سریع القلم

توسعه از نگاه سریع‌القلم، تبدیل شدن به خدمتگزار قدرت‌های جهانی است؛ نوعی وابستگی ساختاری که نتیجه‌اش نه رشد ملی، بلکه فروکاستن هویت و اراده یک ملت است. چنین مدلی از توسعه، در بهترین روایتش کشور را به سرایه‌دارانی مطیع برای استعمار بدل می‌کند و در بدترین روایت، زمینه پذیرش تحقیر و سلطه را با نوعی لذت‌جویی فکری در برابر قدرت‌های بیگانه همراه می‌سازد؛ نوعی مازوخیسم سیاسی که به جای عزت ملی، رضایت از وابستگی را تبلیغ می‌کند.

عوض‌شدن خط و راه انقلاب به معنای ارتجاع است/فرار دهي مغزها با توهم ISI/برخورد منافقانه نشریات زنجیره‌ای با انتصاب و خطبه ابوترابی/ایران باید هزینه‌هایی که در سوریه کرده را برگرداند.....