علیرضا بهشتی - صفحه 3

مقدمه: از مهمترین موضوعاتی که این روزها محل تأمل متفکران قرار می‌گیرد بحث «بحران خشونت و افراطی‌گری» در منطقه و جهان است. اهمیت مسأله تا بدانجا است که دکتر حسن روحانی در شصت و هشتمین نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، طرح «جهان عاری از خشونت» را ارائه کرد که با همراهی 190 کشور عضو مجمع تصویب شد. در کنار سهمی که ایران در تئوریزه کردن صلح و مبارزه با خشونت داشته است، متفکران دیگری همچون جان رالز در نظریه «عدالت اجتماعی» و نوآم چامسکی تلاش‌های تئوریک بسیار کرده‌اند اما به نظر می‌رسد که جامعه جهانی نتوانسته آنچنان که باید صدای صلح را بشنود! واقعه 22 مارس بروکسل و 13 نوامبر پاریس گواهی بر این مدعا است. امروزه از این دست «خشونت‌های مدرن» را در سوریه، عراق، افغانستان و ترکیه و... شاهد هستیم تا آنجا که گاه شهروندان برای رهایی از آن‌ مجبور به مهاجرت می‌شوند. شاید بتوان نقطه آغاز این دست خشونت‌های مدرن را به حادثه 11 سپتامبر ارجاع داد؛ حادثه‌ای که پدیده طالبان و داعش را آبستن بود. اگر در گذشته، خشونت‌ها اغلب با انگیزه تصاحب خاک و سرزمین، قلمرو، منابع و... بود اما امروزه به نظر می‌رسد «خشونت‌ مدرن» رنگ و رخساری دیگر یافته است. اینکه «خشونت مدرن» چه ویژگی‌هایی دارد؟ و زمینه‌های سیاسی- اجتماعی شکل‌گیری آن چیست؟ جای تأمل بسیار دارد. برای بررسی ابعاد این موضوع با دکتر علیرضا بهشتی ، استاد علوم‌سیاسی دانشگاه تربیت مدرس به گفت‌وگو نشستیم. که در زمینه «فلسفه سیاسی» دارای دیدگاه‌های قابل تأملی است، در مسأله «تساهل» و «مدارا» که از پایه‌های اساسی بحث صلح است کتاب «ابعاد نظری مسأله تساهل» را نگاشته است. ماحصل نشست «ایران» با او را در ادامه می‌خوانید: