(روزنامه شرق – 1395/03/06 – شماره 2592 – صفحه 2)
معاون اول دولت اصلاحات که در انتخابات ریاست‌جمهوری ٩٢ کاندیدا بود، برای جلوگیری از تشتت آرا و پیروزی اصلاح‌طلبان به توصیه بزرگان اصلاحات از کاندیداتوری کنار کشید و زمینه شکست جریان مقابل را با این ایثار خود فراهم کرد. حالا او به عنوان نفر اول تهران در لیست امید اصلاح‌طلبان و حامیان دولت، داعیه ریاست مجلس را دارد و البته رقیبی قدرتمند به نام علی لاریجانی. منتخب اول مردم تهران در مجلس دهم می‌گوید که بنا به همان مصلحتی که در انتخابات ٩٢ کنار کشید و در ادامه همان مسیر، این بار وظیفه‌اش در این دوره حضور جدی به عنوان کاندیدای ریاست مجلس است. ظاهرا عارف این بار آمده است که تا آخر بایستد. محمدرضا عارف در گفت‌وگویی با خبرگزاری «ایسنا» نکات مهمی را مطرح کرده که بخش‌هایی از آن را در ادامه می‌خوانید:
مبنا و اصل ما تفاهم و همدلی بوده است که پاسخ این سؤال را هم در لیست امید دادیم. ما با این نگاه آقای لاریجانی را در قم سرلیست خود کردیم؛ چون احساسمان این بود که وجود اشخاص میانه مثل آقای لاریجانی در مجلس ضروری است. خیلی هم بدیهی بود وقتی آقای لاریجانی انتخاب شود، جزء کاندیداهای ریاست مجلس باشد. ما با یک نگاه درازمدت و راهبرد اصلی که جریان امید داشت، ایشان را در لیست امید گذاشتیم. رقابت در فضای رفاقت ایرادی ندارد و حرکت ایجاد می‌کند؛ چون نظام ما نظام تک‌حزبی نیست. مبنای ما این است که براساس ارزش‌ها و آرمان‌هایی که به آن اعتقاد داریم، در یک فضای رقابتی جدی جلو برویم و تجربه انتخابات هم نشان داده هر وقت انتخابات رقابتی بوده، جایگاه نظام ارتقا پیدا کرده و هم‌بستگی مردم بیشتر شده است.
با حفظ مسائل اخلاقی و راهبردها رقابت ایرادی ندارد.؛ البته ما از ابتدا به دنبال تعامل بودیم و فکر می‌کنیم می‌توانیم با تعامل یک مدیریت مشترک را در مجلس دنبال کنیم که در هیچ زمینه‌ای به رودررویی در مجلس ختم نشود. البته درباره انتخاب رئیس ما تقریبا از این مرحله عبور کردیم و برای تعامل به نتیجه نرسیدیم؛ یعنی در واقع جلسه‌ای تشکیل نشد. شاید دو طرف می‌توانستند برای ریاست در یک فضای صمیمی رقابت کنند. ما الان هم آمادگی داریم غیر از پست ریاست که ان‌شاءالله صحن علنی مجلس حرف آخر را می‌زند، برای بقیه پست‌ها به صورت تعاملی جلو برویم که همه جریانات تأثیرگذار در مجلس احساس کنند که می‌توانند در مدیریت مجلس مشارکت کنند.
هرکسی که برای ریاست انتخاب شود، تنشی ایجاد نخواهد شد. اینها پیش‌داوری‌هایی است که بر اساس تحلیل‌های سطحی ارائه می‌شود. مبنای ما همکاری و رفاقت است و می‌پذیریم که حرف آخر را مجلس می‌زند و با هم کار خواهیم کرد. هیچ تضمینی هم نیست که رئیس مجلس این دو نفری که مطرح هستند، باشند. ممکن است شخص دیگری خودش را مطرح کند و مجلس به او رأی دهد. در نهایت حرف آخر را مجلس خواهد زد. ما حتی در فهرست تهران هم این کار را کردیم و برخی افراد را در فهرستمان قرار دادیم که مطمئن بودیم رأی‌شان با ما نخواهد بود؛ چون ائتلافی فراتر از ائتلاف اصلاح‌طلبان را در نظر گرفتیم و راهبرد اصلاح‌طلبی در دهه چهارم انقلاب را این می‌دانیم که به نظرم در دو انتخابات اخیر ٩٢ و ٩٤ موفق شدیم.
گاهی رفتار درست در ماندن است و گاهی در کنارکشیدن که انسان باید در زمان مناسب تشخیص صحیح و درست دراین‌باره بدهد. به همان دلیلی که در ٩٢ آن اتفاق افتاد، امروز هم می‌گوییم که در ادامه همان مسیر و همان راه محکم باید جلو بیاییم. اگر شما در دور دوم انتخابات، شعارهای مردم را در حوزه‌های مختلف انتخابیه پیگیری کنید، مطالبه مردم این است که ما به صورت جدی حضور داشته باشیم و این مسیر را ادامه دهیم. ما از هرچه داریم، برای مردم باید بگذریم؛ به‌همین‌دلیل به مطالبات و پیام مردم توجه داریم و سعی کردیم در حد توانمان به مطالبات مردم پاسخ دهیم و این را گذشت نمی‌دانیم؛ بلکه وظیفه می‌دانیم. پاسخ‌گویی به مطالبات مردم گذشت نیست؛ بلکه مسئولیت ماست و حق نداریم که از آن بگذریم. ما باید وظیفه‌مان را انجام دهیم. اگر زمانی شرایط طوری بود که مردم از ما نخواستند که در یک مقطعی وظیفه‌مان را انجام دهیم، خوشحال می‌شویم که به خواست مردم عمل کنیم.
