«زفی بارئیل» نویسنده و تحلیلگر روزنامه صهیونیستی هاآرتص معتقد است که رژیم صهیونیستی امروز دولتی عجیب‌وغریب، ترسو، از هم پاشیده و مملو از نفرت و نژادپرستی است، دولتی که هیچ مرزی ندارد و در میان ملتی دیگر معطل مانده است، این در حالی است که چنین دولتی جشن‌های شصت و هفتمین سالگرد موجودیت خود را برپا می‌کند و مطمئن نیست که بتواند بقای حتی یک پنجم از ساکنان سرزمین‌های اشغالی را حفظ کند.
این نویسنده صهیونیستی می‌افزاید با وجود به رسمیت شناخته شدن اسرائیل از سوی چند کشور جهان، تل‌آویو همچنان به دنبال به رسمیت شناخته شدن از سوی سایر کشورها است. از زمان اعلام موجودیت اسرائیل، این رژیم همچنان با بحران هویتی مواجه است و احساس مستمری در اسرائیلی‌ها مبنی بر انزوا و تحت پیگرد قرار گرفتن ریشه دوانده است، به همین علت است که آنها همواره نیازمند تکرار رسمیت از سوی جامعه جهانی هستند. «آبراهام بورگ» رئیس اسبق کنست رژیم صهیونیستی نیز که در سال 2004 از فعالیت‌های سیاسی کناره‌گیری کرد، رژیم صهیونیستی را «دولتی فاشیستی و استعماری» می‌خواند که «گروهی از افراد بی‌اخلاق و فاسد که توجهی به قانون ندارند، بر آن حاکم هستند».
وی این اظهارات را در گفت‌وگو با روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارونوت و بعد از انتشار کتابش با عنوان «پیروزی بر هیتلر» مطرح کرده و می‌گوید که «اسرائیل همان اقدامات هیتلر را دنبال می‌کند و همچنان منتظر سرنوشتی است که از دیرباز در کنار صهیونیست‌ها بوده و مبتنی بر اعمال خشونت و زور برای تسلیم کردن فلسطینیان و عرب‌ها و سرکوب کردن آنها است». کتاب «بورگ» تنها کتاب نوشته شده در این زمینه نیست، تعداد دیگری از تحلیلگران اسرائیلی از میان مورخان جدید نیز وجود دارند که همه‌ساله مراسم سالروز اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی را شرایط مناسبی برای باز کردن پرونده‌ها و گفت‌وگوها در رابطه با مسائلی مربوط به فساد مطرح شده در باره اسرائیل می‌دانند. گروه دیگری از تحلیلگران اسرائیلی هستند که از ماهیت «جنایت‌های زشت» انجام شده و سعی گروهک‌های مسلح صهیونیستی برای تسلط بر اراضی فلسطینی و اشغال ساختمان‌های آنان مطلب نوشته‌اند.
آنها به کشتارهایی اشاره می‌کنند که منجر به پاک‌سازی نژادی مردم در مناطق فلسطینی شده است. آنها معتقدند که بوق‌های رسانه‌ای اسرائیلی مدعی هستند که فلسطینی‌ها اراضی خود را فروخته و با اختیار خود این کشور را ترک کرده‌اند. یکی از این افراد «ایلان بابی» نویسنده و مورخ اسرائیلی است که در کتاب خود با عنوان «پاک‌سازی نژادی فلسطین» به این موضوع پرداخته است. این کتاب شوک بزرگی را در جامعه صهیونیستی ایجاد کرده و باعث شد وی مجبور به استعفا از پست خود به عنوان استاد دانشگاه حیفا شود، او حتی از سرزمین‌های اشغالی نیز فرار کرد و به انگلیس رفت تا به عنوان یکی از اساتید دانشگاه‌های این کشور مشغول به کار شود.
«آوی شلایم» یکی دیگر از اساتید آکادمی «سن آنتونی» در آکسفورد بود که در کتابش با عنوان «دیوار آهنین اسرائیل و جهان عرب» اسطوره دولت یهودی را درهم شکست. پروفسور «أمنون روبنشتاین» وزیر اسبق و استاد حقوق دانشگاه تل‌آویو نیز که در نگارش مطالب مربوط به آینده دولت رژیم صهیونیستی متخصص است، در گفت‌وگویی در روزنامه صهیونیستی هاآرتص اعلام کرد که اسرائیل به علت دو نوع تهدید امکان بقا نخواهد داشت، اول: تهدیدات خارجی که شامل شکست آن در ایجاد بازدارندگی در برابر عرب‌ها است و دوم تهدیدات داخلی که ناشی از انتشار فساد در این رژیم است.
