در گفتوگو با دکتر عبدالحسین خسروپناه مطرح شد
مقدمه:
با شکل‌گیری نخستین هسته های انقلاب اسلامی، زیباترین صفحات دفتر تاریخ آن با مجاهدت و مقاومت روحانیون و دانشگاهیان دوشادوش و هم‌پای یک دیگر شکل گرفت، وحدت مبارکی که ثمره‌اش چشیدن طعم گوارای پیروزی و برقراری حاکمیت اسلامی در جامعه‌ی ایران بود.
معمار کبیر انقلاب حضرت امام خمینی(ره)، وحدت حوزه و دانشگاه را بزرگ‌ترین نعمت و مژده‌ی نهضت اسلامی می‌‌دانستند. جامعه‌ی امروز اما به دلیل مواجهه با هجمه‌های غرب در شاخه‌های مختلف علمی - فرهنگی و سیاسی بیش از پیش نیازمند وحدت ناگسستنی حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها به عنوان مغز متفکر و قلب جامعه و بازوان فرهنگی و علمی کشور است و بدون شک زیر‌بنایی‌ترین قدم در راستای بومی‌سازی و اسلامی‌سازی علوم انسانی در سایه‌ی چنین وحدتی محقق می‌شود؛ هم‌چنان که به فرموده مقام معظم رهبری: « وحدت حوزه و دانشگاه گمشده‌ای است که باید آن را بیابیم تا مجموعه نظام آموزشی و علمی - فرهنگی کشور به عنوان پیکر واحد در راستای مصالح عالیه‌ی اسلامی قرار گیرد .»
ضرورت وحدت حوزه و دانشگاه و نقش این پیوند در چالش بومی‌سازی علوم انسانی پرسش‌هایی بود که برای یافتن پاسخ آن به سراغ دکتر «عبدالحسین خسروپناه» از اساتید حوزه و دانشگاه رفته و با وی به گفتوگو نشستیم:
کد خبر: ۲۳۴۳۱۳ تاریخ انتشار : ۱۳۹۰/۱۱/۰۶
کد خبر: ۲۳۴۲۷۳ تاریخ انتشار : ۱۳۹۰/۱۱/۰۸