داود هرميداس باوند، استاد روابط بينالملل در گفتوگو با «اعتماد»:
مقدمه: «كشف انبار اسلحه در بحرين و دستگيري پنج مظنوني كه ميگويند در ايران و عراق آموزش نظامي ديدهاند.» «تاييد حكم اعدام يك شهروند شيعه كويتي به اتهام جاسوسي براي ايران.» «شوراي همكاري خليج فارس خواستار بازگشت تحريم ايران شد». «عادل الجبير ميگويد نسبت به پولهايي كه ايران به دست ميآورد نگران است»؛ دومينويي از اتهامها و ادعاهاي تكراري در خصوص ايران و فعاليتهاي منطقهاي آنكه روزهاست در رسانههاي منطقهاي منتشر و در فضاي مطبوعاتي بينالمللي منعكس ميشود. رابطه ايران و كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس كه در راس هرم تصميمگيري آنها عربستان ايستاده است هر روز تيرهتر از قبل ميشود. عادل الجبير، وزير امور خارجه عربستان سعودي دست از تنشزايي برنميدارد. تازهترين اظهارات وي در شبكه يورونيوز انعكاس داشته است. گفتوگويي كه فرصتي دوباره به رييس دستگاه ديپلماسي سعودي براي انتقادهاي بيحد و حصر و اتهامهاي بيپايه و اساس داد. نگاه عربستان سعودي به توافق هستهاي ايران و ١+٥ چيست؟ اين پرسشي است كه هر خبرنگاري در مواجهه با عادل الجبير از وي ميپرسد، چرا كه تصور عموم حاكم بر اين پايه است كه عربستان از ايران پساتوافق واهمه شديد دارد. از ايراني كه قدرت سياسي آن در منطقه احيا شده است، غل و زنجيرهاي تحريم از پاهايش گشوده شده و ميرود تا احياي فضاي سياسي و اقتصادي خود را در سطح بينالمللي شاهد باشد. عادل الجبير، رييس دستگاه ديپلماسي همان كشوري است كه يك بار توافق هستهاي ميان ايران و ١+٥ را چندماه به تعويق انداخت تا با كاستن از درآمد ايران ناشي از فروش نفت، دست طرف مقابل را در ميز مذاكرات بالاتر ببرد. اكنون الجبير ميگويد كه هر توافقي كه از دستيابي ايران به تسليحات هستهاي جلوگيري كند، هر توافقي كه داراي مكانيزم نظارت سختگيرانه و تحميلي باشد و در صورتي كه ايران آن را نقض كند داراي شروطي براي برگشتپذيري تحريمها باشد، توافقي است كه عربستان از آن استقبال ميكند. دست عربستان سعودي در فعاليتهاي منطقهاي در حنا مانده است از سوريه تا عراق و يمن شكستهاي پياپي، سعوديها را كلافه كرده است. عادل الجبير ايران را به دخالت در لبنان با اهرم حزبالله و همچنين دخالت در امور عراق، سوريه، يمن و بحرين متهم ميكند. همان يمني كه از يك سال و سه ماه پيش حملات بيامان سعوديها به آن جان هزاران زن و كودك بيگناه را گرفته است. همان يمني كه عربستان در آن متهم به كودككشي ميشود اما با تهديد مالي دبيركل سازمان ملل نام اين كشور از ليست خط ميخورد. عربستان سعودي ميگويد كه ايران پشت پرده عملياتهاي شبهنظامياني در يمن بوده است كه امنيت عربستان سعودي را تهديد ميكردند و لذا عربستان براي توقف اين تهديدها دست به كار كشتارهاي بيحد و حصر در يمن شده است. رابطه ايران و عربستان سعودي نه فقط يك گره كه كلافي هزار سر است. ايران در سه سال گذشته بارها با توجه به شرايط بحراني منطقه در قبال عربستان سعودي و تنشزاييهاي بيامان اين كشور سكوت اختيار كرده است اما به نظر ميرسد كه رياض براي افزودن بر شعلههاي تنش با ايران هر روز هيزم تازهاي فراهم ميكند. در چنين شرايطي كشورهاي عضو شوراي همكاري هم گاه و بيگاه تن به اقدامهاي مخرب عربستان ميدهند و ايران را متهم به دخالت در امور داخلي خود ميكنند. تفرقه، آخرين اتفاقي است كه كشورهاي منطقه در اين روزهاي پرتنش و شبهاي شوم فعاليتهاي تروريستي به آن نياز دارند. ايران در مقابل جبهه ايجاد شده چه سياستي بايد اتخاذ كند؟ مقصر ايران است! يا كشورهاي مقابل آن در منطقه؟ چرا اين گره باز نميشود؟ تطويل اين تنش چه معنايي براي ايران دارد؟ پرسشهايي از اين دست را با داود هرميداس باوند، استاد روابط بينالملل دانشگاه و ديپلمات اسبق كشورمان در ميان گذاشتيم. مشروح اين گفتوگو به شرح زير است:
کد خبر: ۲۹۳۹۱۴ تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۵/۰۶
مرتضي الويري در گفتوگو با «اعتماد» به اين پرسش، پاسخ داد
اشاره: «چرا محمدرضا عارف، با وجود آنكه توانست ركورد رايآوري در انتخابات مجلس را بشكند، نتوانست روي صندلي رياست مجلس بنشيند؟» اين سوال بيترديد جديترين پرسش حال حاضر پايگاه اجتماعي اصلاحطلبان است. چه آنكه همين پايگاه اجتماعي با ادراكي صحيح از وضعيت سياسي كشور به راهبرد انتخاباتي اصلاحطلبان و ائتلاف با اصولگرايان معتدل و حاميان دولت پاي صندوقهاي راي، اعتماد كرد و يكجا به همه اسامياي كه تحت عنوان فهرست اميد در اختيار آنان قرار گرفته بود، راي داد تا اصلاحطلبان پس از سه دوره غيبت در مجلس شوراي اسلامي بتوانند براي رقبايشان، خودنمايي سياسي كنند و نشان دهند كه نه اصلاحات مردني است و نه اصلاحطلبان را ميشود آچمز كرد. اما پس از مشخص شدن نتايج انتخابات همه آناني كه به ليست اميد راي داده بودند منتظر آن بودند تا بازتاب راي و اراده سياسي و انتخاباتي خود را با رياست محمد رضا عارف ببينند.
عارف هم در پاسخ به اين مطالبه، كانديداي انتخابات رياست مجلس شد و١٠٣ راي كسب كرد تا رقابت رفاقتي را به علي لاريجاني واگذار كرده باشد. اما اين رقابت، بيحساب و كتاب نبود. اين همان چيزي است كه مرتضي الويري از آن در گفتوگو با «اعتماد» سخن گفته است. به گفته الويري، عارف كانديداي رياست مجلس شد تا نه مرد انصرافها لقب بگيرد و هم آنكه به درخواست عمومي اصلاحطلبان بيتوجهي كرده باشد. الويري اما ميگويد از دو هفته قبل از روز ماجراي رياست مجلس فهميديم كه عارف راي نميآورد.
از جمله مهمترين دلايلي كه باعث شده بود تا مديران ميداني اصلاحطلب مطمئن باشند عارف برنده اين بازي نيست، بدعهدي برخي وزراي دولت و چرخش برخي از نمايندگاني بود كه به اسم اميد وارد مجلس شده بودند. هرچند الويري در نهايت ميگويد رقابت عارف- لاريجاني رقابت يك اصلاحطلب با يك اصولگراي تندرو نبوده و به همين دليل ميگويد با تركيب هيات رييسه مجلس، اصلاحطلبان بازنده نبودند. مرتضي الويري در اين گفتوگو جداي از بازگويي چگونه بسته شدن ليست انتخاباتي اصلاحطلبان و ماجراي رياست مجلس از انتخابات رياستجمهوري سال ٩٦ هم سخن گفته. او معتقد است كه بهترين راهحل براي اصولگرايان آن است تا از حسن روحاني حمايت كنند.
کد خبر: ۲۹۳۹۰۸ تاریخ انتشار : ۱۳۹۵/۰۵/۰۶