تا تلخی نباشد، شیرینی معنی نمی‌دهد
تا غمی نباشد، لبخند معنی نمی‌دهد
تا مشکلات نباشند، آسایشی وجود نخواهد داشت
پس همیشه به خاطر داشته باش
هدف این نیست که هرگز اندوهگین نباشی
هرگز مشکلی نداشته باشی، هرگز تلخی را نچشیده باشی...
همین دشواری‌ها هستند که از ما
انسانی نیرومندتر و شایسته‌تر می‌سازند،
و لذت و شادی را برای ما معنا می‌کنند...


امیرمؤمنان علی(علیه‌السلام) فرمودند: «ای مؤمنان! هر کس تجاوزی را بنگرد، یا شاهد دعوت به منکری باشد و در دل آن را انکار کند، خود را از آلودگی سالم داشته است و هر کس با زبان آن را انکار کند، پاداش آن داده خواهد شد، در حالی که انکار با زبان از اوّلی برتر است و آن کس که با شمشیر به انکار برخیزد تا کلام خدا بلند و گفتار ستمگران پست شود، او راه رستگاری را یافته و نور یقین در دلش تابیده است.»
نهج‌البلاغه، حکمت ۳۷۳

گفت‌وگو با سیدرسول منفردزاده، دبیر اجرایی نهمین جشنواره فیلم عمار


 مهدی امیدی/ جشنواره مردمی عمار به نهمین دوره خودش رسید. این جشنواره که برای نمایش فیلم‌هایی درباره حوادث سیاسی و اجتماعی سال 88 راه‌اندازی شده بود، حالا بخش‌ها و موضوعات بسیار گسترده‌ای دارد. جشنواره‌ای که مراسم افتتاحیه آن، روز گذشته برگزار شد و نمایش آثار برگزیده‌اش تا 20 دی در سینما فلسطین تهران ادامه خواهد داشت. بهتر است جزئیات این دوره از جشنواره عمار را از زبان سیدرسول منفردزاده، دبیر اجرایی نهمین دوره این جشنواره بخوانید.
***
* از نهمین جشنواره عمار صحبت کنید. چه تعداد آثار در این دوره به نمایش درمی‌آید و این آثار، از نظر کمی و کیفی چه تفاوتی با دوره‌های گذشته دارند؟
امسال دو هزار و 130 اثر در جشنواره عمار شرکت کرده است. از این تعداد 800 فیلم مستند، 350 فیلم داستانی، 145 برنامه تلویزیونی، 164 پویانمایی، 200 کلیپ و نماهنگ، 250 فیلم‌نامه، 45 نقد و مقاله و 150 اثر در بخش فیلم ما هستند. در آثاری که به جشنواره رسیده، از جمله در آثار داستانی و مستند که بخش‌های اصلی جشنواره هستند، رشد قابل ملاحظه‌ای مشاهده می‌شود. برای نمونه، در بخش مستند 100 فیلم بیشتر از سقف دوره‌های قبل رسیده است. از نظر محتوایی، در کارهای داستانی شاهد چند اتفاق هستیم. یکی اینکه امسال 38 فیلم برای مخاطب نوجوان حضور دارد که کیفیت تعدادی‌ از آنها قابل توجه است و برخی شانس جایزه هم دارند. همین‌طور حضور فیلم‌های داستانی با موضوع حمایت از کالای داخلی پررنگ بوده است. به نظر می‌رسد، این دو موضوع در جشنواره عمار تثبیت شده‌اند و از این پس آثار متعددی درباره آنها ساخته خواهد شد. جشنواره عمار نیز همیشه کوشش دارد در زمینه‌هایی که کمتر فیلمی ساخته می‌شود، کمک کند و با طرح و تشویق و دادن طرح و انگیزه، آن خلأ پر شود. 

* چه اتفاقات جدیدی در نحوه برگزاری جشنواره عمار رخ داده است؟
از نظر ساختاری هم جشنواره امسال تفاوتی نسبت به دوره گذشته دارد و آن هم فراخوان‌های مردمی جشنواره است. در واقع، جشنواره عمار دنبال این است که ساختاری ایجاد کند تا مردم بدون واسطه رسانه‌ها، مسئله‌ها و خواسته‌های خود را پیگیری کنند و به سینماگران سفارش دهند؛ چرا که بیشتر رسانه‌ها و همچنین سینمای گیشه‌ای، دغدغه‌های عموم مردم را نادیده می‌گیرند. فراخوان مردمی یعنی اینکه همه مردم این فرصت را دارند تا سفارش دهند چه فیلمی ساخته شود و چه جایزه‌ای به آن می‌دهند. در واقع، این بخش کمک می‌کند که انحصار واسطه‌ها شکسته شود. در اولین دوره‌ای که این بخش راه‌اندازی شده، 130 فراخوان داخلی و 45 فراخوان بین‌المللی اعلام شده و تعداد زیادی هم همچنان در حال رسیدن است. همچنین در اکران مردمی ویژگی قابل ذکر امسال توجه اکران‌کنندگان در پیام‌ها و برنامه‌ها به 40 سالگی انقلاب است. برخی هم در تلاشند که اکران‌های مردمی عمار را به جشن 40 سالگی پیروزی انقلاب اسلامی تبدیل کنند. 

