روزنامه شرق - صفحه 369

اشاره: قبل از آنکه بخواهیم وارد دفتر شویم، یک نفر از تیم حراست از ما می‌خواهد تا با دستگاه «ایکس‌ری» وسایل همراهمان را چک کند. بعد از آن وارد راهرویی می‌شویم که مجهز به دوربین مداربسته است. مرحله آخر، ورودی اتاق محسن رفیق‌دوست است که آن هم قفل الکترونیک دارد. وارد اتاقی از مجموعه ساختمان بنیاد نور می‌شویم. این بنیاد ظاهرا به ساخت‌وساز مشغولیت دارد. بدون آنکه از جای خود تکانی بخورد، صندلی را تعارف می‌کند. به محض مستقرشدن، مصاحبه را آغاز می‌کنم. رفیق‌دوست به واسطه سفرهای پیاپی به لیبی و حشرونشرش با معمر قذافی، همواره یکی از افرادی است که درباره سرنوشت امام موسی صدر از او سؤال می‌شود؛ اگرچه خودش چندین بار در این گفت‌وگو تأکید دارد که تکلیفی برای پیگری سرنوشت امام موسی صدر نداشته است. رفیق‌دوست از‌جمله چهره‌هایی است که به خاطره‌گویی مشهور است و در این مصاحبه هم گهگاه به خاطرات خصوصی خود با قذافی ‌گریزی می‌زند، از به‌رقص‌آوردن قذافی تا نحوه تهیه تجهیزات. در تمام مصاحبه با دستانش صحبت می‌کند و گاهی هم توجه من را به محتویات روی دیوار جلب می‌کند. آنجا که درباره ورود تجهیزات به کشور می‌گوید، تابلوی بالای سرم را نشان می‌دهد؛ ظاهرا لوح تقدیری است که امضای شهید حسن طهرانی‌مقدم را پایین خود دارد. مصاحبه که تمام می‌شود، التماس دعایی به نشانه خداحافظی می‌گوید و اتاق را ترک می‌کنیم.