافات خوب و بد
 هر دو استرس‌زاست
تدارک جشن عروسی، از دست دادن یک عزیز، عوض کردن خانه، مادر شدن، منتظر جواب کنکور بودن، از دست دادن شغل یا به دست آوردن یک شغل جدید، بار سفر بستن، رانندگی کردن، حضور در ترافیک و... سبب می‌شوند ما دچار اضطراب‌ فراوانی شویم. پس می‌بینیم که هم عروسی و هم عزا با وجود تقابل با هم که یکی شادی است و دیگری غم، هر دو منبع تولید اضطراب هستند. این به آن معناست که ما در هر برهه‌ای از زندگی و دائم با استرس دست به گریبانیم. پس برای رویارویی با آن و کم کردن پیامدهای منفی آن باید یاد بگیریم چطور استرس‌های‌مان را مدیریت کنیم. 

راهکارهای شدنی
تا می‌توانیم خودمان را در معرض اضطراب قرار ندهیم. برای نمونه اگر در اوج ترافیک شهری دچار اضطراب می‌شویم تا حد امکان طوری برنامه‌ریزی کنیم که در این ساعت بیرون نباشیم. 
ما نمی‌توانیم همه خواسته‌های کاری دیگران اجابت کنیم. اساساً این ممکن نیست که ما بتوانیم همه را راضی کنیم، بنابراین در جواب درخواست‌های دیگران اگر نمی‌توانیم، یا قبول کار و مسئولیت جدید ما را نگران و دچار اضطراب می‌کند، بی‌رو در بایستی «نه» بگوییم، یا در صورت امکان‌ ‌بخشی از کارهای‌مان را با دیگران تقسیم کنیم. 
گاهی هم برخی کارها از دست ما خارج است. برای نمونه وقتی شغل‌مان را از دست می‌دهیم، این ما نیستیم که تصمیم‌گیرنده‌ایم، پس اضطراب بالایی به ما وارد می‌شود که البته، باید آن را مهار کنیم. برای نمونه اگر برای یافتن شغل جدید ناامید باشیم، این استرس روی عملکرد مغز و به تبع آن روی جسم و روان ما تأثیر منفی می‌گذارد، اما اگر به یافتن شغل جدید امیدوار باشیم بخش چشمگیری از اضطراب ما کم می‌شود.
پیاده‌روی، ورزش و انجام حرکات آرامش‌بخش در کم کردن اضطراب نقش پررنگی دارند، آنها را در برنامه روزانه خود لحاظ کنیم. 
هر چیزی که به شما آرامش می‌دهد را مورد توجه قرار دهید. برای نمونه مطالعه کتاب مورد علاقه‌تان کمک حال خوبی است، ذهن شما را از خستگی‌ها و فشار به سوی خود هدایت می‌کند. 
برای خودتان برنامه‌ریزی منظم داشته باشید، اما سفت و سخت با آن برخورد نکنید. این احتمال را بدهید که ممکن است برنامه‌های‌تان بر اساس خواسته شما پیش نرود و این کاملاً طبیعی است. نگران فراموش کردن برنامه‌ها هم نباشید که خود این مسئله هم استرس‌زاست. پس بهتر است کاغذ و خودکار بردارید و برنامه‌های‌تان را روی صفحه کاغذ بنویسید. 
تغذیه و خواب خوب را فراموش نکنید. شک نکنید که فرق اساسی وجود دارد بین خوردن فست فود با غذای سالم خانه و همین‌طور بین خواب کم و نامطلوب با خواب راحت و به اندازه کافی. 
مراوده با دوستان خوب و گذران اوقات با خانواده در کم کردن اضطراب شما خیلی اهمیت دارد. نگران مشکلات‌تان نباشید، بخشی از مشکلات زمانی حل می‌شود که شما درباره آن با دیگران و افراد قابل اعتماد صحبت کنید. گوش دادن به حرف‌های شما و شاید هم ارائه راهکار از بار روانی شما کم می‌کند. 
