قدرت در منطقه

مقدمه: سال 2016 هم با تمام فرازونشيب‌هايش به پايان رسيد اما از اواسط سال گذشته ميلادي، برخي اين پرسش را مطرح کردند که «آيا قرار است 2016، بدترين سالي باشد که پشت سر مي‌گذاريم؟» شايد این دیدگاه ناظراني باشد که ترجيح مي‌دهند نيمه خالي ليوان را ببينند و با اشاره به جنگ‌ها و خشونت‌هاي فزاينده در اقصي‌نقاط جهان، محکم‌تر از گذشته بر طبل نااميدي بکوبند اما اگر بخواهيم خوشبين باشيم، مي‌توان نشانه‌هايي براي اميدواري هم پيدا کرد. واقعيت اين است که 2016 نه در يک قرن گذشته که حتي بدترين سال در نيم‌قرن گذشته هم نبوده است. در سال جاري ميلادي، دولت کلمبيا و شورشيان فارک پس از نيم‌قرن درگيري، پيمان صلح امضا کردند و پس از نيم‌قرن انزوا، روابط ميان کوبا و ايالات‌متحده آمريکا به‌کلي دگرگون شد و در کنار آن، بسياري اتفاقات تلخ و شيرين ديگر در سراسر جهان اتفاق افتاد. اما نکته مهم اينجاست که در واقع، خاورميانه شبيه هيچ‌يک از ديگر مناطق جهان نيست. اين منطقه هميشه ناآرام، سال 2016 نيز روزها و ماه‌هاي بسيار پرتلاطمي را پشت سر گذاشت؛ تجاوزهاي نظامي، حملات تروريستي، کودتا، سرکوب مخالفان، بن‌بست‌هاي سياسي- اقتصادي و اين اواخر هم ترور سفير روسيه در برابر نگاه رسانه‌هاي خبري، از مهم‌ترين تحولات خاورميانه در سالي بود که گذشت. نگاه تحليلي و دقيق‌تر به مهم‌ترين تحولات کشورهاي خاورميانه در 2016 و ارزيابي آينده اين منطقه ژئوپلیتيک، ژئواستراتژيک و ژئواکونوميک در سال 2017 را در گفت‌وگويي با دکتر مهدي مطهرنيا، کارشناس و تحليلگر ارشد روابط بين‌الملل پي خواهيم گرفت.