* درباره موضوع ویژه این دوره عمار، یعنی «ایران آینده» توضیح دهید که چه هدفی را دنبال می‌کند؟
رویکرد و تحلیل ما این بود که در 40 سالگی انقلاب، خیلی‌ها بر مرور گذشته و بازخوانی عملکرد و کارنامه انقلاب اسلامی تمرکز می‌کنند. در این فضا آنچه جایش خالی است، آینده انقلاب اسلامی است و لذا از فیلمسازها و هنرمندان می‌خواهیم که درباره آن حرف بزنند. 
نکته دیگر این است که شاهد هجمه رسانه‌ای سنگینی هستیم که تلاش دارد فضایی را مسلط کند که هیچ ایرانی جرئت نکند از آینده امیدبخش صحبت کند. از این رو به نظرمان رسید که ما باید کاری کنیم تا همه مردم ایران با افتخار از آینده امیدبخش خود حرف بزنند. در ایران، ژانر سینمای آینده نادیده گرفته شده و ناچیز است؛ اما در غرب نه تنها بسیار جدی گرفته شده، بلکه فراتر از یک ژانر سینمایی، ابزاری برای آینده‌سازی است. بنابراین، آینده‌ای که دوست دارند اتفاق بیفتد، در اذهان مردم شکل می‌دهند و اجازه نمی‌دهند افکار عمومی در امروز و گذشته متوقف بماند و افق بلندی نداشته باشد.

* چه تمهیداتی برای عملیاتی کردن این موضوع دارید؟
یک سری میزگرد و پنل در نظر گرفته شده تا نخبگان فرهنگی انقلاب و استادان دانشگاه و حوزه‌های علمیه درباره آن بحث و گفت‌وگو کنند. سخنرانی‌هایی هم برای این موضوع در نظر داریم، از جمله اینکه آقای حسن عباسی قرار است در این باره سخنرانی کند. در مراسم‌های افتتاحیه و اختتامیه هم این موضوع را منعکس می‌کنیم و یکی از غافلگیری‌های جشنواره خواهد بود. کتاب «زایو» را نیز که یک رمان نوجوانانه درباره ایران 1420 است، در جشنواره معرفی می‌کنیم. 

* در جشنواره عمار معمولاً فیلم‌هایی با درون‌مایه انتقادی و عدالتخواهانه هم حضور دارند. هدف جشنواره عمار در حمایت از فیلم‌های عدالتخواهانه چیست؟
در بخش نقد درون گفتمانی، هدف جشنواره عمار این است که در کنار انعکاس داشته‌ها و موفقیت‌ها، معضلات و مشکلات مردم هم موشکافی و بازنمایی شود. در این مقطع زمانی، این بخش اهمیت بسیار زیادی دارد؛ چون توجه و آگاهی مردم نسبت به معضلات زیاد شده است. به نظر می‌رسد، ضمن اینکه به نقد منصفانه نیاز داریم، به نقد دقیق و طرح مسئله صحیح هم نیازمندیم. چه بسا طرح مسئله‌هایی که در فضای رسانه و تولیدات هنری اتفاق می‌افتد؛ اما بیشتر تحریف مسئله و سوء‌استفاده از مسائل مردم در پوششی فریبنده است. مشخصه فیلم‌های جشنواره عمار این است که خودشان را به طرح دقیق مسئله متعهد می‌دانند؛ یعنی بدون محافظه‌کاری، عمق مسئله را می‌کاوند و در عین حال، موجب ناامیدی نمی‌شوند و انرژی مردم را در مبارزه با آلودگی‌ها نمی‌گیرند و القاگر بن‌بست نیستند؛ بلکه به حرکت و امید ختم می‌شوند. مستند «دریابست» در همین راستا، به طرح مشکلات صیادان سواحل جنوبی کشور توجه کرده است. 

