اشاره: انقلاب اسلامي ايران سر آغاز تحولي بزرگ است، تحولي فراتر از نام و عظيم‌تر از عصر خويش. انقلاب اسلامي پيش از آنكه پديده‌اي تاريخي و يا تحولي اجتماعي باشد، مكتبي متعالي است كه در پي تجديد حيات معنوي انسان است و به همين جهت مي‌توان گفت عصاره چهارده قرن مبارزه پياپي نهضت تشيع، درباره بسط حكومت علوي است. اين انقلاب مردمي خصوصا از آن رو كه در عصر فراموشي ارزش‌هاي والاي انساني به وقع پيوست، اهميت مضاعفي يافت و توانست مكتب و مرامي را به خسته‌دلان جهان امروز عرضه نمايد كه پيام آن آزادي، عدالت، برابري و رهايي از قيود مادي است. انقلاب اسلامي از آن جهت كه احيا‌گر ارزش‌هاي والاي انساني و معنويت مبتني بر مكتب اسلام در عصر خويش بود، سر آغاز تحولي معنوي و فرهنگي گرديد كه همه جلوه‌هاي آن فرصت درخشش و تلالو نيافته است. هر چند تاثير انقلاب اسلامي ايران در ارتقاي ارزش‌هاي معنوي در سطح جهاني، بسيار روشن و چشمگير بوده است، اما اولين و مهم‌ترين تاثير آن را بايد در محدوده جغرافيايي خود يعني سرزمين ايران اسلامي ارزيابي كنيم. بارزترين نماد درخشش اين انقلاب عظيم فرهنگي، ايجاد «تحول فرهنگي» در پرتو «تعهد فرهنگي» است. تحول، همزاد انقلاب است و تعهد، ريشه در ديدگاه مكتبي اسلام دارد. انقلاب اسلامي، داراي ماهيتي فرهنگي است و طبيعي است كه اين تحول و اصلاح كه در پرتو تعهد به دست آمده است، اساسي‌ترين دست آورد و ارزشمند‌ترين ارمغان آن تلقي گردد. در اين محال اندك سعي شده است به برخي از بارزترين تحولات كيفي حوزه فرهنگ پس از انقلاب اشاره و پرداخته شود.