محمدرضا تاجیک - صفحه 8

مقدمه: گفت‌وگو با محمد رضا تاجیک به قدری مبسوط بود و دایره نقد به قدری ابعاد گوناگون روشنفکری ایرانی و انسان ایرانی را در بر می‌گرفت، که امکان انتشار همه مصاحبه در یک شماره در روزنامه میسر نشد. استاد علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی معتقد است باید به سنت گذشته ایرانی نگاهی نو در افکند و از آن برای بازپیرایی آینده گفتمانی نواندیشی در کشور استفاده کرد. وی نگاه مجدد به سنت را در عین حفظ فاصله انتقادی با آن بسیار مطلوب می‌داند و معتقد است باید ضمن حفظ احترام میراث گرانسنگ اندیشه تاریخی در ایران و اسلام، زنگارزدایی از ادبیات و واژگان ابهام سازی که منجر به زیست چندگانه ایرانیان می‌شوند، روشنفکری را نیز در کنار مردم قرار دهیم و افق نگاه‌های متناقض و ناهمگون را نیز با گفت‌وگو به هم نزدیک کنیم. قسمت دوم و پایانی گفت‌وگوی محمدرضا تاجیک با روزنامه «آرمان» را در ادامه می‌خوانید.

مقدمه: نزدیک به چهار دهه از تسخیر سفارت آمریکا در سال ۵۸ می‌گذرد؛ تسخیری که به نام دانشجویان خط‌امام و چپ‌ها تمام شد؛ سفارت آمریکا «لانه جاسوسی» نام گرفت و تسخیر آن «انقلاب دوم». آن زمان کمتر کسی با عمل عده‌ای جوان ۲۰ یا شاید هم ۲۲ساله مخالفت کرد و به تعبیری این عمل در زمان خود «مشروعیت اجتماعی» پیدا کرده است. سال‌ها از آن ماجرا گذشت و اجماع اجتماعی و سیاسی‌ای که در موافقت با این کار به ‌وجود آمده بود، کم‌کم جای خود را به خوانش‌ها و موضع‌گیری‌های متفاوتی داد. جالب‌تر آنکه دانشجویانی که سفارت آمریکا را تسخیر کردند و در اول انقلاب به «چپ خط‌امامي» مشهور شده بودند، یکی، دو دهه بعد «چرخش» کردند و به‌جای مبارزه با امپریالیسم، دم از رابطه با جهان زدند. حتی یکی از دانشجویان محوری در ماجرای تسخیر، در روزهای «دوم خردادی» کار خود را اشتباه خواند. چیزی جابه‌جا شده بود؛ چپ‌ها کم‌کم، «اصلاح‌طلب» خوانده می‌شدند و دموکراسی، آزادی و قانون را محور گفتمان خود قرار می‌دادند. به بهانه ۱۳ آبان در مصاحبه با محمدرضا تاجیک ، استاد علوم‌سیاسی و استراتژیست اصلاح‌طلب، چرخش چپ‌های دیروز به اصلاح‌طلبان امروز را مورد مداقه قرار دادیم. در ادامه مشروح گفت‌وگو با این استاد علوم‌سیاسی دانشگاه بهشتی را از نظر می‌گذرانید.