تاجیکستان - صفحه 24

اشاره:‏ اين مقاله بخشي از خاطرات نگارنده از ماموريت در تاجيکستان است که به درخواست مکرر برخي‌ دوستان ايراني ‌و تاجيکي در باره روابط دو کشور، جنگ داخلي ‌و مذاکرات صلح تاجيکستان و نقش جمهوري اسلامي ايران و نخستين سفير در تحقق‌صلح در آن کشور به رشته تحرير در آمده است. در اين مقال هرگز قصد تعريف از خود در ميان نيست و با توجه به اينکه دوران بازنشستگي را سپري مي‌‌کنم هيچگونه انتظار پاداش و مقام هم از کسي‌ندارم. اما از آنجايي که مسئوليت انجمن دوستي ايران و تاجيکستان (غير دولتي) بر عهده نگارنده است وبراين باورم که بازگويي اين خاطرات مي‌تواند درجه نزديکي دو ملت (و بهتر بگويم يک ملت دو پاره شده) را نشان دهد به اين مهم مي‌پردازم.‏

پاکستان و تاجیکستان مایل به توسعه همکاری های اقتصادی و تجاری هستند و از زمینه های مطلوبی هم برخودارند، اما در میان این مباحث، ضرورت های امنیتی دو طرف که تحت اقدامات عربستان بحرانی شده است، نمی گذارد تا طرف ها روابط اقتصادی خود را با آرامش دنبال کنند. طنز تلخ ماجرا این است که طرف ها چنان که باید از زیر سایه سیاست های امنیتی عربستان خارج نشده اند