وظیفه عارف در این دوره حضور جدی به عنوان کاندیدای ریاست مجلس است. طبیعتا اگر ما در مجلس اکثریت را داشته باشیم، در مدیریت مجلس برنامه ١٢٨بندی خودمان را که به مردم به عنوان تعهد مطرح کردیم، بهتر دنبال می‌کنیم؛ اما اگر فراکسیون امید، فراکسیون اکثریت نشود، ما درباره تعهدمان در مجلس نباید کوتاه بیاییم و در حد توانمان با حضور در کمیسیون‌های مختلف مجلس این برنامه‌ها را پیگیری خواهیم کرد؛ چون برنامه ما بر مبنای اسناد بالادستی است و پیش‌بینی من این است که با نگاه مثبتی از سوی رقبا روبه‌رو خواهیم شد و می‌توانیم با کمک آنها این برنامه‌ها را پیش ببریم.
با نگاهی که من دارم، در داخل نظام شکست معنی ندارد. ما طبق وظیفه‌ای که داریم، به میدان می‌آییم و حرف آخر را هم مردم و نهادهای قانونی می‌زنند. وظیفه ما حضور برای رسیدگی به مطالبات مردم و بالابردن جایگاه نظام است.
درباره تصمیمات فراکسیون امید یک شورای‌عالی سیاست‌گذاری تشکیل شد که تقریبا می‌توان گفت همه احزاب فعال جبهه و همه بزرگان اصلاحات را نمایندگی می‌کند؛ بنابراین تصمیمات این شورا تصمیمات جمعی است و اینکه ما کاندیدای خاص خود را داشته باشیم، تصمیمی است که شورای‌عالی سیاست‌گذاری به آن رسید و طبیعتا از سوی بزرگان اصلاحات هم حمایت می‌شود. پس اجازه دهید خیلی وارد نظر فردی نشویم؛ چون این تصمیمات یک تصمیم فردی نبوده است. چون اشاره شد آیا از حقتان می‌گذرید، من می‌گویم که حقی ندارم و در جریانی خودم را تعریف کرده‌ام و وظیفه دارم که به خرد جمعی و تصمیم جمعی احترام بگذارم.
در طول سی‌وچند سال گذشته از اوایل انقلاب من مسئولیت داشته‌ام و همیشه بهترین تعامل را با همه نهادهای حاکمیت داشته‌ام. هیچ‌گاه با هیچ نهاد حاکمیتی تعارض یا مشکلی نداشته‌ام. اگر هم اختلاف نظری بوده که حتما بوده، خصوصی و در فضای دوستانه آن را حل کرده‌ام؛ یعنی تعارض را هیچ‌وقت به فضای رسانه‌ها نکشانده‌ام. در خیلی از جاها مدیریت من هم‌زمان با یک بحران بوده است.
ائتلاف این نیست که ما دیکته کنیم و دیگران چشم بگویند. ما خودمان فهرست ٣٦نفره در تهران داشتیم که ٣٠ نفر باید از بین آنها انتخاب می‌شدند؛ اما وقتی وارد ائتلاف شدیم، افرادی به این فهرست اضافه شدند. در حدود ٤٥ نفر شدیم که این ٤٥ نفر حالا باید به ٣٠ نفر می‌رسیدند. طبق قاعده نمی‌شد با جریانی ائتلاف کنیم؛ ولی کسی از بین آنها در فهرست ما نباشد.
اکثریت قریب به اتفاق ائتلاف امید یک میثاق‌نامه را امضا کردند و کسانی که می‌گویند امضا نکرده‌ایم، اتفاقا کسانی هستند که ما به آنها احترام گذاشته‌ایم؛ چون شخصیت‌شان به گونه‌ای بود که فکر می‌کردیم نیازی به امضای میثاق‌نامه ندارند. این یک دستور تشکیلاتی بود و اولین نفری که میثاق‌نامه را امضا کرد، خود من بودم؛ ولی با احترام به برخی از عزیزان گفتیم نیازی نیست میثاق‌نامه را امضا کنند و متأسفانه امروز مطرح می‌کنند که ما هیچ تعهدی نداریم. آنها تعهدی فراتر از میثاق‌نامه دارند که این یک تعهد اخلاقی است. ما هم که جز اهرم‌های اخلاقی، اهرمی نداریم. کلیه افرادی که در لیست امید بودند، موظف‌اند طبق تصمیمات فراکسیونی عمل کنند. البته اگر عمل نکردند، خود مردم و منتخبان متوجه می‌شوند.
http://www.sharghdaily.ir/News/93773
ش.د9500439