ققنوس

هر تمدنی در آتشِ جنگ‌ها و بحران‌ها آزموده می‌شود، و ایران، هزاران سال است که در دل این آتش، دوباره زاده می‌شود. ۳۳۰ سال پیش از میلاد مسیح، ایران آماجِ تاخت‌وتازِ اسکندر مقدونی شد؛ اما آنان که بر این سرزمین یورش آوردند، به‌زودی در برابر شکوهِ فرهنگ و آیین ایرانی سر فرود آوردند. هویتی ریشه‌دار، به درازایِ ۲۷۰۰ سال، از آریوبرزن‌ها و آرش‌های باستان، آن گاه که نیاز شده جان در کمان نهاده و مرز ایران را بر افقِ تاریخ ترسیم کردند، تا باقری‌ها، سلامی‌ها و حاجی‌زاده‌های امروز، که غرشِ موشک‌هایشان، پژواکِ همان غیرتِ دیرین در برابرِ دشمنِ صهیونیستی است.

« من به این مناسبت شعار امسال را این قرار دادم «جهش تولید با مشارکت مردم» این شعار امسال است.» سال 1403 را نه یک سال بلکه باید یک قرن نامید. سالی که مرور حادثه ها و اتفاقاتش را باید در ده ها کتاب نگاشت. 8 تیر 1403 انتخاباتی که ثابت کرد با رهبریِ حکیم و سپرِ آگاهیِ ملت، هیچ توفانی رشته‌های این پیوند ناگسستنی را نخواهد گسست. سال بمب های آمریکایی در فلسطین در مقابل دانشجویان آگاه آمریکایی در نیویورک، سال ققنوس مقاومت.