شورای احیای انجمن‌های اسلامی

مقده: جنبش دانشجويي را از يک منظر مي‌توان به دو بخش درون‌دانشگاهي و بين‌دانشگاهي تقسيم‌بندي کرد. فعاليت‌هاي درون‌دانشگاهي داراي مخاطب محدود و ماحصل ارتباط مستقيم فعالان دانشجويي با ساير دانشجويان آن دانشگاه است. سرريز توان ايجادشده در فعاليت‌هاي درون‌دانشگاهي در بستري که ارتباطات بين‌دانشگاهي آن را شکل مي‌دهد، سطح متفاوتي از فعاليت‌هاي دانشجويي را ايجاد مي‌‌کند. با توجه به رسالت تاريخي دانشگاه در ايران، جنبش دانشجويي در حضور يکپارچه و بي‌واسطه در جامعه و بازيگري به عنوان يکي از اجزاي جامعه مدني معنا پيدا مي‌کند. در سال ٩٢ معدود فعالان باقي‌مانده از دوران سخت گذشته، بايد خلاف روند طبيعي، در بستر روابط بين‌دانشگاهي، فعاليت‌هاي درون‌دانشگاهي را احيا مي‌کردند. آنچه در ادامه مي‌آيد روايت کوتاهي است از تلاش‌‌هاي انجام‌شده بخشي از جريان دانشجويي ايران، سال‌هاي ٩٢ تا ٩٤.