مهدی روحیه خوبی داشت و سه ضلع را در زندگی خود دنبال می‌کرد؛ ورزش، جنگ و مذهب. یعنی ورزشی‌ها را وارد امور جنگ می‌کرد، جنگ را به ورزش می‌برد و مذهبی‌ها را وارد ورزش می‌کرد. در مسجد و محل، تیم فوتبال درست کرده و از طرفی در تیم‌های فوتبال، هیئت ایجاد می‌کرد. دوستان ورزشی را به جبهه می‌برد که محمد پنجعلی و آقای قنبرپور از هم‌دوره‌‌ای‌های او بودند. در واقع، این سه ضلع را با همدیگر جلو می‌برد. مردم‌داری و اخلاق هم حرف اول او بود.
افزون بر اینکه خودش هم به شهدا علاقه خاصی داشت؛ یعنی هم‌زمان که در تیم تهران جوان و اکباتان عضویت داشت، می‌رفت در تیمی به نام شهدای گمنام در دسته ۴ تهران بازی می‌کرد. این کار از نظر قانونی مشکلی نداشت و به همین دلیل می‌رفت برای آنها هم بازی می‌کرد و حتی این تیم را به دسته دو رساند. آخرین فوتبال خود را هم در تهران برای همین تیم بازی کرد.
مهدی ۱۰ اسفند سال ۱۳۶۵ در عملیات تکمیلی کربلای ۵ در شلمچه شهید شد که آن هم داستان خاص خودش را دارد. زمانی که می‌خواست اعزام شود، اوایل بهمن سال ۱۳۶۵ بود و آخرین بازی را می‌خواست در همین تهران انجام دهد. به برادرش رضا گفت: «من را به زمین بازی برسان.» بعد هم باید برای اعزام به راه‌آهن می‌رفت تا با رزمندگان لشکر حضرت رسول(ص) به جبهه برود. شهید مهدی رضایی‌مجد گفت: «بگذار آخرین فوتبالم را در تهران بازی کنم.» برادرش به شوخی به او گفت: «پایت در می‌رود و دیگر نمی‌توانی بروی!» گفت: «نه، چون دیگر برنمی‌گردم، بنابراین باید بازی کنم.» ظاهرا به او الهام شده بود که شهید می‌شود. بازی خود را انجام داد و برای تیمش سه، چهار تا گل هم زد. فکر می‌کنم تیمش در مرحله نیمه‌نهایی بازی داشت. مربی این تیم حسین مهرعلی بود که الان در بحث ورزش کارگری نقش دارد. شهید رضایی مجد را به راه‌آهن رسید که فاصله زیادی تا محل بازی نداشت. خداحافظی کرد و رفت، ولی طریقه رفتنش می‌تواند امروز برای جوانان ما یک الگو باشد.
به نقل از برادر شهید مهدی رضایی‌مجد
مهدی فرزند حاج حسین در زمستان سال ۱۳۴۲ در محله پاچنار در یکی از محلات کهن تهران به دنیا آمد. رضایی مجد زمانی به دنیا آمد که امام خمینی(ره) در تبعید به سر می‌بردند و او مصداق این پیام تاریخی امام(ره) است که فرمودند: «یاران واقعی من یا در آغوش مادران‌شان هستند یا اینکه متولد نشده‌اند.» مهدی فرزند چهارم خانواده‌ای ورزشی است که با کشتی ورزش خود را آغاز کرد و حتی قهرمان هم شد و با توصیه برادر بزرگ‌ترش حاج اکبر به سمت فوتبال رفت. توزیع اعلامیه حضرت امام(ره) و شرکت در تظاهرات، از جمله فعالیت‌های شهید در دوران انقلاب بود و در پیروزی انقلاب نقش مؤثری داشت که اهالی محله از او به عنوان «امیری کوچک» یاد می‌کردند. شهید «مهدی رضایی مجد» در ۱۰ اسفند سال ۱۳۶۵ در عملیات تکمیلی کربلای ۵ در منطقه عمومی شلمچه به فیض شهادت رسید.