وی می‌افزاید که با وجود پیروزی‌های اسرائیل در جنگ‌های زیادی که با کشورهای عربی داشته است، اما این پیروزی‌ها در از بین بردن ریشه عربی و اسلامی مبارزه با اسرائیل شکست خورده است. از دیدگاه وی چیزی که پیچیدگی مسائل کنونی را افزایش می‌دهد، مسلمان بودن مبارزان فلسطینی است که نه تنها باعث افزایش دامنه دشمنی با اسرائیل می‌شود، بلکه عزم و اراده دشمنان اسرائیل را نیز افزایش می‌دهد. روبنشتاین می‌افزاید که اسرائیل روزی از خواب برمی‌خیزد و می‌بیند که از سوی مبارزان فلسطینی محاصره شده و برای از بین بردن آن آماده می‌شوند. این تحلیلگر و نویسنده صهیونیستی در عین حال به نمادهای فروپاشی سازمان‌های موهوم ارزشی صهیونیست‌ها نیز اشاره کرده و می‌افزاید که تعدادی از نمادهای این رویکرد در میان جوانان اسرائیلی وجود دارد، به عنوان مثال این جوانان آماده جان‌فشانی برای اسرائیل نیستند و شور و احساس آنها برای پیوستن به نیروهای ارتش به ویژه در یگان‌های مبارزاتی کاهش پیدا کرده است.
این موضوعی است که«ایریز ایشل» مدیر مدرسه «آماده‌‌سازی فرماندهان» در تل‌آویو نیز آن را تأیید می‌کند. وی در مقاله‌ای در روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارونوت می‌نویسد یکی از نمودهای از بین رفتن سازمان ارزش‌ها این است که سران اسرائیل دیگر الگو برای جوانان این رژیم نیستند. در شرایطی که سرکردگان اسرائیل تهدید به افزایش جنگ‌ها می‌کنند، اما فرزندان خود را از پذیرش مسئولیت و هزینه این جنگ معاف می‌کنند. نمونه این رویکرد را می‌توان در ایهود اولمرت نخست‌وزیر سابق رژیم اسرائیل دانست که فرزندش با سفر به خارج از سرزمین‌های اشغالی از انجام خدمت سربازی نظامی فرار کرد.
«ژنرال شلومو گازیت» رئیس اسبق سرویس اطلاعات نظامی رژیم صهیونیستی نیز معتقد است که خودداری اسرائیل در تعامل با تمایل عربی برای حل سیاسی بحران باعث ویرانی اسرائیل می‌شود. گازیت در مقاله‌ای در روزنامه صهیونیستی معاریو به شدت از برنارد لوئیس شرق‌شناس آمریکایی که خواستار عدم مذاکره اسرائیل با عرب‌ها شده است، انتقاد کرده و می‌نویسد که استمرار روند کنونی و عدم تحقق توافق برای رسیدن به آتش‌بس طولانی‌مدت در برابر چشم‌پوشی از برخی اراضی اشغال شده سال 1967 می‌تواند باعث از بین رفتن اسرائیل بشود.
«ناحوم برنیاع» تحلیلگر ارشد روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارونوت نیز که پیش‌بینی شکست اسرائیل در جنگ دوم لبنان از روز اول جنگ در سابقه تحلیل‌های وی وجود دارد، در این زمینه می‌نویسد با وجود اینکه اسرائیل امروز از لحاظ نظامی قوی بوده و از نوعی بازدارندگی برخوردار است، اما اسرائیلی‌ها به آینده اسرائیل و قدرت بقای آن اطمینان ندارند. وی در این زمینه به اتفاق جالبی اشاره می‌کند که در مورد «گوردس» نویسنده یهودی آمریکایی رخ داده است. او روزی به نزد پزشک می‌رود تا نسخه‌ای از وی دریافت کند. پزشک از وی در رابطه با شغلش می‌پرسد. او می‌گوید که نویسنده است. پزشک می‌پرسد چه چیزی می‌نویسید؟
پاسخ می‌دهد در رابطه با آینده اسرائیل. پزشک خندید و گفت: الان متوجه شدم، داری داستان کوتاه می‌نویسی. برنیاع در تحلیل این پاسخ می‌گوید که این عقیده عمومی جامعه اسرائیل است. آنها اعتقاد به پایان زمان خود دارند، البته هیچ کس از این موضوع سخن نمی‌گوید، اما همه آنها احساس می‌کنند. در واقع نوعی احساس ناامیدی در اسرائیل وجود دارد که برخاسته از جنگ‌های گذشته یا آینده نیست، بلکه از منابع عمیق‌تری سرچشمه می‌گیرد.