تا حد امکان سعی کنید کارعقب مانده نداشته باشید و اگر احیاناً کاری به تعویق افتاد، در آینده نزدیک آن را به سرانجام برساند؛ چرا که مدام ذهن شما با کار انجام نشده درگیر است. 
قرآن کريم در سوره رعد آيه 29 می‌فرمايد: کسانی که ايمان آوردند، قلب‌هاي‌شان با ياد خدا آرام می‌گيرد، آگاه باشید تنها با ياد خدا قلب‌ها آرامش می‌يابد. بنابراین شاید ارتباط با خدا مهم‌ترین مسکن برای درمان اضطراب باشد. وقتی ارتباط درونی با خالق هستی برقرار می‌کنید، حس آرامش در شما تکثیر می‌شود. خواندن حتی یک آیه قرآن در طول روز و ذکر صلوات هم تجربه خوشایندی است. 
اگر مراوده با کسانی مانند برخی از دوستان یا همکاران در شما اضطراب تولید می‌کند، به طور مشخص و تا حد امکان با آنها قطع رابطه کنید. 
مثبت‌اندیش باشید و همه چیز و همه کس را سیاه نبینید، یا با نگاه صفر یا صد نسنجید. برای همه ما در زندگی مشکلات و مصایبی پیش می‌آید، بهتر است واقع‌بینانه آنها را بپذیریم. این پذیرش گام  اول کمک به خود است.
اگر هر صبح باید از خانه بیرون بروید، بهتر است کمی زودتر از رویه سابق بیدار شوید و زودتر از خانه بیرون بزنید تا نگران دیر رسیدن نباشید.
اگر با همه راهکارهایی که در پیش می‌گیرید و تلاش دارید برای کاستن از بار فشار اضطراب، اما چندان نتیجه رضایت‌بخش نیست و پیامدهای منفی آن همچنان با شما همراه است، حتماً مشکل خود را با یک روانشناس و مشاور در میان بگذارید. ممکن است مشکل شما به درمان علمی نیاز داشته باشد. 

گاهی فقط لبخند بزنید 
زندگی را آنقدر جدی و سخت و غیرمنعطف نبینید. گاهی لبخند بزنید و گاهی اسباب شادی خود را فراهم کنید. برای نمونه یک فیلم کمدی ببینید و از ته دل بخندید، بی‌آنکه در وقت تماشای فیلم به چیز دیگری فکر کنید. زندگی امروزه ماشینی عصر جدید مختصات خاصی دارد که باید آن را قبول و برای آن برنامه‌ریزی کنیم. استرس و اضطراب هم یکی از همین مختصات است. درباره آن مطالعه کنیم. در این صورت است که وقتی با آن مواجه شدیم، سلاحی برای مبارزه با آن در دست داریم. در این غیر صورت ناچار می‌شویم دست خالی مغلوب شویم و جسم و روح و روان و زندگی‌مان را در معرض خطر قرار دهیم.



 صحرا محمدی/ تصاویر پیاده‌روی اربعین آنقدر حیرت‌انگیز است که پس از هر بار تماشا دلت می‌خواهد بارها و بارها این تصاویر از مقابل چشمانت عبور کند و تکرار شود اما تکراری نمی‌شود؛ بلکه اتفاقاً برعکس شیرین و دل‌چسب است. این میزبانان آنقدر شورانگیز از زائران پذیرایی می‌کنند که عقل و جان هر دو به اتفاق انگشت به دهان حیران می‌مانند. این میهمان‌نوازی نه سن و سال می‌شناسد و نه زن و مرد. اینجا هر کس به اندازه وسعش مهر می‌باراند. اینجا برای میزان دارایی و داشته‌های هیچ کس خط‌کش به کار نمی‌گیرند و معیار اینجا فقط مهربانی است؛ همین و بس. آن کسی که جعبه دستمال کاغذی به زائران تعارف می‌کند با آن کسی که موکبی عریض و طویل با انواع غذاهای رنگارنگ برپا می‌کند، هر دو در یک کفه ترازو می‌نشینند. این میزبانان که هر سال بر خیل‌شان افزوده می‌شود، چگونه بارش این همه مهربانی را خوب آموخته و تمرین کرده‌اند. آنها بی‌هیچ چشمداشتی همه را به یک چشم می‌بینند و دست همه را به گرمی می‌فشارند و فروتنانه از همه می‌خواهند اجازه دهند قدمی برای‌شان بردارند و از این کار خوشحال و خرسندند و شاکر. 
