پایگاه بصیرت ، گروه فرهنگی؛زبان یک روش غیرفطری و انسانی است که با استفاده از علائم تولید شده ارادی، سبب ارتباط ایدهها، احساسات و آروزها یا خواستهها میشود. زبان‌شناسان زبان را بخشی از فرهنگ و پیکره سنتی و عادات اجتماعی میدانند و تنوع نامحدود زبانها را با مسائل فرهنگی، همچون مذاهب و اعتقادات و آداب و رسوم و هنرها، در نزد ملل گوناگون مقایسه میکنند. هدف اصلی از شکل‌گیری و توسعه زبانی، برطرف کردن نیازهای بشری است و زبان استفاده شده، نشاندهنده افکار، عقاید و ارزشهای مورد احترام آن فرد و جامعه است. در واقع هنگامی که زبان برای برقراری ارتباط و انتقال مفاهیم ذهنی به کار برده میشود، آن افکار و عقاید و ارزشها، همان فرهنگ را نیز با خود منتقل میکند و بدین ترتیب اثر خود را کمابیش بر مخاطب خود بر جای میگذارد که میتواند بسته به نوع فرهنگ و زیربناهای فکری آن، اثر مثبت یا منفی داشته باشد. از این رو به کار بردن واژههای بیگانه در داخل زبان به عواملی چون: برتریهای فنی و علمی، اشتراکات مذهبی، نزدیکی زبانها به یکدیگر، روابط اقتصادی، سیاسی، افراد تحصیل‌کرده در خارج از کشور، حس برتری‌جویی، یادگیری زبان و… مرتبط است. اما امروزه بسیاری از اندیشمندان آموزش زبان معتقدند که اکنون تسخیر مرزهای جغرافیایی بنا به دلایل گوناگونی امکان‌پذیر نیست. استعمار نو با مطرح کردن مباحثی چون زبان واحد و فرهنگ واحد به دنبال تسخیر فرهنگها و از بین بردن زبانهای محلی و خلق هویت جدید برای کشورهای دیگر به‌ویژه کشورهای رو به توسعه است. رهبر کبیر انقلاب اسلامی، در بدو پیروزی انقلاب اسلامی به این استعمار فرهنگی اشاره کردهاند. امام خمینی استفاده از واژههای بیگانه را نوعی غرب‌زدگی و خودباختگی در برابر فرهنگ و زبان غربی میدانند. ایشان در سخنانی میفرمایند: «چهل، پنجاه سال، بیست، سی سال به جای مغز ایرانی، مغز اروپایی آمده است؛ به جای فکر ایرانی، فکر غربی جانشین شده است. این را به این زودی نمیشود رفعش کرد. این محتاج به طول یک مدتی است که فرهنگ، یک فرهنگ مستقل [بشود]. نه یک فرهنگ استعماری که آنها برای ما دیکته کردند. فرهنگ ما را طوری کردند که ما همه چیزمان الآن عوض شده، غربی شده، وقتی حرف میزنیم، حرف‌مان غربی است. وقتی اسم خیابان میگذاریم، اسم خیابانهای غرب را میگذاریم.»
از آنجایی که ایرانیان از دیرباز برای کسب علم و دانش در رشتههای مختلف به کشورهای گوناگون به‌ویژه انگلستان اعزام میشدند؛ پس از فراغت تحصیل و بازگشت به کشور با نشر افکار نوین و تمدن غرب، بسیاری از واژهها و اصطلاحات بیگانه را نیز وارد زبان فارسی می‌ساختند بهطوریکه استفاده از زبان بیگانه نوعی تفاخر و برتری‌جویی بود و احساس حقارت و کراهت نسبت به زبان ملی و فرهنگ خودی یک روند فراگیر و عمومی تبدیل شده بود. بنیانگذار انقلاب اسلامی در سخنانی به این نکته اشاره داشته و فرمودهاند: «بین ماها این جور جلوه داده بودند که آدم اگر بخواهد پیشرفته باشد، حرف وقتی میزند، به حرف خود مادریاش نزند، وقتی صحبت میکند، در هر چند کلمه دو، سه تا کلمه انگلیسی هم باشد.»