پیامبر

پيامبر اسلام، پيامبر وحدت بود. در مدينه، شهری که پيش از آمدن او، با دشمنی های قبيله‌ای و نژادی درگير بود، برادری ميان مهاجر و انصار را اعلام کرد؛ سياه و سفيد را در يک صف نماز قرار داد؛ زن و مرد را در حقوق و کرامت برابر شمرد؛ و همه را به «اعتصام به حبل الله» دعوت نمود. وحدت او وحدت سطحی نبود؛ وحدتی بود که ريشه در قلب‌ها داشت، نه در مرزها يا منافع.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بصیرت بیست و هفتمین روز از ماه پربرکت رجب در سال 40 عام الفیل به فرمان خداوند، حضرت محمد(ص) مأمور شد مردم را به سوی پروردگار خویش بخواند، پروردگاری که جهان و انسان را آفرید و آنچه را نمی‌دانست، به او آموخت.