وی می‌گوید که مظاهر بازدارندگی نظامی و اقتصادی که اسرائیل از آن بهره‌مند شده، فریبنده است. اسرائیل به ظاهر اقتصاد باثباتی دارد و قیمت املاک در آن سر به فلک کشیده، ارتش قوی دارد و دانشگاه‌های آن کیفیت بالایی دارند، اما با وجود تمام این اوضاع نمی‌تواند امنیت را برای یهودیانی که در آن زندگی می‌کنند تأمین کند. آنها در زندگی طبیعی خود احساس امنیت نمی‌کنند. وی در پایان اظهارات خود می‌گوید که اسرائیل تنها دولت جهان است که همچنان در رابطه با موجودیت خود جنجال ایجاد کرده است، این در حالی است که هیچ کس نسبت به حق فلسطینیان در دستیابی به دولت شکی ندارد.
فساد دولتی
«ایلی سولام» مدیر اجرایی مرکز تلاش برای بهبود کیفیت حاکمیت در اسرائیل نسبت به پیامدهای ویرانگر فساد عمومی در سرزمین‌های اشغالی هشدار داده و می‌گوید: در رابطه با فساد، اسرائیل به سمت شرایطی پیش می‌رود که دولت های جهان سوم آن را تجربه نکرده‌اند. مرکز ما اعتقاد دارد که تهدید موجودیتی واقعی اسرائیل همان فسادی است که باعث ایجاد خطر ازهم‌پاشیدگی بافت اجتماعی دولت شده است. شکاف‌های بسیار گسترده میان سطح درآمد و افت اخلاق در جامعه اسرائیل پدیده‌هایی است که امروز آن ها را در جامعه صهیونیستی مشاهده می‌کنیم و این خطرات بزرگ‌تر از هر تهدید امنیتی است.از سوی دیگر مسائل مربوط به جرم و فساد از سوی خانواده‌هایی مطرح می‌شود که عقبه تاریخی شناخته شده ای دارند و به این ترتیب محتوایی جنجالی برای رسانه‌های اسرائیل ایجاد می‌شود. هیچ بخش خبری در اسرائیل پخش نمی شود یا روزنامه‌ای منتشر نمی‌شود مگر اینکه اخبار مربوط به خانواده‌های با جرائم سازمان یافته در آن درج نشود. ایلی لندوا یکی از رهبران حزب لیکود است که مقاله مشهوری در رسانه های رژیم صهیونیستی منتشر کرده است.
در مقاله وی آمده است: اگر مسائل با همین شرایط کنونی پیش برود ، بعید نیست یک روز ابرجیل ( سرکرده بزرگترین باند جرائم سازمان یافته در سرزمین‌های اشغالی) نخست وزیر شود. امروز خاندان یهودی ابرجیل به بخشی از اقتصاد اسرائیل تبدیل شده و مالکیت ده‌ها شرکت در بخش‌های مختلف اقتصادی را در دست دارد. روزنامه صهیونیستی هاآرتص در این باره می‌نویسد که املاک و مستغلات خانواده ابرجیل بالغ بر میلیون‌ها دلار ارزیابی می‌شود. این خانواده حدود 37 شرکت بزرگ را در اختیار دارد که برخی از آنها در مدیریت نیروی کار و برخی دیگر در زمینه دلالی مالی و حتی مدیریت سایت‌های شرط بندی و قمار در اینترنت فعالیت دارند. علاوه بر اینکه آنها ده‌ها واحد مسکونی در مناطق بسیار مرفه دارند. ابعاد اقدامات جنایت‌کارانه این خانواده حتی از مرزهای سرزمین‌های اشغالی نیز فراتر رفته و ابعاد بین‌المللی به خود گرفته است.
پلیس اسرائیل دو برادر ابرجیل را بنا به درخواست آمریکا بازداشت کرد. آنها به مشارکت در قتل و پولشویی و قاچاق مواد مخدر در آمریکا متهم شده بودند. خانواده ابرجیل تنها خانواده با این مشخصات در سرزمین‌های اشغالی نیست و بسیاری از خانواده‌های مشابه نیز وجود دارند. از جمله آنها می‌توان به خانواده اوحانا و خانواده ابوطبول و .... اشاره کرد. این خانواده‌ها اقدام به تشکیل مراکز سازمان یافته می‌کنند. تسویه حساب های شخصی به روندی عادی در میان آنها تبدیل شده و پلیس اسرائیل در موارد بسیار اندک می‌تواند به عاملان این جنایت‌ها دست پیدا کند، چرا که آنها دائماً تسویه‌حساب‌های خود را به دور از چشم پلیس و دستگاه قضایی انجام می‌دهند. این خانواده‌ها مناطق نفوذ گسترده‌ای را در برخی از بخش‌ها به خود اختصاص دادند و اجازه کار و تجارت را در این زمینه به دیگران نمی‌دهند.