تصاویر پیاده‌روی اربعین هزاران حرف برای گفتن دارد، یکی از آنها همین است که ما هم تمرین کنیم، نه در یک برش زمانی خاص که همیشه دست بخشنده، آن هم بی‌منت و بی‌توقع داشته باشیم. دستی که گلچین نکند کی و چرا و برای چه کسی مهربانی کند. همه ما هر روز با بی‌شمار آدم‌ها روبه‌رو می‌شویم. از اعضای خانواده گرفته تا بقال و نانوای محله و همکار و دوست و راننده تاکسی و اتوبوس و... .
موقعیت‌های زیادی پیش می‌آید که در آن شرایط می‌توانیم خودمان و میزان مهرورزی‌مان به دیگران را بیازماییم. یک روز شاید پیرزنی برای عبور از خیابان به کمک نیاز دارد، یک روز شاید همکارمان در مضیقه مالی قرار گرفته و به کمک نیاز دارد، یک روز پدر و مادر پیرمان به دکتر و دارو نیاز دارند، یک روز همسایه... . اگر دقت کنیم و مترصد فرصت‌ها بنشینیم، خواهیم دید موقعیت‌ها زیادند و این فرصت برای ما مهیا است تا دست به کار شویم. هیچ چرتکه و ماشین‌حسابی هم به دست نگیریم که این محاسبات جای دیگر و جور دیگری رقم می‌خورد. سعی کنیم از یاد ببریم کی و به چه کسی مهربانی کردیم که اگر یادمان نرود، همیشه منتظر هستیم تا ببینیم طرف مقابل برای ما چه کار خواهد کرد و آیا در حد و اندازه همان قدمی هست که ما برای او برداشته‌ایم. این فراموشی‌ها یک حسن دیگر هم دارد. ذهن‌مان خالی است، پس احساس نیاز می‌کنیم که باید کاری کنیم، مهری بورزیم‌، دستی بگیریم و خلاصه ذهن‌مان را از این سکوت و انزوا بیرون بیاوریم. 
اگر لبخند بزنیم، به ما لبخند می‌زنند و اگر تلخی کنیم، تلخی‌ها خواهیم دید. چه عاقل باشی چه عاشق و چه عقل بر تو حکم کند و چه دل، بهترین راه را برمی‌گزینی و آن راه اول است. بی‌منت، بی‌چشمداشت، بی‌چرتکه و بی‌توقع مهربانی کنیم. منتظر نباشیم یکی دیگر شروع کند. چرا ما شروع‌کننده نباشیم! کسی که قدم اول را برمی‌دارد، شجاعتش بیشتر است و کارش ارجمندتر. قرار نیست کار فوق‌العاده و خارق‌العاده کنیم. قرار بر این است باران باشیم و به اندازه وسع‌مان بباریم آن هم بر سر همه. درست شبیه همان میزبانان مسافران کربلا که سفره‌ای از مهربانی و کرم به وسعت سرزمین جغرافیایی و سرزمین دل‌شان برای زائران «ثارالله» گشوده‌اند و هر چه دارند با محبت و مهربانی در ان می‌گذارند. اربعین همین تحول روحی را در ما ایجاد کند، ما را بس است...



 مهدی فرهادی/ این روزها زمزمه‌های قطع اینترنت ایران از سوی ترامپ شایعه شده است. درباره امکان یا عدم امکان این تحریم سخنان متفاوتی شنیده می‌شود. فرضیات قطع اینترنت ایران عبارتند از:
۱ـ آمریکایی‌ها ابزار و امکان قطع اینترنت ایران را در اختیار دارند . آمریکایی‌ها برای تهییج افکار عمومی مردم علیه نظام جمهوری اسلامی ایران در حوزه‌های اقتصادی،‌ سیاسی،‌ فرهنگی و نظایر آن، به ابزار اینترنت نیاز جدی و اساسی دارند. بنا بر این با توجه به اینکه تهدیدات آنان علیه کشورمان از طریق زیرساخت‌های ارتباطی شکل می‌گیرد، احتمال اتخاذ این راهبرد کم است.
