روزنامه آفتاب یزد - صفحه 52

مقدمه: عرصه سیاست هیچ گاه قابل پیش بینی نیست. بخصوص اگردر ایران باشد. نه حرف‌ها‌ حرف است، نه وعده‌ها وعده. گاهی راست به چپ رای می‌دهد و گاهی چپ به راست. گاه، یک اصلاح‌طلب اصولگرا از آب درمی‌آید و گاه یک اصولگرا می‌شود منجی شجاع اصلاح‌طلبان. در همین وادی تغییرات است که بعضی اوقات جای غالب و مغلوب نیز عوض شده. مثلا اگرچه روحانی حامیانش اصلاح‌طلب بودند اما حالا اوضاع بیشتر به کام اصولگرایان است. اصولگرایان در انتخابات شکست خورده اند اما به جای آنکه آنها به دنبال دلیل شکست در اختلافات درونی باشند و به واکاوی مشکلات بپردازند و درصدد حل آن‌ها‌ برآیند، بر همان منش قبلی پای فشاری می‌کنند، از آن سوی اما فاتحان رقابت، یعنی اصلاح‌طلبان به مانند احزاب شکست خورده در اختلافات درونی خود سر می‌کنند، یکی خواهان حذف شورای عالی سیاستگذاری است و دیگری آن را بهترین الگو تلقی می‌کنند. یکی روحانی را نماد تدبیر و امید می‌داند، یکی بسان فردی که کلاهی بس گشاد برای هشت سال بر سر جناح چپ کرده است. صادق زیباکلام استاد نام آشنای علوم سیاسی شاید گزینه‌ای جذاب برای یک گفتگو در زمینه آن عدم تغییر اصولگرایی و این دعواهای اصلاح‌طلبی باشد. زیباکلام در گفتگو با آفتاب یزد به بودن یا نبودن ایدئولوژی در جریان‌ها‌ی سیاسی اشاره دارد؛ نکته‌ای که تضادهای سیاست ایران را پاسخ می‌دهد.