عبدالله عبادی/ مالدیو کشور کوچکی واقع در جنوب غربی هند است، پایتخت آن ماله و جمعیت آن حدود 500 هزار نفر برآورد شده است. دین رسمی این کشور اسلام است و پیروی از دیگر ادیان در ملأ عام ممنوع بوده و پیگرد قانونی دارد. بنا بر روایات تاریخی، یک روحانی ایرانی به نام «یوسف تبریزی» مردم مالدیو را مسلمان کرده است، با این حال اکنون بیشتر مردم این کشور مالکی هستند.
با وجود اینکه این کشور از نظر آب و هوا و جغرافیا یک مرکز مهم گردشگری در جنوب شرق آسیا به شمار می‌آید، مردم این کشور معتقدند، مالدیو به زمین حاصلخیزی برای رشد تروریسم از نوع داعشی آن تبدیل شده است و تا امروز بیش از ۲۰۰ شهروند مالدیوی به سوریه و عراق سفر کرده و در آنجا به صفوف گروه تروریستی داعش پیوسته و به جنگ مشغولند. این در حالی است که کشور مالدیو کمتر از 500 هزار نفر جمعیت دارد و با توجه به چنین جمعیتی است که می‌توان گفت مالدیو بیشترین پیکارجو را در میان افراد گروه تروریستی داعش دارد و البته تا به امروز بیش از ده پیکارجوی مالدیوی در عراق و سوریه به هلاکت رسیده‌اند.
مدارس سلفی و به اصطلاح مدارس قرآن در مالدیو با کمک‌های مالی مستقیم رژیم آل‌سعود به فعالیت‌های تبلیغی و گاه مسموم خود ادامه می‌دهند. خیابان‌های ماله نیز جایگاه باندهای جنایتکار خیابانی است و همین باندهای خلافکار هستند که نطفه اصلی تفکرات شبه‌نظامی و تروریستی در این کشور را شکل می‌دهند. ماله یا همان متروپل جزیره‌ای مالدیو در واقع تصویری متفاوت از آن چیزی دارد که در ذهن مردم جهان از مالدیو نقش بسته است. در این شهر با مساحت کمتر از شش کیلومتر مربع نزدیک به ۱۳۰ هزار نفر زندگی می‌کنند. میزان بیکاری به شدت بالاست و بسیاری از جوانان آن به مواد مخدر اعتیاد شدید دارند. این گروه از جوانان در باندهای مختلف و اغلب رقیب یکدیگر عضویت داشته و در اصل بخش‌هایی از شهر ماله تحت تسلط همین باندها قرار دارد.
اگرچه اعضای این باندها یک زندگی سراسر گناه‌آلود و آشفته را می‌گذرانند و به عبارتی زندگی این افراد هیچ نسبتی با پرهیزکاری ندارد، اما طی چند سال گذشته شمار بسیار بالایی از همین گروههای خلافکار به گروههای افراطی و جهادی جذب شده‌اند. برای نمونه افراد همین گروه‌ها بودند که یک وبلاگ‌نویس دگراندیش را در سال ۲۰۱۲ به قصد کشت مورد ضرب و جرح قرار دادند و در همان سال بود که «آفراشیم علی» روحانی مسلمان و نماینده لیبرال پارلمان مالدیو در مقابل خانه‌اش آماج ضربات چاقوی این خلافکاران تندرو قرار گرفت. یکی از روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان مالدیوی به نام «ریلوان‌احمدعبداله» نیز از آگوست سال ۲۰۱۴ ناپدید شد و تا به امروز اثری از او یافت نشده است. این وبلاگ‌نویس انتقادات تندی علیه این باندهای تبهکاری مطرح کرده بود.
بیش از یک دوجین از اعضای گروه تبهکاری که منطقه موسوم به «کودا حنویرو» را در تسلط خود دارند، به گروه تروریستی داعش در سوریه پیوسته‌اند. در میان این عده که به داعش پیوسته‌اند نام دو مرد به چشم می‌خورد که پیش از سفر به سوریه به جرم ربودن آن وبلاگ‌نویس مدتی را در زندان به سر برده بودند. دیگر خلافکاران از دیگر باندهای تبهکار مالدیو که به داعش پیوسته‌اند نیز اغلب افرادی هستند که به دلیل جرایمی مانند خرید و فروش مواد مخدر و آزار و اذیت مردم و گاه قتل سابقه کیفری و زندان دارند.
