اشاره:
به‌اقتضای نشناختن فضای زیستمانی مدرن بسیار دیده شده که در فضای سیاسی ایران نه روایت درستی از ویژگی‌های فضای زیستمانی مدرن دیده می‌شود، نه شناختی مناسبی از ساختار آنارشیک نظام بین‌الملل و پویش قدرت‌پایه آن. بخشی از مشکل به مقتضیات سنتی بازمی‌گردد که آنارشیسم را هرج‌ومرج تعریف می‌کند، نه خوداتکایی برخاسته از قدرت. به‌اقتضای این نداشتن شناخت بنیادین و به‌لحاظ برجسته‌شدن زیستمان عوام‌گرایی پاپیولیستی، اصلی‌ترین بازیگر در این فضای زیستمانی، یعنی ملت‌ـ‌دولت، گاه به‌غلط دولت‌ـ‌ملت یا دولت ملی خوانده می‌شود.
به‌همین سان، مقتضیات نهادی (آنارشیک‌ـ‌دموکراتیک) یا به‌شکل تمامیت‌خواه امپریالیستی یا هرج‌ومرج‌خواه در عرصه بین‌الملل و دموکراسی یا عوام‌گرا در داخل دیده می‌شود. به‌سبب این نداشتن شناخت، انتظارات از آداب رفتاری این نظام گاهی به‌صورت شیفتگی و درخواست یاری (در زمان قاجار و برهه‌هایی از دو پادشاهی پهلوی) نمود می‌یابد، گاه به‌شکل زرنگی و رندی قاپ‌زنانه (هم‌نفسی رضاشاه با هیتلر، یا محمدرضا شاه درقالب تهدید چشم‌آبی‌ها) دیده می‌شود، گاه به‌شکل حقوقی و گاه به‌صورت انتظار اخلاقی و گاه تقابل ظهور می‌کند.
این نوشته دو گفتار دارد: تبارشناسی فضای زیستمانی سنتی‌ـ‌مدرن‌ـ‌پسامدرن؛ واشکافی ساختار آنارشیک نظام بین‌الملل و پویش‌های قدرت‌مبنای آن.
کد خبر: ۳۰۸۵۷۴ تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۱۰/۲۴
کد خبر: ۳۰۵۹۰۹ تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۸/۱۱