همانطور که در شماره پیشین اشاره شد، اولین آغازگران خشونت پس از پیروزی انقلاب اسلامی تجزیه‌طلبانی بودند که از فردای انقلاب برای زمین زدن انقلاب دست به کار شدند. اقدامات خشونت‌آمیز و غیرانسانی گروهک‌های تجزیه‌طلب کرد مورد انتقاد بیشتر چهره‌ها و جریان‌های سیاسی با گرایش‌های فکری گوناگون قرار گرفت[...]

آغاز خشونت پس از انقلاب اسلامی را نه در دادگاه‌های انقلاب اسلامی، بلکه در اقدامات تجزیه‌طلبانه‌ای باید دنبال کرد که محوریت آن را احزاب و گروه‌های وابسته و انحرافی برعهده داشتند. هنوز چند روزی از پیروزی انقلاب اسلامی نگذشته بود[...]

پس از انقلاب فرانسه، خشن‌ترین جناح انقلابی‌‌ـ ژاکوبن‌ها‌ـ قدرت را به دست گرفتند و با دایر کردن دادگاه‌های انقلابی و به راه انداختن شبکه اطلاعاتی و جاسوسی، همراه با قتل و غارت و تبعید و مصادره اموال آنها، جوّ ترس و ارعاب، وحشت و دلهره را بر‏‏ ‏‏جامعه حاکم کردند[...]