(روزنامه رسالت – 1395/12/24 – شماره 8899 – صفحه 1)
تعامل سازنده با جهان از اهداف چشم انداز بيست ساله است. کسي با آن مخالفتي ندارد و تا کنون هم به آن تفوه نکرده است. سرمايه گذاري خارجي يکي از راه‌هاي برون رفت از رکود و بهبود فضاي کسب و کار و رونق توليد است. هر کس که الفباي رشد و توسعه اقتصادي را بداند ممکن نيست با آن مخالف باشد. يکي از اهداف دولت يازدهم در سياست خارجي اين بوده که در تعامل با جهان راهي براي سرمايه گذاري خارجي پيدا کند. بايد ديد آيا موفق بوده است؟ در گام اول براي چنين اهدافي لازم بود که گفتگوهاي هسته‌اي که در دولت گذشته هيچ گاه قطع نشد ادامه پيدا کند و ادامه پيدا کرد. دولت يازدهم با ادعاي اينکه رمز و رموز ديپلماسي را مي‌داند و بر ممشاي حقوق و حقوقداني حرکت مي‌کند پاي در اين وادي گذاشت. نتيجه تلاش‌هاي دولت از برجام سربرآورد. با آنکه قبل از انتخابات، رئيس جمهور منتخب ملت 70 درصد مشکلات کشور را ناشي از ضعف و سوء مديريت مي‌دانست و 30 درصد را مربوط به تحريم‌ها، اما پس از انتخابات همه مشکلات کشور از جمله آب خوردن مردم را هم به تحريم‌ها مربوط دانست. مجموعه تيم هسته‌اي کشور به مردم قول دادند که تحريم‌ها را بردارند، مردم هم پذيرفتند که هزينه آن را بپردازند.
روز توافق فرا رسيد و در اولين روز اجرايي برجام رئيس جمهور محترم گفت: «امروز به ملت شريف ايران اعلام مي‌کنم که طبق اين توافق در روز اجراي توافق، تمام تحريم ها حتي تحريم‌هاي تسليحاتي، موشکي و اشاعه اي هم به صورتي که در قطعنامه بوده لغو خواهد شد. تمام تحريم‌هاي مالي، تمام تحريم‌هاي بانکي، تمام تحريم‌هاي اقتصادي به طول کامل لغو خواهد شد نه تعليق.»
آقاي ظريف وزير محترم خارجه و رئيس گفتگوهاي هسته اي هم گفت: «کل تحريم‌هاي اقتصادي، مالي و پولي اتحاديه اروپا از روز اجرا، لغو و کليه تحريم‌هاي اعمال شده از سوي ايالات متحده از روز اجرا متوقف مي‌شود. اين همان است که آقا فرمودند کل تحريم‌ها!»
بعد هم از «برجام» به عنوان «معجزه قرن»، «آفتاب تابان»، «فتح‌الفتوح!»، «تسليم قدرت‌هاي بزرگ جهاني در برابر ايران» و حتي «بزرگ تر از فتح خرمشهر» ياد و معرفي شد.
هر چه منتقدين مشفق گفتند؛ اين چيزي که شما امضاء کرديد با آنچه ادعا مي کنيد نمي‌خواند، گوش نکردند که هيچ، در عوض زبان به طعن و تمسخر و اهانت گشودند و گفتند، اينها کاسب تحريم هستند، حسودي مي کنند، متوهم هستند، عقب مانده اند، عصر حجري فکر مي کنند و حتي «بي دين» هستند! باز منتقدين صبوري کردند و گفتند اينهايي که شما امضاء کرديد
علي رغم بي‌دقتي‌هاي حقوقي و سياسي و ديپلماتيک، طرف شما همين را اجرا نمي‌کند، باز هم مسئولين دولتي بنا را گذاشتند بر بي مهري، تحقير، توهين و ناسزا و صريحاً گفتند قبول نداريد برويد به جهنم!
امروز يک سال و هشت ماه از امضاي توافق گذشته است. نه تعاملي با جهان صورت گرفته، نه سرمايه گذاري درست درماني شکل گرفته است.
در طول حيات انقلاب اسلامي قدرت‌هاي جهاني، منطقه اي يک حساب و کتاب براي جمهوري اسلامي باز کرده بودند و حريم و حرمت آن را رعايت مي‌کردند اما امروز برخي از دولت‌هاي منطقه‌اي که قدمت آنها به نيم قرن هم نمي‌رسد براي ما شاخ و شانه مي‌کشند. از قول و قرار لغو کل تحريم‌ها خبري نيست. فهرست‌هاي جديد از تحريم‌ها يکي پس از ديگري به آن اضافه شده و با پررويي تمام دارايي‌هاي ايران در آمريکا و اروپا مصادره و توقيف مي‌شود، کاري که در هيچ يک از دولت‌هاي قبل از دولت يازدهم جرأت نمي‌کردند انجام دهند. دولت‌هاي بسياري به تهران آمدند اداي قرارداد و سرمايه گذاري خارجي درآوردند اما هيچ کدام تا کنون تحقق نيافته است.
آنها مي‌گويند ايران هنوز تحريم بانکي است، وقتي نمي‌شود 2 دلار از طريق سيستم بانکي جابه جا کرد چطور مي‌شود سرمايه‌گذاري کرد؟ آنها مي‌گويند وقتي آمريکا هر روز براي ما شاخ و شانه مي کشد و مي‌گويد چرا به ايران رفتيد براي سرمايه‌گذاري، امنيتي براي سرمايه‌ها وجود ندارد.
