دکتر عباس حاتمی
مصر یکی از کشورهای عضو اتحادیه عرب است که در قاره آفریقا قرار دارد. اهمیت کشور مصر به دلیل قرار گرفتن در مرز اسراییل و فلسطین است که غربی‌ها به ویژه آمریکا روی آن حساب باز می‌کنند برای این‌که دولت فعلی و قبلی مصر به عنوان دولت‌های طرفدار غرب به منزله ابزاری در دست قدرت‌های بزرگ جهت تامین منافع خاورمیانه‌ای بودند. انورسادات رییس جمهور سابق مصر بنیانگذار پیمان صلح اسراییل با اعراب بود و پس از ترور انورسادات آقای حسنی مبارک 23 سال پیش در یک فرآیند غیردمکراتیک به قدرت رسید و راه انورسادات را ادامه داد، چون در کشور مصر احزاب سیاسی قدرتمند وجود ندارد و دولت بر تمامی ارکان حاکمیت تسلط دارد از این رو انتخابات آزاد و رقابت‌های سیاسی نیز امکان‌پذیر نیست. حزب حاکم به رهبری حسنی مبارک با برگزاری انتخابات فرمایشی بر ارکان قدرت تکیه زده و هرگونه نیروی مخالف و منتقد را سرکوب می‌نماید و گاهی به دلیل فشارهای داخلی و خارجی دست به اصلاحات سیاسی فرمالیته می‌زند اما قشر جوان و نخبگان مصر به نیت دولت پی برده‌اند و دیگر توان تحمل نظام استبدادی را ندارند. کمتر روزی است که گزارشات مربوط به اعتراضات مردمی در مصر را در رسانه‌ها را شاهد نباشیم. مقامات فعلی مصر باید به این نکته توجه کنند که در عصر انفجار دانش و اطلاعات حکومت کردن کار آسانی نیست در این عصر انتظارات نسل جوان تغییر کرده و جوانان از عوامفریبی مقدس مابی و حکومت دائم‌العمر متنفرند و مایلند در نظام سیاسی کشورشان مشارکت نمایند به همین دلیل رسوب در قدرت را نمی‌پذیرند. نخبگان و جوانان مصری حق دارند از حسنی مبارک سوال کنند که چرا حکومت را رها نمی‌کند و به چه دلیل با انتخاب صوری خود را بر مردم تحمیل کرده است. کشور مصر از فرهنگ و تمدن متعالی برخوردار است و قدمت فرهنگی آن به پیش از 3 هزار سال می‌رسد به طوری که مراکز تاریخی مصر یکی از مهم‌ترین مراکز جذب توریست بوده و عمده منبع درآمد دولت محسوب می‌شوند. در این میان مقامات وزارتخانه جمهوری اسلامی ایران باید به این مساله توجه کنند که ایجاد رابطه با دولت غیر مردمی مصر برای ملت ایران و مصر چندان خوشایند نیست برای این‌که دولت حسنی مبارک فاقد مشروعیت داخلی است و در صورت ارتقاء روابط ایران با آن دولت اعتراضات محافل ایرانی و مصری علنی خواهد شد که برای وجهه دولت ایران نیز خوشایند نمی‌باشد.
اصولا برقراری یا تعمیق روابط با کشورهای غیر دموکراتیک خواست ملت ایران نیست چرا که ملت ایران از نظام استبدادی صدمه دیده و به تبعات منفی آن آگاه است و مایل نیست کشورهای دیگر به ویژه ملت مسلمان مصر زیر سایه نظام دیکتاتوری زندگی کنند. دولت مصر در جریان جنگ صدام حسین علیه ایران نیز یکی از حامیان صدام بوده و به آن کشور نیروی نظامی جهت جنگ با رزمندگان ایرانی فرستاده بود اما در جریان جنگ آمریکا با صدام سیاست مبارک یک شبه تغییر کرد و با حمایت از آمریکا بر علیه صدام به نفع آمریکا وارد جنگ شد این مساله بیانگر وابستگی شدید مبارک به تئوریسین‌های آمریکایی است و دولت حسنی مبارک هیچ‌گونه اراده و استقلال فکری ندارد بلکه (بله قربان گو) آمریا و اسراییل است پس چنین حکومتی لیاقت ارتقای روابط خود با ملت مسلمان و استبداد ستیز ایران را ندارد و ملت ایران متناسب با خوات ملت مسلمان مصر روابط خودشان را با آن کشور تنظیم خواهند کرد و از مقامات جمهوری اسلامی ایران نیز خواستار تجدیدنظر در سیاست خود با مصر هستند.