۲ـ اگر چنین عملی اتفاق بیفتد، اختلالات بسیاری برای ‌پایگاه‌های اینترنتی و اپلیکیشن‌ها در جهان به وجود می‌آید؛ بنابراین آمریکا چنین کاری نمی‌کند و در سطح کلان امکان وقوع چنین فرایندی وجود ندارد.
۳ـ  اورست در دیتا سنتر مخابرات قرار گرفته است و همزمان شبکه اینترانت ملی و اینترنت جهانی را پشتیبانی می‌کند؛ از این رو با توجه به قرار گرفتن سرویس‌دهنده مرکزی در سرچشمه اینترنت ایران احتمال قطعی شبکه از سمت سرویس‌دهنده مرکزی نزدیک به صفر است. حال از وجه دوم به این موضوع نگاه می‌کنیم؛ یعنی قطعی شبکه از سمت کاربر. با توجه به راه‌اندازی اینترانت ملی و قابلیت استفاده از چند تأمین‌کننده اینترنت ADSL و وایمکس احتمال قطعی کل شبکه به صورت همزمان بسیار پایین است.
۴ـ حذف اکانت تعدادی از فعالان سایبری در روزهای اخیر نشان می‌دهد آمریکا حذف ایران از اینترنت را با حذف فعالان انقلابی کلید زده است و قصد دارد اینترنت را یک‌طرفه برای اهداف خود حفظ کند.
چه کار باید بکنیم
۱ـ برای کاستن از میزان وابستگی‌های خارجی و کاهش تهدیدات دشمن باید در مسیر بومی‌سازی شبکه‌های اجتماعی مطابق با مقررات و ضوابط جمهوری اسلامی اقدامات جدی‌تری انجام شود.
۲ـ در اواخر سال 1384 بحث شبکه ملی اينترنت در كشور مطرح و مهم‌ترین دلیل پیاده‌سازی این شبکه در آن سال کاهش وابستگی به شبکه جهانی اینترنت اعلام شد. با توجه به الزامات سند چشم‌انداز بیست ساله باید موضوع شبکه ملی اطلاعات به صورت جدی‌تر دنبال شود.
۳ـ ارتقای شاخصه‌هاي امنيتي، پايين آوردن خطر ضربه‌پذيري و ایجاد امنیت و مصون‌سازی اطلاعات از حملات اینترنتی، عزم آمریکا برای ضربه به فعالیت سایبری ایران را کاهش خواهد داد.
۴ـ معماری قابل ارتقا برای شبکه ملی اطلاعات و بومی‌سازی فناوری‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری با تکیه بر نرم‌افزارهای متن باز و توسعه معماری باز از دیگر راهکارهاست.
۵ـ ایجاد زمينه‌هاي نوين شغلي و اقتصادي و افزايش توليد ناخالص ملي و ایجاد انگیزه در مردم برای حضور و سرمایه‌گذاری در شبکه‌های بومی و افزایش کسب‌وکار دیجیتال و توسعه سهم  ICTدر اقتصاد از دیگر اقدامات مهم به شمار می‌آید.
۶ـ کاهش تدریجی وابستگی به شبکه اینترنت و توانایی اعمال مدیریت حداکثری بر دسترسی به آن و تشویق مردم برای استفاده از آن راهکار دیگری در این زمینه است.
۷ـ گسترش محتوای ایرانی‌ـ اسلامی و بالا بردن سواد دیجیتال می‌تواند انگیزه حضور در شبکه ملی اطلاعات را به منزله مرجع رسانه‌ای مردم افزایش دهد.
