جلیلی - صفحه 8

نماینده مقام معظم رهبری در شورای عالی امنیت ملی گفت: آمریکا به صراحت اعلام کرده که تحریم‌های اولیه به هیچ‌عنوان برداشته نمی‌شود.

اشاره: داستان اصلاح‌طلبی، در همین 10 سال، پر است از اتفاقات تاریخی. از اتفاقات خوشایند گرفته تا حوادثی تلخ. از ماجراهایی که گاهی تحسین و مرحباهای مردم را به همراه داشت تا زمانی که اشتباهات استراتژیک این جناح، باعث شد تا فضای هشت ساله دولت نهم و دهم را بر کشور مستولی کند. هیچ کس ثابت نیست و تغییر، ذات هستی است. در این بین همان طور که انسانها طرز نگاهشان با گذشته، متفاوت می‌شود و اعمالشان هم با چند سال قبل تغییراتی اساسی پیدا می‌کند، جناح‌های سیاسی و گروه‌ها نیز با توجه به شرایط زمانه، پختگی و یا ناچاری، مواضعشان هر بار به شکلی درمی آید و جهت دهی خاص خود را می‌یابند. هرچند هنوز همان نام و همان جناح را بردوش یدک بکشند! درست مثل آدمها که اسامی‌شان ثابت می‌ماند و رفتارشان در گذر زمان پر است از تغییر. اصلاح‌طلبان در سال 84 بود که با معرفی چند کاندیدای اصلاح‌طلب برای ریاست جمهوری، هم رای خودشان را شکستند و هم مردم را در سر درگمی گزینش قرار دادند، نتیجه اش هم آنی شد که همه می‌دانیم. آن زمان‌ها آنقدر افراد و چهره‌های مختلف اصلاح‌طلب، بی‌محابا پای به عرصه انتخابات گذاشتند که کمتر به این فکر می‌کردند یک شکست در آن هنگامه حساس، می‌تواند چه عواقبی داشته باشد. بعد از آن جو زمان و شرایط طوری شد که عزلت نشینی روزبه روز بر این جناح تحمیل شود تا جاییکه آنها همه هم و غم خود را براین گذاشتند به جای مطالبات حزبی و گرایش‌های سیاسی، به هر ترتیبی که شده است نگذارند تندروها جایی برای آینده سیاسی کشور داشته باشند. نتیجه‌اش هم این بود که اصلاح‌طلبان نه تنها از ائتلاف بین احزاب خود می‌گفتند بلکه ازاحتمال ائتلاف با اصولگرایان میانه نیز سخن به میان آوردند. انتخابات سال 92، اما یک تجربه جدید را رقم زد، تجربه‌ای که همه بر روی یک گزینه به اسم روحانی تمرکز کردند؛ "محمدرضا عارف" از نامزدی ریاست جمهوری کنار کشید و دولت یازدهم هم بی گمان با همت اصلاح‌طلبان پیروز شد. از آن پس بود که اشخاص و افرادی که تا پیش از این مرز آشکاری با مخالفان دولت داشته‌اند، به یکدیگر نزدیک و نزدیکتر می‌شدند تا جاییکه انگار جناح‌های سیاسی سابق به کلی دچار دگردیسی افکار شده و دیگر مثل سابق حرف‌های حزبی در کارنیست برای همین هم گاهی از لیست مشترک سخن گفته می‌شد و زمانی هم از نام‌هایی که کمتر آنها را به عنوان اصلاح‌طلب می‌شناختیم. کسانی که عملکرد خوب و مثبتشان به ویژه پس از برجام آنها را در زمره افرادی قرارداد که ممکن است اصلاح‌طلبان از آنها حمایت کنند. علی رغم وجود چنین صحبت‌ها و گرایش‌های درهم و برهمی، چند صباحی است که چهره‌های شاخص اصلاح‌طلبی کمی تغییر موضع داده و گفته‌اند ضمن احترام به اصولگرایان معتدل و معقول، قراری بر ائتلاف ندارند و رقابتی عادلانه را بر لیستی مشترک ترجیح می‌دهند. اما حال چه شده است که اصلاح‌طلبان چنین سخنانی را صریح مطرح می‌کنند و از این می‌گویند که می‌خواهند کاملا مستقل برای انتخابات مجلس دهم پای به عرصه گذارند؟ مگر در این مدت چه چیزی تغییر کرده است که نگرش آنها را بر احتمال ائتلاف با اصولگرایان تغییر داده. در حالی که همچنان بزرگترین دغدغه اصلاح‌طلبان تایید صلاحیت هاست و ممکن است این موضوع مانعی برای حضور چهره‌های " برند " اصلاحات در انتخابات آتی شود چرا از هم اکنون اصلاح‌طلبان ساز جدایی با اصولگرایان میانه می‌زنند؟ و از سویی دیگر آیا اساسا چنین نگرشی مبنی بر ائتلاف دو جناح مختلف باهم نشانه خوبی است و یا بالعکس خبر از ضعف بنیه‌های سیاسی در کشور می‌دهد و اساس رقابت، مشخص بودن جهت مرزها و جناح‌ها را می‌طلبد. به همین جهت با عبدالله ناصری عضو شورایعالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان و استاد دانشگاه به گفتگو نشستیم .