ناظران امور مالدیو تأکید دارند، کشورهای حوزه خلیج‌فارس به دلیل نفوذ خود در میان افراطی‌‌ها در رابطه با مشکلات این کشور مسئولیت مستقیم بر عهده دارند. از جمله مهم‌ترین این کشورها می‌توان از عربستان سعودی یاد کرد که هزینه‌های اکثر مدارس قرآن و مساجد وهابی و سلفی ماله را تأمین می‌کند. در این مدارس و مساجد روحانیان وهابی به آموزش برداشت‌های غلط و زشت خود از اسلام مشغولند و این گونه تبلیغ می‌کنند که مسلمانان و به ویژه شیعیان را باید انسان‌های درجه دو و سه به شمار آورد.
از جمله صحنه‌های زشت در مالدیو زمانی است که پرچم‌های داعش در تظاهرات‌ها به اهتزاز درمی‌آید. یکی از اقوام مردی که در ژانویه ۲۰۱۵ مالدیو را به مقصد سوریه و با هدف پیوستن به داعش ترک کرد، می‌گوید: «روحانیان وهابی به او گفته بودند بهتر است به جای آنکه در مالدیو به زندان برود و در زندان بپوسد، در راه خدا کشته شود و به بهشت برود.» به گفته این فرد ظاهراً در آغاز کار اقوام آن مرد بابت رشد افکار مذهبی در ذهن وی خوشحال شده و تصور می‌کردند که او دیگر سراغ مواد مخدر نخواهد رفت و سایه ترس و پلیس از خانه آنان دور خواهد شد، اما چندی بعد همه چیز تغییر کرد؛ زیرا آن مرد یک نامه خداحافظی با این جملات از خود به جا گذاشت: «مالدیو سرزمینی نیست که مناسب مسلمانان باشد. من قدم در مسیر بهشت می‌گذارم» و سپس خبر رسید که در سوریه و در صفوف گروه تروریستی داعش می‌جنگد.
اما دولت مالدیو از مدت‌ها پیش رفتار دوگانه‌ای در قبال گروههای تروریستی در این کشور در پیش گرفته است. «عبدالله یامین» رئیس‌جمهور مالدیو که از دو سال و نیم پیش این کشور را اداره می‌کند، در خفا به تقویت این گروههای متعصب و بنیادگرا کمک می‌کند تا به این صورت بتواند از آنها استفاده ابزاری کرده و خط‌مشی اقتدارگرایانه خود را توجیه کند. یامین در واقع خود را تنها آلترناتیو در مقابل نیروهای مذهبی نشان می‌دهد و در عین حال برای مقابله جدی با گروههای افراطی اقدام مؤثری انجام نمی‌دهد. یامین در عوض بارها اجازه داده است که صدها طرفدار داعش با پرچم‌های سیاه این گروه تروریستی در خیابان‌های ماله قدرت خود را به نمایش بگذارند و شعار بدهند: «دموکراسی‌تان را به جهنم بفرستید»، «ما بر دنیا حاکم خواهیم شد»
اما دولت مالدیو ترجیح می‌دهد علیه افراد و گروه‌هایی اقدام کند که به نفع بیرون راندن جهادی‌ها از کشور فعالیت کرده یا اخبار این گروه‌ها و اقدامات‌شان را به سراسر جهان ارسال می‌کنند. چندی پیش بود که «مارکوس اشپیکر» گزارشگر شبکهARD آلمان به هنگام تهیه گزارش درباره سربازگیری داعش در مالدیو بازداشت و از این کشور اخراج شد. اما دولت مالدیو به اخراج اشپیکر نیز بسنده نکرد و اعلام کرد که وی تا ده سال دیگر حق ورود به مالدیو را ندارد.
در یک جمله می‌توان گفت که مالدیو نه تنها بهشت گردشگری نیست، بلکه می‌رود تا به یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های گروه‌هایی مانند داعش بدل شود.