اين اواخر يک لشکر و حشم اقتصادي از سوئد به تهران آمدند و کلي قرارداد هم بستند با آن وضعيت زشت در منزل سفير سوئد! دو روز بعد که به کشورشان رفتند دولت سوئد طرحي را براي تحريم کشورمان به شوراي امنيت برد و دولت و ملت ما را تحقير کرد. اما يک کلمه از همين حرف‌هايي که مسئولين دولتي به منتقدين مي‌گويند، حاضر نيستند به آمريکا و اروپا به خاطر بدعهدي و نقض عهد و ادامه خصومت با ملت ايران بگويند! و عجيب اينجاست رئيس دولت به جاي عبرت آموزي از اين نوع تعامل با دنيا، سؤالاتي مطرح مي کند که اصلاً معلوم نيست که سائل اين سؤالات کيست؟
رئيس جمهور مي‌گويد: «ما دولتي هسيتم که مي گوييم بايد از سرمايه گذاري خارجي استفاده کنيم، هر که مي گويد نه، راه ديگري برود.» رئيس جمهور در جاي ديگر نيز گفته است: «وقتي ما از تعامل با جهان سخن مي‌گوييم بعضي ها بدشان مي آيد . نمي دانم چرا برخي به تعامل با جهان حساسيت دارند؟» در پاسخ به اين سؤالات رئيس جمهور محترم بايد گفت؛ اولاً: چه کسي با سرمايه‌گذاري خارجي مخالف است جز خود سرمايه گذاران خارجي که زير تيغ تهديد آمريکا هستند؟!
ثانيا:ً چه کسي از تعامل با دنيا بدش مي‌آيد يا حساسيت دارد؟ الان وقت طرح اين پرسش ها نيست، وقت آن است که بگويند نتيجه تعامل با دنيا، آن هم با ديپلماسي التماسي چه بوده است؟
ثالثاً: خط کلي حرکت در راه ديگر، اقتصاد مقاومتي است که اگر تعامل با دنيا و سرمايه‌گذاري خارجي جواب نداد، حداقل اين مسير را برويم. دولت چرا در اين مسير گام بر‌نمي دارد؟
رئيس جمهور محترم پس از گذشت يک سال و هشت ماه از امضاي توافق برجام، در کنگره بين المللي روز شهيد در مشهد مي‌فرمايند: «سؤال مي‌کنند که آيا همه تحريم ها پايان يافته؟ البته که نه!» خوب، ملت از رئيس جمهور محترم سؤال مي‌کنند شما که يک سال و هشت ماه پيش هنگام امضاي برجام فرموديد: «تمام تحريم ها حتي تحريم هاي تسليحاتي و موشکي و... لغو خواهد شد نه تعليق!» حالا چطور شده امروز مي فرماييد «البته که نه!» بعد رئيس جمهور محترم در همين نشست با طرح يک پرسش اعجاب انگيزتري مي فرمايند: «چرا ما واقعيت‌ها را به خوبي و با روشني براي مردم نمي گوييم؟!» خوب، اين سؤال مردم از رئيس جمهور محترم است؛ چرا واقعيت‌ها را به مردم نمي‌گوييد؟ واقعيت‌هاي برجام را منتقدين به شما گفتند، شما و دوستانتان با چوب اهانت و تمسخر، آنها را رانديد. حالا خودتان بگوييد چرا آن وعده‌ها عملي نشد، تعامل با جهان صورت نگرفت، سرمايه گذاري هم به دنبال آن شکل نگرفت؟!
امروز دولت مانده است با رکود، بيکاري، تورم، تعطيلي نزديک به 60 درصد کارخانه‌ها و بنگاه‌هاي کوچک، واردات بي رويه، افزايش نجومي حجم نقدينگي، بدهي پنج برابري دولت به بانک ها و بنگاه هاي اقتصادي، ورشکستگي بانک‌ها و...اگر دولت قدري همت خود را معطوف به به کارگيري نقدينگي عظيم در داخل و جلب سرمايه گذاران داخلي و هدايت استعدادهاي شگرف ملت در بهبود فضاي کسب و کار مي کرد، آيا نتيجه بهتري نمي‌گرفت؟ آيا اگر دولت و رئيس جمهور با منتقدين از روي مهر سخن مي‌گفتند و اتحاد ملي و انسجام اسلامي را به معناي واقعي شکل مي دادند، به اهداف نظام و انقلاب نزديک تر نبودند؟ اينها سؤالاتي است که بايد در پايان دوره چهار ساله اول، جناب حجت الاسلام والمسلمين روحاني به آن پاسخ دهند.
حضرت امير مؤمنان علي عليه السلام در عهدنامه مالک اشتر در توصيه اي حکيمانه به او مي فرمايد: «اگر مردم گمان بدي در باره تو پيدا کردند عذر خود را براي آنها آشکار کن.» کمترين کاري که رئيس جمهور در پاسخ به سؤالات مردم و مطالبات آنها مي تواند انجام دهد، پذيرش همين توصيه حکيمانه است.
http://www.resalt-news.com/Fa/?code=254471
ش.د9504807