اشغالگری نماد فساد واقعی
«جدعون لوی» نویسنده صهیونیست در مقاله‌ای در روزنامه» میدل ایست آی» این سوال را مطرح کرد که آیا اسرائیل دولت فاسد است؟ وی خود در پاسخ به این سؤال گفت که میزان فساد در اسرائیل به اندازه ای زیاد است که اتهامات زیادی بر ضد شخصیت های منتخب که مواضع و پست های عالی در دولت دارند را نیز شامل می شود. اما فساد واقعی از دیدگاه لِوی فسادی است که هیچ کس جرأت ذکر آن را ندارد. وی می گوید: این فساد پنهان است و فساد دولتی سرچشمه گرفته از 50 سال اشغالگری است، این چیزی است که کسی آن را به یاد نمی‌آورد و هیچکس از دور یا نزدیک به آن اشاره نمی‌کند.
وی در این زمینه می‌افزاید که اتهامات اقتصادی متوجه نتانیاهو در دو پرونده جمع‌آوری شده است. موضوع اول در رابطه با پذیرش هدایایی از «ارنون میلشان» کارگردان فیلم‌های اسرائیلی و آمریکایی است و موضوع دوم مربوط به مطالب و اظهاراتی است که بین وی و «ارنون موزیس» ناشر و سردبیر روزنامه یدیعوت آحارونوت گذشته است. وی تلاش داشته این روزنامه جانبداری بیشتری نسبت به نخست‌وزیر داشت و در مقابل منافع مشخص شده ، هم‌گرایی بیشتری با نخست وزیر از خود ارائه دهد. وی می‌افزاید: روزنامه اسرائیل الیوم بخشی از این حوادث قرار دارد ، این روزنامه یک روزنامه مردمی و رایگان است که در سال 2007 با سرمایه گذاری «شیلدون ادلسونگ سرمایه گذار مشهور آمریکایی صهیونیستی آغاز به کار کرد.
وی این روزنامه را برای بهبود وجهه نتانیاهو و پاسخ به انتقادات مطرح شده بر ضد وی تأسیس کرد و از آنجا که این روزها به صورت مجانی توزیع می‌شود به پر انتشارترین روزنامه سرزمین‌های اشغالی تبدیل شد و به این ترتیب جای روزنامه یدیعوت آحارونوت را از نظر توزیع و تسلط بر بازار تبلیغاتی گرفت. این نویسنده صهیونیست می‌افزاید: ایهود اولمرت نخست وزیر سابق اسرائیل به علت اختلاس چندین هزار دلار به زندان افتاد، اما به علت نقش در عملیات حمله وحشیانه به نوار غزه و حمله اسرائیل به ساکنان بی‌پناه و ناتوان این منطقه و کشتار هزاران نفر از انسان‌های بی‌گناه و زنان و کودکان و افراد سال‌خورده و بیمار در هیچ دادگاهی حاضر نشد.
لوی می افزاید: حتی هیچکس به این موضوع فکر هم نکرده که وی به علت عملیات سرب گداخته یا تخریب و ویرانی که بنا به دستور وی در جریان جنگ بر ضد لبنان به راه افتاد ، محاکمه شود. تنها کسی که به علت جنایت‌های مرتکب شده در غزه محاکمه شد، یک نظامی بود که یک کارت تجاری بانکی را از منزلی در نوار غزه به سرقت برده بود. نکته مهم در این جهت که هیچکس در کابینه اسرائیل از بالا گرفته تا پایین به علت جنایت‌های جنگی صورت گرفته و تجاوزهای آشکار بر ضد مبانی حقوق بین‌الملل و جنایت‌های اشغالگری و شهرک سازی نامشروع صهیونیستی که همگی این اقدامات تجاوزهای آشکار و زشت بر ضد قوانین بین‌المللی و در راستای تحقیر این قوانین به شمار می‌رود، محاکمه نمی‌شود.
