(روزنامه جمهوري اسلامي ـ 1395/05/02 ـ شماره 10645 ـ صفحه 6)
نظامیان، پلیس و نیروهای به اصطلاح امنیتی هند با وحشیانه‌ترین رفتار ممکن در کشمیر حمام خون به راه انداخته‌اند. اکنون حدود 2 هفته است که تنش‌ها در کشمیر به خاطر رفتار سرکوبگرانه نظامیان، پلیس و نیروهای به اصطلاح امنیتی هند به اوج خود رسیده است. این رفتار ضدانسانی و تهاجمی در طول سال‌های اخیر سابقه نداشته و در طول تاریخ منطقه نیز کم‌سابقه بوده است.
تنش‌ها و تشنج از آنجا آغاز شده که «برهان مظفر وانی» از رهبران گروه «حزب المجاهدین کشمیر» به همراه دو تن از همفکرانش توسط نظامیان مهاجم هندی به قتل رسید. البته ارتش و نیروهای مهاجم از قبل به دنبال بازداشت وانی و همفکرانش بوده‌اند و حتی برای کمک به دستگیری وی پاداش نقدی به میزان 15 هزار دلار تعیین کرده بودند. رفتار تهاجمی نظامیان هندی باعث آغاز و تشدید بحران در منطقه کشمیر شده و به التهابات در فضای سیاسی – اجتماعی کشمیر دامن زده است.
استفاده ارتش و سایر نیروهای سرکوبگر از سلاحهای جنگی علیه مردم کشمیر به تلفات انسانی دامن زده و تاکنون رقم تلفات انسانی حدود 3600 کشته یا زخمی طی روزهای اخیر بوده که روز به روز این رقم در حال افزایش است.
سرزمین سرسبز و پرجاذبه کشمیر از یک زخم کهنه مربوط به دوران شوم استعمار سیاه انگلیس رنج می‌برد که قدمت آن به حدود 69 سال پیش بازمی‌گردد. این بحران، از یک اختلاف عمیق و ریشه‌دار بین هند و پاکستان حکایت می‌کند. مسئله اینست که برخی مقامات هندی با توسل به شدت عمل علیه مردم کشمیر سعی دارند فضای عمومی جامعه کشمیر را تعمداً ملتهب سازند و حتی به ناامنی‌ها و بی‌ثباتی در منطقه دامن بزنند. این نکته از آن جهت اهمیت دارد که اوضاع سیاسی - اجتماعی کشمیر برای سال‌ها نسبتاً آرام بود و زندگی مسالمت‌آمیز در میان مردم خونگرم کشمیر با آرامش و ثبات نسبی همراه بود و مشکل قابل ذکری به چشم نمی‌آمد. با وجود این برخی نظامیان و نیروهای پلیس با برخوردهای تهاجمی و اغلب وحشیانه، به تحریک احساسات و جریحه‌دار کردن عواطف جامعه کشمیر پرداخته‌اند و گویا دستور دارند باعث افزایش میزان تلفات انسانی و گسترش ابعاد خسارات وارده بر مردم مسلمان کشمیر شوند و فضا را تعمداً «امنیتی» کنند.
سرکوب حرکت‌های مسالمت‌آمیز، حمله به رسانه‌ها، قطع کامل تلفن، اینترنت و برنامه‌های رادیو – تلویزیونی به همراه تعطیل روزنامه‌ها دقیقاً با هدف ایجاد یک «فضای بسته نظامی – امنیتی» صورت می‌گیرد که اصلی‌ترین هدف آن ارعاب، تهدید و تحریک مردم کشمیر است که عده‌ای سعی دارند با درپیش گرفتن «سیاست مشت آهنین»، بیشترین تلفات ممکن را به مردم کشمیر وارد کنند. کور کردن غیرنظامیان بیدفاع حتی با شلیک گلوله به چشم تظاهرکنندگان، یکی از جنایات ضدانسانی نیروهای سرکوبگر است. ولی در همین فضای جهنمی هم دولت و نیروهای سرکوبگر اجازه تهیه گزارشات مستند و انعکاس آن در فضای رسانه‌ای و مجازی را نمی‌دهند تا بلکه جنایات آنها مکتوم و پنهان بماند.
دولت هند با هرگونه درخواست تحقیق، اطلاع‌رسانی و حضور ناظران بیطرف در چارچوب اعزام گروه‌های حقیقت‌یاب، جداً مخالفت کرده ولی سازمان ملل، عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و سایر نهادهای حقوق بشری خواستار توقف کشتار مسلمانان و پایان دادن به سرکوب عمومی ساکنان مسلمان منطقه کشمیر شده‌اند. در عین حال دولت‌های ایران و پاکستان هم ضمن محکومیت هرگونه برخورد خشونت‌آمیز، خواستار پایان دادن به وضعیت وخیم کشمیر شده‌اند. آنها امیدوارند با ارائه کمک‌های انساندوستانه فرصتی برای مرهم گذاشتن بر زخمهای مردم مظلوم کشمیر و دلجوئی از آنها فراهم گردد تا بلکه از وخامت اوضاع کاسته شود.
http://jomhourieslami.net/?newsid=99284
ش.د9501411