۸ـ انتقال نیازهای کشور در حوزه‌های سلامت و آموزش الکترونیک سبب خواهد شد این شبکه ملی اطلاعات بتواند دغدغه‌های مردم را کاهش دهد و به صورت درست وارد زندگی مردم شود.
۹ـ با افتتاح شبکه ملی اطلاعات حتی می‌توان با ذخیره‌سازی داده‌های پرکاربرد و پرحجم شبکه جهانی اینترنت، مانند ویدئو‌ها، عکس‌های پرحجم یا موسیقی‌ها در مراکز داده در داخل کشور، سرعت دست‌یابی اینترنت را به‌ طور چشمگیری افزایش داد.
 اگر در سالیان گذشته که بحث اینترنت ملی مطرح شد، مسئولان زیرساخت‌ها در این زمینه را تکمیل می‌کردند، شاید اکنون بی‌اینترنت‌هراسی این‌گونه در جامعه و بین مسئولان رواج پیدا نمی‌کرد.

نگاهی به اوضاع نابسامان اصلاح‌طلبان در برابر دولت

 سید فخرالدین موسوی/  اکنون بیش از پنج سال از روزی که محمدرضا عارف پس از دستور و فشار رئیس دولت اصلاحات،‌ـ البته با دلخوری از صحنه انتخابات در سال 92 کنار گذشته شد‌ـ می‌گذرد و در همه این سال‌ها رابطه اصلاح‌طلبان و دولت نوسانات زیادی داشته است؛ گاهی چنان به دولت نزدیک شدند که فردی چون محمدرضا خاتمی اعلام کرد اصلاح‌طلبان تضمین روحانی هستند و گاه چنان دور شدند که فردی چون سعید حجاریان اعلام کرد اصلاح‌طلبان باید از دولت اعلام جدایی کنند و چهره‌های سرشناس دیگری در این جبهه بدون واهمه اعلام کردند دولت اعتدال رحم اجاره‌ای برای جریان اصلاحات است تا بتوانند به قدرت بازگردند و این قصه را گویا پایانی نیست! 
در حالی که دیدار اخیر رئیس‌جمهور با فعالان اصلاح‌طلب، موجب نزدیکی مجدد دولت و اصلاح‌طلبان شده بود، «اسحاق جهانگیری» معاون اول رئیس‌جمهور سخنانی را بر زبان آورد که همه تحلیل‌ها مبنی بر مصالحه میان دولت و اصلاح‌طلبان را بر هم زد! نفر دوم دولت اعلام کرد: «من مکرراً گفته‌ام در شرایط فعلی مدیران ریسک‌پذیر را می‌خواهیم. در واکنش به این صحبت‌های من برخی می‌گویند چرا در این شرایط مدیران را برکنار نمی‌کنید؛ آنها فکر می‌کنند که در دستان من قلم و کاغذ است و راه که می‌روم می‌توانم مدیر را برکنار کنم. این در حالی است که من تا الآن اجازه برکناری منشی‌ام را پیدا نکردم، چه برسد به وکیل، وزیر و...!»   همان طور که سخنان اسحاق جهانگیری غیر منتظره بود، نگاهی به رسانه‌های اصلاح‌طلب در این زمینه از شک و تردید و نداشتن اطمینان از چگونگی برخورد با دولت حکایت دارد!
