بررسی تحولات سیاسی دوران امام حسن مجتبی(ع) در گفت‌و‌گوی صبح صادق با دکتر محمد حسین رجبی دوانی
صلح امام حسن(ع) با معاویه یکی از پیچیده‌ترین و حساس‌ترین حوادث در تاریخ اسلام است. امامان به منزله جانشینان پیامبر وظیفه رهبری امت و تبیین و حفاظت از دین را عهده‌دارند؛ از این رو در هر دوره برای تحقق این مهم شیوه‌ای خاص و متفاوت را در پیش گرفته‌اند. امام حسن(ع) نیز در شرایط بسیار حساس زمان خود با تدبیری خاص توانست ضمن حفظ اصل دین، مراعات حکم خدا و مصلحت مسلمانان، شیعه را از موقعیتی بحرانی و حساس نجات دهد. در حقیقت، آنچه سبب اتخاذ چنین راهبردی از جانب ایشان شد، همان اهدافی است که سبب گزینش راهبرد جهاد و شهادت به وسیله امام حسین(ع) شد و آن بقا و استمرار دین خدا بود. در واقع صلح به این معنا تَن دادن به هرچه دشمن اراده کرده، نیست؛ بلکه نوعی راهبرد برای حفظ آرمان‌ها و ارزش‌های مورد علاقه و پذیرش صلح‌کننده است. در همین راستا و به منظور تبیین ابعاد این مسئله با دکتر محمدحسین رجبی، استاد و پژوهشگر برجسته تاریخ اسلام به گفت‌وگو نشستیم.
کد خبر: ۳۲۵۳۶۹ تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۷/۲۲