* در پایان اگر نکته دیگری درباره این دوره از جشنواره عمار هست، بفرمایید.
یکی از اتفاقات خوب این دوره این است که کارگاه‌های آموزشی به طور مجازی هم قابل استفاده هستند و هنرمندان جوان در شهرستان‌ها هم می‌توانند به طور غیرحضوری شرکت کنند. اتفاق جدید دیگر این است که با راه‌اندازی وبگاه «عماریار» این امکان فراهم شده است تا مردم بتوانند همزمان با برگزاری جشنواره، آثار مدنظر خود را دریافت کنند.

جمع‌بندی تریبون 19

جمهوری اسلامی ایران یک حکومت توحیدی و مبتنی بر رأی مردم است؛ از این رو بنا به تصریح آیات، تاریخ و روایات، اگرچه ولی‌فقیه در این حکومت اختیار تام دارد؛ اما اراده و بازوی مردمی برای مطالبه دستوراتش نیاز است که بر همین مبنا هم‌اندیشی تریبونی این شماره را برگزار کردیم. در ادامه جمع‌بندی نظرات شما همراهان گرامی آورده شده است.
از طریق فضای مجازی و رسانه‌ها/ عده‌ای از همراهان مبتنی بر نفوذ بالای فضای مجازی و تأثیرات بالای آن در زندگی، این مطالبه را بر پایه امکانات و ابزار، از جمله اینترنت و فضای مجازی بیان کرده‌اند که «گل‌زمان ساریخانی» از قنقری، «حمزه محمدپور» از اردبیل، «علی عزیزخانی» از ابهر، «قاسمی» از بیرجند، «فاطمه طالبی» از خر‌م‌بید، «محمد فرخی» از پاکدشت، «محمد زارعی‌برآبادی» از خواف، «آیدن ولی‌زاده» از ارومیه و «اسماعیلی» از فارس چنین نظری داشتند و مجمع رسانه‌ای برای این منظور در پیام «منصوره بخشی» از مشهد مطرح شد. 
از طریق مجلس شورای اسلامی/ عده‌ای دیگر از همراهان گرامی این مطالبه را وظیفه مجلس شورای اسلامی دانسته و معتقدند، مردم باید از نمایندگان‌شان در مجلس این را مطالبه کنند. «محمدرضا جعفری»، «امیرپارسا بینایان» و «یاسر فولادی» از سمنان، «غلامرضا استکی» از اصفهان، «عبدالله کیا» از نوشهر، «هراسانی» از سمنان، «علی شعبان» از بروجرد و «حسین حقیقت‌پناه» از سبزوار این نظر را بیان کردند.
تریبون‌های عمومی و نماز جمعه/ «میرزا جان‌طالبی» از مشکان، «غلامرضا شولی» از هندیجان و «مریم وفایی» از زرین‌شهر تریبون‌های عمومی و نماز جمعه را برای این کار مناسب دانستند و «رحیمیان» از شهرکرد هم معتقد است، بهترین روش پیگیری را استاد رحیم‌پور ازغدی در سخنرانی پیش از خطبه‌های نماز جمعه تهران نشان دادند!
انتخاب افراد صالح/ «محمدرضا جعفری‌نسب» از سبزوار این امر را متوجه انتخاب اولیه نمایندگان و رئیس‌جمهوری از سوی مردم می‌داند و «سیدمحمد خدایی» از اردکان نظارت فراگیر و شفاف‌سازى را مطرح می‌کند. 
تبیین و گفتمان‌سازی/ تبیین مسائل و گفتمان‌سازی برای مطالبات مردم هم از جانب «حسین کوشکی» از صفاشهر، «محمدرضا زاهد» از بیرجند، «عادل شکوری» از ارومیه، «اله‌قلی کوشکی» از خرمی، «فرامرز الیاسی» از سنقر، «زهرا رجبی» از شیراز، «جواد شاه‌ولی‌بر» از ایرانشهر، «محمدرضا شعبانی» از هندیجان، «موسی‌الرضا حیدری» از مشهد، «یاسر اکبری» از تهران و «محمد قصابی» از سمنان مطرح شده است.
فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر/ «احمد محمدی‌فرد» از آبیک، «علیرضا محمدی‌نانسا» از تبریز و «محمد کریم‌زاده» از اصفهان بر ایجاد فرهنگ صحیح امر به معروف و نهی از منکر تأکید دارند.
برندگان تریبون 19
«محمدرضا جعفری‌نسب» از سبزوار / «غلامرضا استکی» از اصفهان 
 «گل‌زمان ساریخانی» از قنقری
پرسش تریبون 20
چرا نباید بودجه دفاعی کشور کاهش یابد؟



 امین متولیان/ نمایش «خنکای ختم خاطره» به کارگردانی حمیدرضا آذرنگ اولین بار در سال 88 اجرا شده بود و این روزها بار دیگر و با بازیگران جدید، در حال اجراست. 
نمایشی که می‌توان در آن منتهاي نگاه تلخ و سياهش به جنگ و ميراث خانواده‌هاي شهدا را يافت. در اين نمايش، خانواده‌هاي شهدا مرد و زن‌هاي بي دست‌ و پايي نشان داده می‌شوند که در تنهايي و یأس و حسرت رها شده‌اند. نه عزت نفس دارند، نه غرور، نه تسليم و رضا و نه شکرگزاری؛ چهره‌اي که بايد گفت با بیشتر خانواده‌هاي شهدا بيگانه است و درست همه‌ آن کرامات و فضایلی را که مادران و پدران و برادران و خواهران و فرزندان شهدا به آن متصف شدند، با زبان بي‌زباني انکار مي‌شود. به زعم خودشان، يک نگاه اجتماعي به آثار و تبعات جنگ کرده‌اند، اما چه نگاهي؟ يک «ننه من غريبم» بازي مشمئزکننده که گويا مي‌خواهد ترحم مخاطب را براي بازمانده‌هاي شهدا گدايي کند.
بیشتر مسئولان فرهنگي به درستي، اما با ناشي‌گري و کج‌سليقگي سعي دارند به گونه‌ای تئاتر مقاومت را مديريت کنند که آن گوهر درخشان جنگ امکان تلألؤ پيدا کند. آنها مي‌خواهند آن وجهي از جنگ مورد توجه قرار گيرد که مجلاي ظهور و اثبات تفکر معنوي انقلاب اسلامي شده است؛ همان که سرمايه‌ آينده‌ ما است؛ اما هنرمندان به اقتضاي ذائقه‌ مدرنيستي‌شان، در عمل تنها رنج‌ها و آسيب‌ها و سياهي‌هاي جنگ را زير ذره‌بين مي‌گذارند. آذرنگ، کارگردان نمایش در مصاحبه‌ای گفته بود: «جنگ سیاه است و غیرِ سیاهی چیزی ندارد. آدم‎های آن‎ موقع همه برای من مقدس‎ هستند، آنها رنگ مادی در زندگی‎شان وجود نداشت و رنگی را جز رنگ خدا نمی‎دیدند. جنگ سیاه است چون آنها را از دست داده‎ایم؛ جنگ سیاه است چون ویرانی‎های روانی و مادی جبران‎ناپذیری برای ما به یادگار گذاشته است؛ جنگ سیاه است از این ‎رو که هنوز کشورهای استعمارگر ما را در تهدید‎های‎شان از حمله و تهاجم می‎ترسانند؛ جنگ سیاه است به‎ خاطر اینکه در آن هیچ عطوفت و مهری نسبت به کودکان وجود ندارد... .»
يعني ديگر جاي حرف زدن از معنويت رزمنده‌ها و بسيجي‌ها نيست. البته کسي به اين صراحت نمي‌گويد، ولي در مجموع از اين حرف‌ها چنين برمي‌آيد که اگر بخواهي از آثار معنوي جنگ و فضيلت‌هاي اخلاقي رزمندگان، از ايثار و گذشت و فداکاري و شهادت‌طلبي و حجب و حيا و برادري و صفاي آنان در تئاتر بگويي، شعارزدگي مي‌شود و مخاطب آن را پس مي‌زند. به هر حال، مشکل مهجوريت و رکود تئاتر مقاومت اين است که تفکر انقلاب اسلامي در عرصه‌ جنگ براي اهالي تئاتر ناشناخته است و تکنيک‌ها و دستور زبان تئاتر، براي اهالي جنگ و انقلاب. 