به نوشته این نویسنده اسرائیلی، تل آویو سعی دارد خود را یک دولت دموکراتیک و قانونمند به دنیا معرفی کند و خود را تنها دموکراسی موجود در خاورمیانه بداند. اسرائیل همچنین دوست دارد تقریبا با تمامی مسائل نسبتا بیهوده تعامل داشته باشد. در همین رابطه رسانه‌های جمعی اسرائیل نمایشی را پوشش می‌دهند که براساس آن یک نظامی دون رتبه اسرائیلی که به یک فلسطینی در حال مرگ شلیک کرده، محاکمه می شود. آنها می‌خواهند با این نمایش‌ها و مانورها و توجه تبلیغاتی که به آن می کنند، دلیلی قاطع بیاورند مبنی بر اینکه جایگاه اخلاق در اسرائیل تا چه اندازه بالا است.
جدعون لوی نویسنده اسرائیلی تصریح می‌کند ، تمرکز بر فسادهای کوچک و جرم های بیهوده انجام شده در داخل دولت اسرائیل تلاش دارد افکار عمومی را از یک موضوع اساسی که همان اشغالگری است و منبع تمامی فسادها و اقدامات جنایت‌کارانه در داخل دولت اسرائیل به شمار می‌رود ، منحرف کند. این جنایت را با هیچ موضوع دیگری نمی‌توان مقایسه کرد ، اما آیا دادگاهی وجود دارد که نسبت به این جنایت‌ها کسی را محاکمه کند؟ این در حالی است که دادگاه اسرائیل مشغول به بررسی مفاسد کوچک شده است.
فساد ساختاری
پدیده فساد در سرزمین‌های اشغالی پدیده‌ای منحصر به فرد بوده و بخشی از تحولات گسترده موجود در جامعه صهیونیستی را در بر‌می‌گیرد. فساد در اسرائیل جمع بین فساد موجود در کشورهای جهان سوم و ماهیت فساد در کشورهای دموکراتیک غربی است ، به این معنا که هم مانند پدیده‌های فساد در کشورهای در حال توسعه آشکار و علنی است و هم مانند کشورهای پیشرفته به صورت عمیق و مخفی و سازمان یافته دنبال می‌شود. البته آثار منحصر به فرد بودن فساد در اسرائیل تنها به این جمع شدن منحصر نمی شود، بلکه طی سالهای اخیر تمرکزی عجیب و غریب در محافل سیاسی مختلف به ویژه در سطوح نظامی و امنیتی به خود گرفته است. این در حالی است که مسائل مطرح شده در این رابطه طی چند سال گذشته به عنوان شایعه و شبهه مطرح می شد.
یکی از ظواهر فساد دوره اخیر که به آن اشاره گردید ، در برخی نوشته‌های مراکز مطالعاتی اسرائیل آورده شده است مبنی بر اینکه صنایع نظامی اسرائیل این آمادگی را دارند که اسرائیل جنگ‌های محدود و حتی نامحدودی را آغاز کند تا آنها بتوانند سلاح های آزمایش‌شده خود را به فروش برسانند. نمونه این روند را می‌توان در جنگ اخیر نوار غزه مشاهده کرد. در واقع تجارت با خون فلسطینی‌ها توجیه خاص خود را در نزد اسرائیلی‌ها داشته باشد ، اما کار به جایی رسیده است که آنها حاضر هستند جان نظامیان اسرائیلی را برای تحقق اهداف تجاری خود به خطر بیندازند. نکته جالب اینجاست که کابینه های اسرائیل میلیون ها شیکل از بودجه خود را برای روند مبارزه با فساد و جنایت های احزاب و رهبران خودهزینه می‌کنند. در همین رابطه میلیون ها شیکل از اموال مسئولان و احزاب سرزمین‌های اشغالی مصادره می شود.
بنا بر اعلام روزنامه صهیونیستی هاآرتص پلیس اسرائیل 25 میلیون شیکل یعنی اندکی بیش از 7 میلیون دلار از متهمان به موضوع فساد از رهبران حزب «اسرائیل خانه ما» مصادره کردند. این حزب زیر نظر آویگدور لیبرمن وزیر جنگ رژیم صهیونیستی اداره می‌شود. اتهام اصلی که متوجه اعضای این حزب بود، این بود که خانه‌ها و اموال عمومی را به نفع افراد مشخصی در داخل حزب تحت مالکیت گرفته بودند. بیشتر مسائل فساد مربوط به مقامات رژیم صهیونیستی یا احزاب مختلف در دو موضوع است. اول تجاوز به عنف و تجاوزهای جنسی که مشهورترین موارد مربوط به فساد اخلاقی است و همواره به‌عنوان طعمه برای از میان برداشتن رقبای سیاسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. موضوع دوم مربوط به دریافت رشوه از سوی مقامات اسرائیل است. نظیر اتهاماتی که بر ضد ایهود باراک نخست وزیر و وزیر جنگ رژیم صهیونیستی مطرح شده و وی ده ها میلیون دلار رشوه در معاملات تسلیحاتی امضا شده بین تل آویو با دولت های خارجی دریافت کرده است.
