گروه معارف: کتاب «جامعه‌شناسی نخبه‌کشی» نوشته علی‌رضا قلی که از سوی نشر نی منتشر شده است در مدت کمتر از دو ماه به چاپ پنجم رسید.
به گزارش خبرنگار ما این کتاب که از سال 67 تا اوایل بهار گذشته مجوز انتشار نداشت، پس از چاپ با استقبال خوانندگان روبرو و در مدتی کم در صدر کتابهای پرفروش سال قرار گرفت و می‌رود تا پس از سالها رخوت و رکود حاکم بر فروش کتابهای فکری، رونقی به انتشار این نوع کتابها بدهد.
این کتاب سرگذشت برخورد جامعه ایرانی با نخبگان و اندیشمندانش در حوزه‌های مدیریتی را با اشاره به زندگی سه رجل برجسته صد و پنجاه سال اخیر قائم‌مقام فراهانی، امیرکبیر و مصدق به شکلی جامعه‌‌شناسانه روایت می‌کند.
علی رضاقلی نویسنده کتاب مزبور در گفت‌و‌گویی با خبرنگار ما علت استقبال کتاب را پرداختن به سه شخصیت محبوب و مورد توجه تاریخ سیاست ایران ذکر کرد که هر سه آنها برای رسیدن به آرمانهای ملی تا پای جان ایستادند و دو تن از آنها شهید (قائم‌مقام فراهانی و امیرکبیر) و یک تن دیگر (مصدق) سالها تبعید و زندانی شد.
وی با اشاره به مضمون نو کتاب که برای نخستین‌بار هر سه این نخبگان را در کنار یکدیگر قرار داده است گفت: در این کتاب عوامل عدم توفیق هر سه این نخبگان اصلاح معرفی و در تحلیلی تاریخی آورده شده است که در ایران بعد از اسلام از حدود 120 وزیر و نخست‌وزیر نخبه و دانشمند کمتر کسی جان سالم به در برده و اکثریت آنها بر سر راه و آرمانها و روشهای اصلاح‌گرایانه خود جان باخته‌اند.
وی تقارن مباحث این کتاب با مسائل مبتلا به سیاسی روز را نیز از جمله علل توجه و اقبال علاقه‌مندان به این کتاب ذکر می‌کند و می‌افزاید: مسئله آقای خاتمی که به نوعی به عنوان یکی از نخبگان اصلاح در کشور و در میان مردم و حتی در سطح بین‌المللی معرفی شده است و نیز برخورد با شهردار تهران و استیضاح وزیر کشور که هر سه آنها در حیطه کاری خود دست به اصلاحات گسترده‌ای زده‌اند نیز موجب شده تا مباحث این کتاب با موضوعات روز رابطه تنگاتنگی پیدا کند. برابر یک آمار کارشناسی شده نزدیک به 5 میلیون تحصیلکرده دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکترا در کشور وجود دارد که در مقایسه با خوانندگان این کتاب (حدود ده صدم درصد) نشان می‌دهد که اکثریت قریب به اتفاق تحصیل‌کرده‌ها تمایلی به پی‌گیری این‌گونه مباحث ندارند.
رضاقلی نیز یکی از دلایل عدم توفیق نخبگان اصلاح را کمی تعداد حامیان جدی آنان ذکر می‌کند و انگیزه خود از نگارش این کتاب را توجه دادن به مردم در حمایت از نخبگان معرفی می‌کند و می‌گوید: من از صمیم قلب آرزو می‌کنم که مردم تجربه‌های تاریخی را مدنظر داشته باشند و در برابر بحرانهایی که نخبگان جامعه را تهدید می‌کند میدان را خالی نکنند.