تقریظ سرلشکر قاسم سلیمانی بر کتاب «گردان ۴۰۹» 
تحلیل تاریخ هالیوود در «...و اینک آخرالزمان»
کتاب «...و اینک آخرالزمان» نوشته سعید مستغاثی با تحلیل تاریخ سینمای آمریکا را انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی چاپ کرده است. در مقدمه این‌ کتاب می‌خوانیم: «کتاب «... و اینک آخرالزمان» بیش از همه تاریخ‌خوانی و واکاوی‌هایش دو نکته را مد نظر داشته است؛ نخست اینکه سینمای غرب یک سینمای کاملاً ایدئولوژیک بوده و تمامی ابعاد ایدئولوژی خود را ترجمان تصویری کرده و بر پرده سینماها برده است و دوم اینکه ما به عنوان ملتی دارای والاترین و پوینده‌ترین ایدئولوژی می‌توانیم و باید این ایدئولوژی و تفکرات و ارزش‌هایش را در لابه‌لای تصاویر سینما بگنجانیم، وگرنه تسلیم ایدئولوژی رقیبی شده‌ایم که قرن‌هاست برای نابودی و اضمحلال ما برنامه‌ریزی کرده است. در این کتاب سعی شده نشان داده شود که آنها چگونه ایدئولوژی خود را تصویری کردند... قطعاً مفاهیم و ارزش‌های والای اسلام در قالب تصویر نمی‌گنجد، اما اگر بتوان فقط سایه‌ای کم‌رنگ را هم از آنها نمایاند، خود نیل به هدف است.»

قصه فرار یک زن ایرانی
 از اسارت آل‌سعود
کتاب «راهی برای رفتن» درباره بانویی ایرانی است که از اسارت آل‌سعود می‌گریزد. به گزارش پایگاه خبری سوره مهر، «مریم عرفانیان»، نویسنده کتاب گفت: «راهی برای رفتن» قصه بتول خورشاهی، پرستاری است که با طاغوت مبارزه می‌کند و بعد از شهادت برادرش راهی جبهه‌های نبرد می‌شود. این پرستار که در نقش امدادگر در منطقه جنگی حضور داشته اعتقاد داشته نباید سلاح برادرش را زمین بگذارد و با همین نیت هم در عملیات خیبر در جزیره مجنون شرکت می‌کند. پس از عملیات، در سال ۱۳۶۶ به حج مشرف می‌شود و در برائت از مشرکان به دست آل‌سعود اسیر می‌شود، اما به شکل معجزه‌آسایی فرار می‌کند.
پایان تصویربرداری
 فیلم دفاع مقدسی«۲۳ نفر»
تصویربرداری فیلم سینمایی «۲۳نفر»، یکی از آثار دفاع مقدسی در راه سی‌وهفتمین جشنواره فجر به پایان رسید. فیلمبرداری این اثر از روز جمعه ۱۳ مهر با حضور سرلشکر قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه در تهران آغاز شده بود و تصویربرداری آن نزدیک به سه ماه در تهران و آبادان به طول انجامید. بنا بر این گزارش، «۲۳ نفر» به کارگردانی مهدی جعفری و تهیه‌کنندگی مجتبی فرآورده، جدیدترین محصول سازمان اوج است که گروهی از رزمندگان نوجوان ایرانی را که در جریان جنگ تحمیلی در سال ۱۳۶۱ به اسارت نیروهای بعثی درآمدند، روایت می‌کند.
فیلمی عاشورایی که با نذورات فرهنگی ساخته می‌شود
فیلم سینمایی «نامیرا» با نذورات فرهنگی هیئت‌های سوگواری امام حسین(ع) و سرمایه‌گذاری بخش خصوصی کلید می‌خورد.
به گزارش خبرگزاری فارس، این فیلم به کارگردانی «صادق کرمیار» و بر اساس رمان نامیرا ساخته می‌شود که اکنون نگارش فیلم سینمایی به پایان رسیده و به زودی مراحل پیش‌تولید فیلم آغاز می‌شود. 
لازم به ذکر است، این پروژه بدون کمک‌های دولتی و وام بانکی صرفاً از طریق کمک‌های عاشقان امام حسین(ع) و نذورات فرهنگی عاشورایی ساخته می‌شود.


این ‌بار دلتنگ‌تر از همیشه صدایت می‌کنم و دست توسل بر دامنت می‌زنم که تو دستگیری و آقا...
مهدی جان! آقا جان! مولای من! 
برای همه بدعهدی‌‌هایم مرا ببخش و کمکم کن. 
هر بار که صدایت کردم، آرامشم بخشیدی و من امیدوارتر از قبل به تو متوسل شدم...
این بار هم دستم را بگیر و یاری‌ام‌ کن تا خطا نروم، گام‌هایم را اشتباه برندارم و در راهی که تو دوست نداری قدم‌ نگذارم. 
هر بار که بر سر دوراهی ماندم‌ فقط به رضای تو فکر کردم و راهم را انتخاب کردم. راهی که رضای تو در آن باشد اشتباه نیست...
این بار هم دستم را بگیر تا خطا نروم و هر چه از این دنیا بد دیدم دلگیر نشوم و هر که بدی کرد دلتنگ و غصه‌دار نشوم و باز هم دلم را به مصلحت و حکمت حق بسپرم.
یا اباصالح مددی مولا