فساد جنسی در عرصه سیاسی
شبکه 10 تلویزیون رژیم صهیونیستی عنوان کرد که حدود 10 هزار افسر زن رژیم اسرائیل در زمان خدمت در ارتش در زمینه مفاسد اخلاقی کار کرده اند. همچنین آمار دیگری مربوط به یکی از مراکز آمار اسرائیلی نشان می‌دهد که 81 درصد از افسران زن ارتش اسرائیل در معرض تجاوزها وخشونت های جنسی در واحدهای نظامی قرار گرفته‌اند. این آمار را شبکه هفت تلویزیون رژیم صهیونیستی در همین ماه منتشر کرد. مسائل مربوط به تجاوز جنسی در اسرائیل حتی در سطوح بالای سیاسی نیز به چشم می‌خورد.
نمونه این موارد را می‌توان در رابطه با موشه کاتساو رئیس اسبق رژیم صهیونیستی مشاهده کرد که در سال 2011 به علت تجاوز جنسی به برخی کارمندان زن تحت امر خود به هفت سال زندان محکوم شد. همچنین وزیر انرژی رژیم صهیونیستی نیز در سال 2000 بنا به اتهامات جنسی محاکمه شد. «جدعون ساعر» وزیر سابق امور داخلی رژیم صهیونیستی نیز به مسایل غیر اخلاقی و جنسی متهم شد. سایت نیوز وان اعلام کرد که همین اتفاقات باعث استعفای وی از منصبش و کناره‌گیری از زندگی سیاسی شد.
فساد سران
«ایذر وایتزمن» رئیس اسبق رژیم صهیونیستی در پی اتهامات مطرح شده از سمت خود عزل شد. او متهم شده بود که صدها هزار دلار به صورت غیر قانونی تصرف کرده است. وایتزمن وقتی خود را در این مهلکه دید، از سمتش کناره‌گیری کرد و تا زمان مرگ به عنوان یک شخص عادی زندگی کرد. « موشه کاتساو» رئیس اسبق رژیم صهیونیستی مشهورترین موضوع ذکر شده از فساد در تاریخ سیاسی رژیم اسرائیل است. وی به علت تجاوز به عنف محکوم شده و هفت سال به زندان افتاد. وی اقدامات جنسی خود را بر ضد 10 زن که در دفتر رئیس رژیم صهیونیستی و سال های قبل در دفتر وزارت دفاع زیر نظر وی بودند، انجام داده بود. کاتساو بعد از گذراندن 5 سال از زندان خود، مورد عفو قرار گرفت و آزاد شد.» آریل شارون «نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی است که پلیس اسرائیل تحقیقاتی را در رابطه با دست داشتن وی در پرونده زمین‌خواری انجام داد.
وی همچنین در پرونده موسوم به جزیره یونانی نیز دست داشت. پسر وی «عمری شارون» نیز در رابطه با کلاهبرداری و مداخله در انتصابات سیاسی و اعمال غیرقانونی در روند تأمین مالی احزاب محاکمه و به هفت ماه زندان محکوم شد. ایهود اولمرت نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی است که انجام تحقیقات بر ضد وی در نهایت به فروپاشی کابینه و زندانی شدنش منتهی شد. همه چیز هنگامی آغاز شد که پلیس اسرائیل تحقیقاتی را در رابطه با خرید یک منزل مسکونی از سوی وی با قیمت پایین در قدس اشغالی در برابر پاداش های دولتی آغاز کرد. همچنین تحقیقات دیگری که صورت گرفت نشان داد که اولمرت در زمان تصدی پست وزارت صنعت و تجارت در پرونده مناقصه فروش بانک لئومی دست برده است.
