اشاره: در طول بیشتر از یک قرن گذشته جریانی در کشور همواره رشد و شکوفایی اقتصادی را در گرو رابطه بی‌حد و مرز با غرب و دریافت کمک از سوی خارجی‌ها قلمداد کرده است، در این راستا افرادی چون تقی زاده‌ها و ملکم خان‌ها سخن از سرتا پا فرنگی شدن گفته و عده‌ای دیگر نیز این تز را در مدل حکومتی خود پیاده کردند! در دوره اخیر نیز برخی مسئولین دولتی پای را فراتر گذاشته و گفته‌اند توان داخلی تنها در حد تولید آبگوشت بزباش بوده و قدرت رقابت با خارجی‌ها وجود ندارد! سوالی که می‌توان پرسید آن است که آیا رابطه بی‌حد و مرز با غرب و یا به گفته تقی زاده‌ها «سرتا پا فرنگی شدن» توانست پیشرفتی عاید ایران سازد ؟ نگاهی به تاریخ موید این واقعیت است «در برهه‌ای که ایران رابطه‌ای بسیار قوی با آمریکا داشته و سران دو کشور در رفت و آمد بودند این روابط نتوانست کمکی به توسعه ایران کند.» نمونه‌ای که در این نوشتار بررسی خواهد شد یعنی اصل 4 ترومن نشان می‌دهد که رابطه با آمریکا و حتی دریافت کمک از این کشور نتوانست گرهی از مشکلات فراوان بگشاید و از سوی دیگر بر نابسامانی‌ها نیز افزود. رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر با مسئولان ستاد سرشماری نفوس و مسکن تاکید کردند «راه علاج حقیقیِ مشکلات کشور، اقتصاد مقاومتی است و اگر تمام راه‌های دنیا هم به روی ما باز شود اما اقتصاد کشور درون‌زا نباشد، در نهایت این معادله، معادله‌ای شکست‌خورده است.» تاریخ درستی این تحلیل را به عیان اثبات می‌کند، در برهه‌ای که همه راه‌های دنیا به روی ایران باز بود اقتصاد کشور به دلیل درون‌زا نبودن با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می‌کرد مشکلاتی که حتی کمک‌های آمریکا در چارچوب اصل 4 ترومن نیز نتوانست از تعدادشان کم کند. مروری بر «اصل 4 ترومن» و نتایج آن برای ایران اثبات می‌کند که «اگر اقتصاد کشور درون زا نباشد رابطه با غرب برای حل مشکلات معادله‌ای شکست خورده است».