در حالی که چند روز پیشتر از این، روزنامه «آرمان امروز» در یادداشتی با برشمردن تلاش‌ها و اقدامات اسحاق جهانگیری در دولت اعتدال، از فعالیت گسترده در دولت یازدهم تا حضور پوششی در انتخابات دوازدهم ریاست‌جمهوری و...، در جملاتی که نشانه‌هایی از تهدید رئیس‌جمهور به افشاگری دارد، می‌نویسد: «معلوم نیست آقای جهانگیری تا کجا می‌تواند تحمل کند؛ چرا که تاکنون نسبت به آنچه رخ داده، خیلی صبر کرده است. آقای جهانگیری حرف‌های ناگفته زیادی دارد که با گفتنش می‌تواند پرده از حقایقی بردارد، اما چون می‌داند دولت تضعیف می‌شود و شاید در فضای عمومی جامعه به نفع خودش هم نباشد، آنها را به زبان نمی‌آورد. گرچه کاملاً مشخص است که آقای معاون اول ناراحت است و این فاصله، شکاف و دوقطبی در دولت وجود دارد.» عباس عبدی پس از اظهارات جهانگیری در روزنامه «اعتماد» می‌نویسد: «وضعیت آقای ‌جهانگیری مصداق خودکرده را تدبیر نیست شده است. باید همان پارسال تابستان تصمیم نهایی را می‌گرفت. یا استعفا می‌داد یا به طور کلی در مقام یک معاون اول معمولی انجام وظیفه می‌کرد و هیچ مسئولیت مستقیمی را نمی‌پذیرفت و درباره دلار ۴۲۰۰ تومانی نیز اظهارنظر نمی‌کرد. متأسفانه حالا دیگر برای هر اقدامی خیلی دیر شده است.»
در حالی که روزنامه «سازندگی» از ایفای نقش ویژه معاون اول رئیس‌جمهور در جلوگیری از افزایش قیمت بنزین می‌نویسد و تیتر «مخالفت جهانگیری با افزایش قیمت بنزین» را بر صفحه اول خود می‌نشاند، «اعتماد» در یادداشتی با عنوان «آنها که نمی‌خواهند در صف اول باشی» می‌نویسد: «گرچه رئیس‌جمهور با استعفاهای جهانگیری مخالفت کرده است؛ اما دخالت‌ها و کم‌محلی‌ها سبب شده است برخی از دوستان آقای جهانگیری در جبهه اصلاحات از این وضعیت ابزار نگرانی کرده و خواستار کناره‌گیری جهانگیری هستند تا سرمایه و تجربه ۴۰ ساله او که بسیار ارزشمند است، حفظ شده و در موقعیت دیگر و در نقش‌های سیاسی که پیش روست، از آن بهره برده شود.»
  مواضع ضد و نقیضی که نشان می‌دهد اصلاح‌طلبان در دوراهی ماندن در کنار دولت و بهره‌گیری از فرصت حضور در قدرت به واسطه اعتدال یا فاصله‌گذاری و اعلام برائت از دولتی که می‌دانند به دلیل عملکرد پنج ساله‌اش با انتقادات گسترده و نارضایتی افکار عمومی روبه‌رو است، گیر افتاده و توانایی تصمیم‌گیری ندارند!  البته هر ناظری گواهی خواهد داد که تردید اصلاح‌طلبان با توجه به راه بسیار سخت و تقریباً ناممکن جدا کردن سهم خود از عملکرد دولت با توجه به حمایت‌های صد درصدی در دو انتخابات ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ و حضور گسترده در بدنه دولت بسیار سخت خواهد بود! و تصمیم اشتباه در این میان می‌تواند اصلاح‌طلبان را هم از  دولت رانده و هم از جلب اعتماد مجدد مردم محروم کند.



  حمیدرضا حیدری/ اسحاق جهانگیری، معاون اول رئيس‌جمهور در سخنانی عجیب گفت: «من حتی اجازه برکناری منشی خودم را هم ندارم.» این جمله در حالی از سوی معاون اول رئيس‌جمهور بیان می‌شود که او می‌گوید عده‌ای انتقاد می‌کنند: «چرا در این شرایط مدیران را برکنار نمی‌کنید؟» صحبت‌هایی که آب پاکی را روی دست دوستان و مخالفان دولت می‌ریزد و این‌گونه می‌نماید که معاون اول که در غیاب رئيس‌جمهور جانشین اوست، کمترین اختیاری برای تغییر در شبکه مدیریتی کشور ندارد.
شنیدن این کلمات از زبان آقای معاون اول تعجب‌برانگیز و دور از انتظار است و البته چالش‌برانگیز که واکنش‌های بسیاری را در پی دارد. به دنبال آن در فضای و حقیقی شاهد واکنش سیاسیون به ویژه هم‌جناحی‌های آقای جهانگیری هستیم.  