همچنین اتهاماتی بر ضد وی در رابطه با انتصابات سیاسی نامشروعش در مدیریت بخش خصوصی در هنگام تصدی پست وزارت صنعت و تجارت متوجه وی شد. در سپتامبر 2008 اولمرت از سمت خود استعفا کرد. انتخابات برگزار شده در همان سال باعث پیروزی زیپی لیونی و رسیدن او به رهبری کادیما شد. در مارس 2015 دادگاه رژیم صهیونیستی در دادگاه به علت اتهامات کلاهبرداری و خیانت در امانت به هشت ماه زندان و پرداخت غرامت محکوم کرد. وزرای رژیم صهیونیستی نیز از هیچ فرصتی برای فساد و جرم دریغ نمی کنند. در همین رابطه دادگستری رژیم صهیونیستی در مارس 2005 «جونین سیجف» وزیر انرژی و زیرساخت‌های سابق این رژیم را به اتهام تلاش برای قاچاق مواد مخدر و جعل گذرنامه محکوم به تحمل 5 سال زندان کرد. «شلومو بنیزری» وزیر کار و امور اجتماعی و بهداشت سابق نیز در لیست وزرای فاسد اسرائیل قرار دارد.
وی به فساد و کلاهبرداری و دریافت رشوه در برابر تسهیل در تعیین کارگران خارجی محکوم شد. در سال 2008 ،دادستانی اتهام رشوه و خیانت به امانت و قانون‌گریزی را بر ضد وی مطرح کرده و او را به چهار سال زندان محکوم کرد. در سال 2009 «آفراهام هیرشزون» وزیر امور مالی سابق رژیم صهیونیستی به اتهام سرقت و جعل و کلاهبرداری و پول شویی به 5 سال و 5 ماه زندان محکوم شد. لیست جرم های این وزیر سابق صهیونیستی دریافت پول ناموجه برای گذراندن تعطیلات و اعیاد، دریافت پول برای خرید لوازم شخصی، و کسب درآمد از سفرهای خارجی بود . «آریه درعی» وزیر امور داخلی رژیم صهیونیستی در سال 1999 به اتهام دریافت رشوه و کلاهبرداری و خیانت در امانت محکوم شد. وی نیز به سه سال زندان محکوم شد، اما در نهایت در پایان سال 2012 و اندکی قبل از انتخابات کنیست به عرصه سیاسی بازگشت و بار دیگر ریاست حزب شاس را بر عهده گرفت.
وی در دسامبر 2014 از کنیست استعفا کرد،اما در ریاست شاس باقی ماند. او بار دیگر در مارس 2015 به عنوان نماینده کنیست انتخاب شد. وی تنها کسی از شخصیت های صهیونیستی است که بعد از گذراندن دوره زندان بار دیگر به عرصه سیاسی بازگشت و پست وزارت در کابینه را نیز در اختیار گرفت. علاوه بر وزرا و نخست وزیران رژیم صهیونیستی، تعداد زیادی از نمایندگان کنست صهیونیستی در مسائل مربوط به فساد دست دارند، از جمله مهم‌ترین آنها «رافائل بنحاسی» عضو کنیست از حزب شاس است که به اتهام انتقال و جابه‌جایی غیر قانونی اموال محکوم شد. «اسحاق مردخای» از دیگر عناصر فاسد پارلمان رژیم صهیونیستی است که به اتهام آبروریزی محاکمه شده است.
تعدادی از ژنرال‌های پلیس رژیم صهیونیستی نیز از خاخام اسحاق بنتو یکی از بزرگترین خاخام‌های صهیونیست رشوه گرفته‌اند تا بتوانند بر روی مفاسد مالی وی سرپوش بگذارند. موضوع مفاسد خاخام بنتو هنگامی رسوایی به بار آورد که یونا میستغر خاخام ارشد رژیم صهیونیستی به اتهام پولشویی و دادن رشوه بازداشت شد. همچنین «موطیه الون» یکی دیگر از خاخام‌های صهیونیستی نیز که از بزرگترین شخصیت های دینی صهیونیستی به شمار می رود، به اتهام تجاوز جنسی به تعدادی از دانشجویان خود بازداشت و زندانی شد. کار به جایی رسید که وزیر دادگستری اسبق رژیم صهیونیستی هشدار داد که خاخام‌های ارشد این رژیم سیاست‌مداران و افسران ارشد دولت و بازرگانانی که برای برکت گرفتن به نزد آنها می آیند را فاسد می کنند. شرایط تا جایی پیش رفته است که بسیاری از بازرگانان صهیونیستی قبل از مشاوره با خاخام‌ها هیچ معامله تجاری را انجام نمی‌دهند.
