(روزنامه آرمان – 1396/04/17 – شماره 3361 – صفحه 7)
یک موضوع
ديگر: FedEx
يك شركت تحويل نامه، پاكت و بسته در عرض ۲۴ ساعت است. ۴۶ سال است كه
كار مي‌كند و سال گذشته 6/1ميليارد دلار درآمد داشته است. اين شركت ۶۵۰ هواپيما دارد
كه از نظر تعداد هواپيما در رتبه چهارم جهاني است. نكته حائز اهميت درباره اين شركت
اين است كه از تمام نقاط دنيا، بسته‌ها و نامه‌ها به ۱۶ فرودگاه تا ساعت ۸ شب وارد
شده و پس از دسته‌بندي تا ۳ صبح با پروازهاي جديد به مقاصد خود ارسال مي‌شوند. در روز
بعد، نامه‌ها و بسته‌ها تا ظهر يا بعد از ظهر تحويل داده مي‌شوند.
فقط در فرودگاه ممفیس ايالت تنسي حدودا 1/5 ميليون بسته تا ساعت ۸ شب وارد مي‌شوند و با حدود ۱۰۰ هواپيما به مقاصد خود در داخل و بيرون آمريكا حركت مي‌كنند. در ايام كريسمس و سال نو، اين شركت تا 3/5 ميليون بسته نيز در ۲۴ ساعت در تمام دنيا تحويل مي‌دهد. در داخل آمريكا، اين شركت در ممفیس و اوکلند (كاليفرنيا) دو مركز دارد. در مركز فرماندهي جهاني اين شركت در ممفیس، يك نقشه عظيم ديواري حركت ۶۵۰ هواپيما را هدايت و مديريت مي‌كند. يك نكته مشترك در اين دو مثال وجود دارد: مديريت در دنياي امروز با دانش، سيستم ديجيتالي و قاعده‌مندي است. نظارت از طريق دانش و سيستم ديجيتالي است.
تصور كنيد اگر مديريت ۱۶ مرکز داخلي و بين‌المللي شركت FedEx را به «مديريت افراد» و به سطح حوصله، دقت و نظم بشري مي‌سپردند كه در آنها هزاران خطا متصور است، چه هرج و مرجي مي‌شد و بسته‌ها نه در ۲۴ ساعت بلكه در ۲۴ روز هم به مقصد نمي‌رسيدند. وزارت خزانه‌داري آمريكا در همه بانك‌ها، نرم‌افزاري تعبيه كرده كه از انتقال پولي بالاي ده‌هزار دلار اتوماتيك به آن وزارتخانه گزارش داده مي‌شود. اين در كنار صد‌ها نرم‌افزاري است كه در سيستم مالياتي به كارگرفته مي‌شود. اگر نظام ديجيتالي در جهان امروز را مبنا قرار دهيم، مديريت در كشور عموما حالت توصيه‌اي، تلفني، فردي، نصيحتي، حجره‌اي و رفاقتي است. در دنياي امروز، خطا را نرم‌افزار تشخيص مي‌دهد و نه افراد. بي‌دليل نيست كه حقوق ساليانه يك مهندس نرم‌افزار در آمريكا كه حدود ۲۳-۲۲ سال سن دارد از ۱۵۰هزار دلار شروع مي‌شود. در چين ۷۰۰ ميليون نفر به هيچ‌وجه از اسكناس استفاده نمي‌كنند و تمام پرداخت‌ها از طريق موبايل انجام مي‌گيرد.
حتي متكديان در چين در ته كاسه‌اي، باركد حساب بانكي خود را چسبانده‌اند و شهروندان از طريق موبايل به حساب شخص متكدي، پول پرداخت مي‌كنند. دولت و حاكميت آلمان، اقتصادي بالغ بر چهار تريليون دلار توليد ناخالص داخلي و رتبه چهارم جهاني (بعد از آمريكا، چين و ژاپن) را مديريت مي‌كنند. آلمان حدود 3/1تريليون دلار در سال صادرات دارد. مسئولان آلماني همه ساعت پنج بعد از ظهر از محل كار رفته و به زندگي خود می‌رسند. تعداد جلسات مديران در اين كشور بسيار محدود است. سيستمي منسجم، ديجيتالي و منظم كار مي‌كند. مديران به اين سيستم وفادار هستند و نه به افراد. اگر قرار باشد كشور پيشرفت كند، راه‌حل‌ها بسيار شفاف و ساده هستند: مديريت نرم‌افزاري بر سيستم بانكي، مالياتي، گمركي و ده‌ها مورد ديگر.
اگر كشور ديجيتالي نشود، همچنان بايد در رابطه با بانكداري، گمرك و غيره همايش برگزار شود، چند وزير و استاد دانشگاه و كارشناس سخنراني كنند و در نهايت، اظهار اميدواري بر اصلاح امور كنند. فرمول‌هاي پيشرفت و توسعه آن‌قدر روشن هستند كه مي‌شود راحت آنها را در گوگل مشاهده كرد و نيازي به جلسه، همايش و توجيه ندارد. در چهار سال آينده، هدف دولت مي‌تواند ديجيتالي‌كردن مديريت كشور يعني غيرفردي‌كردن مديريت باشد. امروز افراد ۲۵ تا ۴۰ ساله، بيش از هر چیز ديگر در پي ثبات و قابليت پيش‌بيني‌پذیری در مديريت كشور هستند. ثبات در مديريت، امنيت رواني و اجتماعي به دنبال خواهد آورد. براي رشد، پيشرفت، توسعه، امنيت كشور و حتي برقراري عدالت، هيچ امري مهم‌تر و بالاتر از ديجيتالي‌كردن كشور وجود ندارد.
http://www.armandaily.ir/fa/news/main/190643
ش.د9602958