تعهد

نظام جمهوری اسلامی، با پذیرش مشروط پالرمو، به شکلی هوشمندانه نشان داد که نه در دام تعهد ات تحمیلی می‌افتد و نه بهانه به دست دشمن می‌دهد. این تصمیم، نه نشانه‌ی عقب‌نشینی، بلکه نشانه‌ی پیشروی در میدان تعامل با حفظ اصول است. مهم‌ترین پیام این اقدام آن است که ایران در بازی بین‌المللی، قواعد خودش را دارد و می‌تواند در میدان دیپلماسی، فعال و کنشگر باشد؛ نه صرفاً منفعل یا منزوی.