رتبه جهانی در فساد
یک پژوهش بین‌المللی نشان می‌دهد که اسرائیل وارد فساد بی‌سابقه‌ای شده است. معیارهای مرکز شفافیت جهانی نشان می‌دهد که این رژیم از 10 نمره،نمره 5/8 را به خود اختصاص می‌دهد و به این ترتیب در جایگاه 36 از 183 کشور مشمول رتبه‌بندی این مرکز قرار گرفته است. أمنون دیک عضو شورای اداری شعبه اسرائیل جمعیت شفافیت بین‌المللی نسبت به نتایج ناامیدکننده اسرائیل در زمینه فساد هشدار داده و می‌گوید که این روند می‌طلبد افکار عمومی و تصمیم‌سازان اسرائیلی آن را به عنوان خط قرمزی ببینند که نباید از آن عبور کرد. وی در گفت‌وگو با رادیو رژیم صهیونیستی نسبت به افت وجهه اسرائیل در دنیا و پیامدهای اقتصادی منفی مفاسد موجود در سرزمین‌های اشغالی هشدار داد. بررسی شاخص‌های مفاسد جهانی در سال 2013 نشان می‌دهد که 73 درصد از اسرائیلی‌ها معتقدند که مؤسسات دولتی تا حد گسترده یا به صورت مطلق در دست یک مشت انسان فرصت‌طلب و منفعت‌طلب اداره می‌شود.
این آمار در آمریکا 64 درصد، در مکزیک 62 درصد ، در فنلاند 28 درصد و در نروژ 5 درصد است. همچنین 77 درصد صهیونیست‌ها معتقدند که تلاش‌های تل‌آویو برای مبارزه با فساد موفقیت‌آمیز نبوده است. این در حالی است که 12 درصد از سوال‌شوندگان نیز اعلام کرده‌اند که به مسئولان کابینه رشوه‌هایی داده‌اند. آریه آفنری کارشناس و پژوهشگر صهیونیستی در این زمینه می‌نویسد که پرونده‌های مخفی فساد در اسرائیل بسیار بیشتر از این آمار است. وی معتقد است تعداد بسیار زیادی از اسرائیلی‌ها برای تسهیل در معاملات متنوع خود اقدام به پرداخت رشوه به مؤسسات حاکم اسرائیل می‌کند. این موضوع را ادیت داخنر دختر شموئیل داخنر سرمایه‌گذار صهیونیستی که به پرداخت رشوه به اولمرت متهم شده نیز تأکید کرده و در گفت‌وگو با شبکه 10 تلویزیون رژیم‌صهیونیستی می‌گوید که از زمان کودکی‌اش دیده است که پدرش مشکلات را یکی پس از دیگری با پرداخت رشوه به افراد مختلف از میان برمی‌داشت.
پیامد فساد برای رژیم صهیونیستی
رژیم صهیونیستی به مرحلة سختی از مفاسد اجتماعی ، سیاسی و ارزشی ، اخلاقی رسیده است، مرحله‌ای که موقعیت کنونی و آینده این رژیم را در این موارد تهدید می‌کند، فرار مغزها و شکست تمامی تلاش‌های رسمی برای بازگرداندن آنها، ایجاد چالش در حیات سیاسی و اجتماعی و نگرانی نسبت به افراط‌گرای دینی، افزایش شکاف‌های طبقاتی در جامعه جزیره ای صهیونیستی حتی داخل عرب ها و یهودیان روس و اشکنازی‌ها و ...افزایش سوءاستفاده و فساد اخلاقی در بخش‌های مختلف مدنی و امنیتی و نظامی اسرائیل، قدرت گرفتن کارتل‌های جنایت‌های سازماندهی شده در داخل ساختار کابینه رژیم صهیونیستی، شکست رژیم صهیونیستی در مبارزه با جنایت‌های سازماندهی شده، مهاجرت جوانان صهیونیست به خارج سرزمین‌های اشغالی، افت مستمر آمار صهیونیست‌هایی که به دنبال ورود به سرزمین‌های اشغالی هستند و شکست آژانس یهود در جذب گروه های قوی و موثر برای عزیمت به اسرائیل.
می‌توان نتیجه گرفت که این اوضاع نابسامان پیامدهای بدی برای سیاست خارجی رژیم صهیونیستی دارد. در این رابطه می‌توان به اظهارات جان کری وزیر خارجه سابق آمریکا در رابطه با نژادپرستی رژیم صهیونیستی اشاره کرد که این رژیم را به سمت فروپاشی حتمی پیش می‌برد. چرا که اسرائیل نیز از سنت‌ها و نوامیس مردم‌شناختی مستثنی نیست ، حتی اگر بتواند با تمامی تجهیزات فناوری، اندکی به جامعه خود تنفس مصنوعی داده و صهیونیست‌ها را سرپا نگه دارد.
منبع: تسنیم
http://kayhan.ir/fa/news/101268
ش.د9600099