سیاسی - صفحه 11

نظام جمهوری اسلامی، با پذیرش مشروط پالرمو، به شکلی هوشمندانه نشان داد که نه در دام تعهدات تحمیلی می‌افتد و نه بهانه به دست دشمن می‌دهد. این تصمیم، نه نشانه‌ی عقب‌نشینی، بلکه نشانه‌ی پیشروی در میدان تعامل با حفظ اصول است. مهم‌ترین پیام این اقدام آن است که ایران در بازی بین‌المللی، قواعد خودش را دارد و می‌تواند در میدان دیپلماسی، فعال و کنشگر باشد؛ نه صرفاً منفعل یا منزوی.

در ایران، استعمارگران یک قزّاق بی‌رحم و طمّاع و بی‌شخصیّت را بتدریج برکشیده و به صدارت و سپس پادشاهی رساندند؛ هر جا مقاومتی در برابر نقشه‌های گام‌به‌گام آنها وجود داشت، سرکوب کردند، در میانه‌ی چنین حوادث تلخ و چنین شب بی‌فروغی بود که ستاره‌ی قم طلوع کرد. دست قدرت الهی، آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری را که فقیهی بزرگ، پرهیزکار و مجرّب بود را برانگیخت تا با هجرت به قم، حوزه‌ی مندرس و تعطیل‌شده را دوباره جان بخشد؛ و از آن، خورشیدی چون حضرت روح‌الله سر برآورد و پس از قرنها، اسلام را در جایگاه حاکمیّت سیاسی ِ کشوری بزرگ و بافرهنگ و دارای همه‌گونه استعداد بنشاند تا سرآغازی باشد بر « استقرار تمدّن اسلامی».