روزنامه کیهان - صفحه 381

اشاره: کشورهایی که بر مبنای اصول دیکتاتوری سیاست های خود را بنا می نهند همواره از به خطر افتادن موجودیت خود هراس دارند. چرا که این حکومت ها به خوبی می دانند آنچه که تداوم حیات آنها را تضمین کرده است شمشیر و ابزارهای فشار است و مشروعیت و مقبولیت کمترین تاثیری در دوام آنها نخواهد داشت چرا که فاصله دیکتاتورها با مردم آنچنان زیاد است که مردم به صورت دشمنان شماره یک آنها تبدیل می شوند. از همین روی در دیکتاتوری‌ها از کوچکترین نقدی جلوگیری می‌شود و مردم در آنچنان هراسی به سر می برند که جرات اعتراض یا نقد را هم از دست می دهند. عربستان از جمله کشورهایی است که توانسته در 8 دهه گذشته با ارعاب و سرکوب از به وجود آمدن اعتراض‌های مردمی فراگیر جلوگیری کند. این کشور که به دست خاندان آل سعود و با آموزه های افراط‌گرایانه وهابیت توانسته است مردم را در هراس نگه دارد از هرگونه آزادی بیان و علنی شدن انتقاد ها همانند سایر دیکتاتوری‌ها ممانعت می‌کند. اما در سال های اخیر و به ویژه پس از شروع موج بیداری اسلامی در سال 2011 مردم این کشور نیز توانستند از حصار ترس و تهدیدِ آل سعود اندکی بیرون بیایند و مخالفت خود را هرچند به صورت محدود بیان کنند. این مطلب به بررسی برخی از زمینه ها و شرایط مردم عربستان برای تشدید اعتراض ها خواهد پرداخت.

اشاره: در عرصه داخلی سیاست قومیتی و در عرصه خارجی سیاست تجاوزکارانه، «رجب طیب اردوغان» در عرصه داخلی بر آتش جدال قومیتی کردی-ترکی می‌دمد و در عرصه خارجی هم، هیزم بیار جنگ شعیه و سنی شده است. آخرین نمونه از این رفتار را می‌توان در یورش شبانه و دستگیری رهبران «حزب دموکراتیک خلق»، سومین حزب بزرگ پارلمان ترکیه دید. اقدامی که واکنش‌های تندی را هم در داخل و هم در خارج این کشور به همراه داشته است. «حزب جمهوری‌خواه خلق» ترکیه اقدام دولت را یک کودتای سیاسی نامیده است و اتحادیه اروپا نیز خواستار نشست فوری سفرای این اتحادیه شده است. تحلیل رفتار اخیر حزب حاکم ترکیه و گمانه‌زنی تبعات احتمالی آن دو موضوعی است که یادداشت پیش‌رو به ‌آن می‌پردازد.