آنها که دغدغه «بچه‌ها» را دارند، شهید «محمد عبدی» را خوب می‌شناسند. محمد عبدی، مربی و معلم و برادر و دلسوز نوجوان و جوان بود. عمر کوتاه و پر مخاطره او بر سر تربیت نسلی گذشت که قرار است در آینده بسیار نزدیک، علمدار عرصه فرهنگ و تربیت این انقلاب باشند. او به خوبی دریافته بود که بهترین کارها، کادرسازی برای آینده انقلاب و حفظ و صیانت بچه‌های مردم از خطرها و گمراهی‌های زمانه است. برای محمد عبدی، هم زمان با شروع دوره تحصیلش در مقطع دبیرستان، دغدغه و انگیزه‌های عالی در زمینه تشکیل پایگاه فرهنگی و تربیتی برای نوجوانان و طرح مسائل اجتماعی و دینی و گسترش فرهنگ انقلاب اسلامی و یادآوری مسائل مربوط به دفاع مقدس، به ویژه شهدا و روش و منش آنها و ... شکل تازه و جدی به خود گرفت و این فعالیت‌ها در سال‌های آخر دبیرستان به اوج خود رسید و تا هنگامه شهادتش با قوت ادامه داشت.
او با همین فهم و نگرش، سنگر معلمی را انتخاب کرد و شد «مربی بچه‌های مردم». مدرسه و مسجد و پایگاه بسیج، هیئت نوجوانان، شد میدان عملیات فرهنگی، تربیتی و پرورشی او. او به خوبی دریافته بود که رفتار و اندیشه یک مربی برای این نسل نوخاسته، چراغ راه و پای رفتن خواهد بود و همین طور هم شد. جاذبه‌های رفتاری و اخلاقی و روحی محمدعبدی (که سخت مراقب خودش بود) نزد نوجوانان از او یک معلم آگاه و توانمند و قابل اعتماد ساخته بود. او نه فقط یک معلم دلسوز که الحق یک بسیجی فهیم و تکلیف‌گرا و یک مشاورِ همدلِ قابل اتکا برای نوجوانان بی‌پناه آن دوره بود.
برای او دغدغه تربیت و مراقبت از بچه‌ها آنقدر حیثیتی بود که به قول خودش حاضر بود از سر شب تا صبح با نوجوانی در خیابان قدم بزند تا مبادا این بچه در خلوت خود به گناه بیفتد. سرانجام پس از شهادتش خون پاک او، سرآغازی شد برای بسیاری از رویش‌ها و فعالیت‌ها. خیلی‌ها پس از شهادت او، با همان سبک و سیاق، روش تربیتی او را در کانون‌ها و هیئات دانش‌آموزی دنبال کردند. کم نیستند کسانی که او را می‌شناسند و دلبسته او و راه مبارک او هستند. شهید علی خلیلی عزیز ما نیز یکی از آنها بود.
به نقل از یکی از دوستان شهید محمد عبدی
محمد عبدی در تاریخ 27 اردیبهشت سال 1355 در تهران و در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. او پس از طی دوران دبیرستان و در سال 1376 به فرماندهی بسیج نوجوانان حوزه مقاومت 12 عاشورا برگزیده شد. همزمان با این فعالیت‌ها در مرداد ماه سال 1377 به منظور همکاری با واحد اطلاعات نیروی انتظامی ایرانشهر به سیستان و بلوچستان عزیمت کرد و سرانجام در ساعت 8 صبح روز جمعه شانزدهم بهمن ماه 1377 در یک عملیات تعقیب و گریز (با قاچاقچیان مواد مخدر) در منطقه بزمان بر اثر اصابت گلوله اشرار به شهادت رسید.