الیاس حضرتی، نماینده مردم تهران و از اعضای سابق فراکسیون امید گفته است: «اسحاق جهانگیری به احتمال زیاد از دولت روحانی می‌رود؛ او آهنگ رفتن کرده است.» غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی هم گفته است: «اگر من به‌ جای جهانگیری بودم که حتی نمی‌توانستم منشی خودم را هم تغییر دهم، یک روز هم در کابینه نمی‌ماندم.» روز پس از سخنرانی کار تا جایی پیش می‌رود که خبر استعفای آقای جهانگیری منتشر می‌شود؛ اما پس از چند ساعت تکذیب شده و گفته می‌شود استعفایی در کار نبوده است.
البته در این میان فضای مجازی هم از دنیای حقیقی عقب نمی‌ماند و به انبوه این واکنش‌ها می‌افزاید. کاربران مجازی هم هشتگ جهانگیری را ایجاد کرده و درباره صحبت‌های آقای معاون اول اظهارنظر می‌کنند.
یکی از کاربران می‌نویسد: «اگر جهانگیری منشی‌اش را هم نمی‌توانسته عوض کند، پس این همه تصمیم فاجعه‌بار اقتصادی را چه کسی در دولت گرفته است؟»
کاربر دیگری جمله‌ای از جهانگیری در ایام انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96 را منتشر کرد: «اگر ما پیروز بشویم، دیگر «هیچ‌کس» در ایران سر گرسنه زمین نخواهد گذاشت، هیچ کارتن‌‌خوابی دیگر نخواهد بود، هیچ کودک کاری نخواهیم داشت!!»
یکی دیگر از کاربران با پیش‌بینی فضای حاکم بر دولت و اصلاح‌طلبان نوشت: «شواهد نشون می‌ده آقای جهانگیری می‌خوان خودشون و اصلاح‌طلبان رو تافته جدا بافته از بدنه دولت جلوه بدن و با علنی کردن اختلافات می‌خوان به صورت قهرمانانه از دولت کنار بکشن!»
برخی کاربران هم این ادعای جهانگیری را دستمایه طنز قرار دادند. یکی از این کاربران در صفحه توئیترش نوشت: «امنیت شغلی که منشی جهانگیری تو این شش سال داشت، وزیران کابینه روحانی نداشتند!!»
کاربر دیگری نوشت: «جهانگیری تا امروز حتی اجازه برکناری منشی خودش رو هم‌ نداشته، یکی نیست بگه قربونت بشم پس چطوری قرار بود چنان رونق اقتصادی ایجاد کنی؟!»
کاربر دیگری هم با اشاره به پوششی بودن جهانگیری در انتخابات سال 96 نوشت: «اختیار عوض کردن منشی که هیچ، جهانگیری حتی اگر قدرت جابه‌جایی یک خودکار را هم در دولت نداشته، با بازی کاراکتر کاندیدای پوششی، نقش پررنگ و بی‌نظیری در تهمت‌زنی انتخاباتی به رقبای روحانی و رأی‌آوری او داشت. با مظلوم‌نمایی کذایی نمی‌شود از بار مسئولیت مشکلات به بار آمده، شانه خالی کرد.»
کاربران دیگر با گمانه‌زنی‌های متعدد معتقدند این صحبت‌های آقای معاون اول با هدف خروج او برای گرفتن پست‌های جدید یا شروع فعالیت‌های انتخاباتی برای مجلس یا دولت آینده است. برخی هم معتقدند: «صحبت‌هاي او درباره نداشتن هيچ اختياري، آماده‌سازي براي اعلام خبر استعفا بود؛ احتمالاً جهانگيري از پاستور راهي ساختمان بهشت به عنوان شهرداري تهران مي‌شود.» و واکنش‌هایی که هنوز هم ادامه دارد؛ اما بیش از همه این سؤال ذهن کاربران را به خود مشغول کرده است که چگونه می‌توان بدون داشتن کمترین اختیاری در نقش کاندیدای پوششی، آن همه وعده داد و رأی گرفت؟!